كشف اكسيژن در جو يك سياره، توسط اختر فيزيکدانان رصد خانه پاريس

فاطمه امان (راديو فردا): از سال 1995، از زمان کشف نخستين سياره اي که به گرد ستاره اي به جز خورشيد ما مي چرخد تا کنون، 119 سياره کشف شده اند. همه اين سياره ها غول پيکر هستند و به ستاره خود بسيار نزديک هستند، به طوري که هر چند روز يک بار به دور ستاره خود مي گردند. اما گروهي از اخترفيزيک دانان سازمان فضائي اروپا و NASA با کمک تلسکوپ فضائي Habel، براي اولين بار در جو يکي از اين سياره ها اکسيژن کشف کرده اند. دکتر محمد حيدري ملايري، اختر فيزيکدان رصد خانه پاريس، از اين کشف مي گويد: دکتر محمد حيدري ملايري (اختر فيزيکدان رصد خانه پاريس): اين کشفي که ديروز منتشر شده است در مورد سياره اي است که نامش از نامي در يک کاتالوگ گرفته شده است به نام B209458HD. البته اختر فيزيکداناني که کشف جديد را کرده اند، آن را Osiris ناميده اند. Osiris يک خداي مصري است که بخشي از پيکر خود را از دست مي دهد وقتي برادرش Seth او را مي کشد و تکه تکه مي کند. ويژگي هاي اين سياره اين است که فاصله اش از خورشيد ما 150 سال نوري است و تنها سياره اي است که ما مي توانيم ببينيم که به صورت يک نقطه کوچکي از جلو ستاره اش رد مي شود، البته با تلسکوپ فضائي Habel مي شود اين را مشاهده کرد و تنها سياره اي است که وجود جو آن ثابت شده است، دقيقا به خاطر اين پديده که از جلو ستاره اش رد مي شود. اخترشناسان فرانسوي سال گذشته کشف کردند که جو اين سياره هيدروژن خود را به شدت بسيار زيادي از دست مي دهد و تبخير مي شود. ف.ا.: دکتر محمد حيدري ملايري از کشف اکسيژن در سياره اي به جز زمين مي گويد. دکتر محمد حيدري ملايري: کشفي که منتشر شده است از طرف NASA و سازمان فضائي اروپا، توسط گروهي شده است از اختر فيزيکدانان پژوهشکده اختر فيزيک پاريس به رهبري آلفرد ويدل ماجار و آلن دو كاواليه دزاتان که تلسکوپ فضائي هابل را به کار بردند و پي بردند که در جو اين سياره همچنين کربن و اکسيژن با سرعت بسيار زياد (35 هزار کيلومتر در ساعت) از جو اين سياره به بيرو پرتاب مي شود و به خاطر همين نزديک بودن به ستاره در اثر نيروهاي گرانشي، جو اين دارد از بين مي رود. آلن دو كاواليه يکي از پژوهشگران اين کشف، مي گفت شدت اين پديده طوري است که حتي آهن هم که عنصري بسيار سنگينتر از کربن و اکسيژن است، به بيرون پرتاب مي شود. ف.ا.: دکتر محمد حيدري ملايري، اختر فيزيکدان رصدخانه پاريس، مي گويد: اين سياره به طرز سرسام آوري جو خود را از دست مي دهد. پس از آن، آن چه باقي مي ماند، يک هسته جامد است و سياره اي شبيه به سياره هاي جامد منظومه شمسي مانند عطارد، زهره، زمين، و مريخ. دکتر محمد حيدري ملايري: و در واقع اين کشف به ما نشان مي دهد که اين سياره هاي دروني منظومه خورشيدي ما چند ميليارد سال پيش همين وضع اين سياره را داشته اند و در اثر وجود يک ستاره بسيار داغ، جو آن ها از بين رفته است. در مورد زمين خودمان، جوي که الان وجود دارد جوي نيست که در آغاز بوده است. جوي است که سيارک ها و ستاره هاي دم دار با برخوردهاي شديد خودشان در طول ميلياردها سال پيش، با خودشان به روي زمين آورده اند و همچنين گازهايي است که در اثر فعاليت هاي مرکز زمين از آن خارج شده اند و به درون جو زمين آمده اند. از سال 1995، از زمان کشف نخستين سياره اي که به گرد ستاره اي به جز خورشيد ما مي چرخد تا کنون، 119 سياره کشف شده اند. همه اين سياره ها غول پيکر هستند و به ستاره خود بسيار نزديک هستند، به طوري که هر چند روز يک بار به دور ستاره خود مي گردند. اما گروهي از اخترفيزيک دانان سازمان فضائي اروپا و NASA با کمک تلسکوپ فضائي Habel، براي اولين بار در جو يکي از اين سياره ها اکسيژن کشف کرده اند. دکتر محمد حيدري ملايري، اختر فيزيکدان رصد خانه پاريس، در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: ويژگي هاي اين سياره اين است که فاصله اش از خورشيد ما 150 سال نوري است و تنها سياره اي است که وجود جو آن ثابت شده است. در واقع اين کشف به ما نشان مي دهد که اين سياره هاي دروني منظومه خورشيدي ما چند ميليارد سال پيش همين وضع اين سياره را داشته اند و در اثر وجود يک ستاره بسيار داغ، جو آن ها از بين رفته است.