(rm) صدا | [ 5:31 mins ]
فيلم «تلفن همراه» يا Cellular با شرکت کيم بسينجر Kim Basinger هنرمند برجسته سينماي هاليوود، که نمايش آن اين هفته در آمريکا شروع شد، جنبه هاي مختلف استفاده از تلفن همراه را در يک داستان هيجان‌انگيز جنائي در باره آدمربائی و گروگان گیری به هم می بافد و هنرش در این است که استفاده از شگردهای سناریستی در داستان غیرعقلائی را برای تماشاگر محتمل و قابل قبول جلوه می دهد. بهنام ناطقي (راديوفردا): در فيلم هيجان‌انگيز و جنائي Celluar يا تلفن همراه، خانم کيم بسينجر Kim Basinger نقش گروگاني را بازي مي‌کند گرفتار در یک زیرزمین، که خود و خانواده خود را در تهدید تهبکارانی می بیند که از او اطلاعاتی که ندارد، طلب می‌کنند.
شخصیت کیم بسینجر در این فیلم، که معلم فیزیک مدرسه است، با سرهم کردن تلفن خرد شده دیواری زیرزمین، سرانجام شماره تلفن همراه مرد ناشناسي را مي‌گيرد و کمک مي‌خواهد.
کريس ایونز Chris Evans در نقش رايان، جواني که به این ترتیب، ناخواسته وارد ماجراي گروگانگيري می‌شود، تمام فيلم را سراسيمه و تلفن بدست، به تلاش براي پيدا کردن گروگان و نجات او مي‌گذراند در حاليکه سعي مي‌کند ارتباط تلفني با او را از دست ندهد، حتی وقتی باطری تلفن همراه در حال تمام شدن است.
داستان فيلم «تلفن همراه» يا سلولار، ظاهرا نقطه معکوس داستان فيلم هيجان‌انگيز جنائي‌اي ديگري است درباره گروگانگيري و تلفن، به نام «باجه تلفن» يا Phone Booth که در آنجا، مردي که نقش او را کالين فارل Colin Farrell بازي مي‌کند، وسط يک خيابان شلوغ در نيويورک، به طور اتفاقي گوشي يک تلفن عمومي را که زنگ مي‌زند بر مي‌دارد و صداي تبهکار از پشت خط مي‌گويد اگر گوشي را بگذارد باجه و تلفن و قسمتي از محله منفجر خواهد شد. در فیلم سلولار، تلفن متحرک است و تلفن‌کننده، قربانی است، و شهر، لس‌آنجلس.
شباهت اين دو داستان اما تعجب آور نيست زيرا نويسنده فيلم‌هاي جنائي، آقاي لاري کوهن Larry Cohen در نوشتن هر دو فيلم دست داشته است.
داستان فيلم «تلفن همراه» يا Cellular يک کلک يا ابزار سناريست است براي به وجود آوردن موقعيت‌هاي دلهره‌آور و هيجان‌انگيز، و فيلم به تمامي و با وفاداري، فرمول کليشه‌اي يک Thriller را دنبال مي‌کند، از گروگان بيگناه ولي زيبا و هوشمند گرفته که جانش در خطر است، تا جواني که براي نجات او مدام با موانع تازه روبرو مي‌شود. اما جذابيت فيلم Cellular در اين است که زيرکانه به همه زيرو بم‌هاي داستان با استفاده از تخيل نويسندگان، رنگ واقعي و باورکردني و امکان پذير می‌دهد.
اما گذشته از يک فيلم هيجان‌انگيز با صحنه‌هاي تعقيب و گريز حيرت‌آور، فيلم «تلفن همراه» يا Cellular در واقع فيلمي است در باره توانائي‌هاي شگفت‌انگيز وجادوئي تلفن همراه، وسيله‌اي که تا چند دهه پيش در افسانه‌هاي شاه‌پريان بودو امروز به واقعيتي روزمره و پيش پا افتاده تبديل شده است.
نويسندگان فيلم تلفن همراه، در صحنه‌هاي مختلف انواع کارهائي که مي‌شود با اين تلفن کرد را به صورتي باورکردني و پذیرفتنی، در داستان فيلم بافته‌اند، مکالمه چندنفري، سوئيچ‌کردن از يک خط به خط ديگر، دسترسي به شماره تلفن طرف مقابل، گرفتن پيام، تهیه عکس و ویدئو.
در صحنه‌اي از فيلم وقتي شخصيت کريس‌ايونز عاجزانه تلاش مي‌کند باطري يدکي پيدا کند که ارتباطش را با گروگان از دست ندهد، حتي انتقادي هست از مغازه‌هاي شلوغ تلفن همراه در لس‌آنجلس.
کار کارگردان فيلم آقاي David Ellis را منتقدهائي که از اين فيلم خوششان آمده ستوده‌اند. مثلا آقاي راجر ابرت، منتقد شيکاگو سان تايمز مي‌نويسد ديويد اليس صحنه‌هاي تعقيب و گريز و کشت و کشتار در اين فيلم گنجانده است اما براي جالب شدن فيلم به آنها بسنده نمي‌کند و درک خوبي از موقعيت‌هائي دارد که همه چيز به طبيعت انسان مربوط مي‌شود.
منتقد نيويورک تايمز، آقاي اي. او اسکات، اين فيلم را يک فيلم صادقانه و بي‌تظاهر رده دو يا B مي‌داند، براساس داستاني زيرکانه اما در نهايت، کمي حماقت‌آميز، و بازي‌هاي روان، شوخي‌هاي دلپذير، و صحنه‌هاي تعقيب و گريز و چرخش‌هاي حيرت‌انگيز در داستان به اندازه‌اي که قيمت بليط سينما را ارزان جلوه مي‌دهد.
منتقد واشنگتن پست مي‌نويسد اين فيلم غيرمتظاهرانه اما ماهرانه، براي دو دسته آدمها خيره‌کننده است، يک دسته آنها که عاشق تلفن همراه هستند و دسته ديگر آنها که از تلفن همراه بی‌زار هستند.
