وضعيت نامطلوب جسمي سيامك پورزند از ديد فرزند وي

سيامك پورزند، روزنامه نگار زنداني همچنان در بخش مراقبتهاي ويژه بستري است، اما توانسته است با دخترش تلفني صحبت كند. ليلي پورزند كه از دانشگاه ايران در رشته حقوق اسلامي فارغ التحصيل شده، اكنون در تورنتو به سر مي برد. مريم احمدي (راديو فردا): خانم پورزند شما با پدرتان گويا تماس تلفني داشتيد. چطور بود حالشان؟ ليلي پورزند (دختر سيامك پورزند، تورانتو) : بار اول ديروز ساعت 5.5 صبح به بوقت كانادا يكي از اقواممان با موبايل با من تماس گرفتند و گوشي را به پدرم دادند. مكالمه حدود دو سه دقيقه بود، وضع روحيشان به نظر مي آمد خيلي خوب است، ولي صدا بسيار ضعيف و ناتوان بود، بسيار احساساتي بود، به خاطر اين كه بعد از دقيقا يك سال و دوماه كه كلا از شنيدن صداي همديگر همه محروم بوديم، به هر حال با من توانست حرف بزند، بسيار هيجان زده شده بود و اين خودش باعث ايجاد يك سري مشكلات براي كنترل وضعيت قلبش شد كه پرستارها مجبور شدند تذكر دهند. در مورد بيماريهايش با من صحبت كرد. بيماريهايش را نام برد براي من كه البته همه الان در حال آزمايش هستند، هنوز هيچكدام جواب قطعي ندارند، وضعيت قلبش بسيار نگران كننده است، در آزمايشاتي كه انجام شده، مشخص شده كه يكي از رگهاي قلب به طور كلي مثل اينكه مسدود است يا در حد خيلي زيادي مسدود است و بقيه گرفتگي خيلي زيادي دارند كه تصميم بر اين گرفته شده كه احتمالا فردا آنژيوگرافي قرار بگيرد. كليه ها مشكل دارند و تخريب شدند. حالا اين در اثر استفاده از داروهاي مسكن خيلي زياد مي تواند باشد يا در اثر عدم رسيدگي و بي توجهي، پروستاتشان خيلي بزرگ شده و ناراحتي خيلي زيادي ايجاد كرده. ظاهرا غده اي روي سينه چپشان ظاهر شده كه قرار مموگرافي گذاشته اند که چي هست هنوز. مهره هاي پشت و گردن هم كه آن مشكلات سالهاي سال است و طي نامه اي كه ايشان تابستان سال گذشته براي آقاي آيت الله شاهرودي نوشتند، متذكر شده بودند به اين مشكل و حتي گواهيهاي پزشكي مربوطه را كه خود دكترهاي زندان تاييد كرده بودند و تاييد شده بود كه ايشان به جراحيهاي فوري و اورژانس احتياج دارد براي مساله پشت و گردنش، مورد توجه متاسفانه قرار نگرفتش و روز به روز اين وضعيت بدتر شده و الان يك يا دو عمل خيلي سريع بايد روي پشتشان و گردنشان انجام شود، همچنين ماهيچه پاي چپشان به طور كلي گرفتگي دارد و اين باعث شده كه نتوانند هيچگونه حركتي كنند. م . ا : شما گفتيد كه بار اول ديروز صبح با ايشان صحبت كرديد. بعد از آن هم تماسي داشتيد. ليلي پورزند: امروز صبح مجددا ساعت شش به وقت تورانتو من به موبايل همان فاميلمان زنگ زدم، ايشان بالاي سر پدرم بودند و من توانستم با پدرم صحبت كنم، صحبتي كه داشتند اين بود كه پزشكان همگي توصيه مي كنند كه بايد سعي كنم راه بروم، ولي اصلا چنين تواني را ندارم، به دليل اينكه درد اجازه نمي دهد، به خاطر اينكه تمام اجزاي بدنم درد مي كند و اين زندگي زجرآور به هر حال اجازه هيچگونه حركتي را به من نمي دهد. م . ا : از نظر حقوقي چه كردند؟ آيا تقاضايي مطرح شده؟ ليلي پورزند: تقاضاي ايشان و همه ما طبعا در اين شرايط جسمي و رواني ناراحت كننده بعد از گذشت دو سال و نيم بلاتكليفي اين است كه ايشان آزاد شوند بدون قيد و شرط و تحويل خانواده داده شوند تا از امكانات پزشكي و پرستاريها و مراقبتهاي ويژه خانواده اي كه در ايران حضور ندارند برخوردار شوند. م . ا : انجمن دفاع از حقوق زندانيان سياسي آيا در اين قضيه به هيچ شكلي درگير است؟ ليلي پورزند: همه انجمنهاي حقوق بشر چه داخلي و خارجي كه البته فشارها بيشتر خارجي بوده در جريان هستند، همگي تلاشهاي مكرر و واقعا بي نظيري كردند، ولي متاسفانه هيچ وقت ما هيچگونه جواب قطعي، قاطعانه و دلپذيري نگرفتيم و امروز با اين شرايط مواجه هستيم كه واقعا مستاصل مانده ايم كه چه بايد كنيم. م . ا : سيامك پورزند، روزنامه نگار 75 ساله زنداني به دليل وخيم شدن وضعيت سلامت خود، چند روز پيش از زندان به بخش مراقبتهاي ويژه بيمارستاني در تهران منتقل شد. به گزارش سايت اينترنتي رويداد حداقل نه زنداني سياسي، مطبوعاتي و دانشجويي ديگر نيز از نظر سلامت جسماني در وضعيت نامساعدي قرار دارند و نياز شديدي به مرخصي پزشكي دارند. رويداد در گزارش خود از اكبر گنجي، عليرضا جباري، احمد باطبي، محمد ابراهيمي، اكبر محمد، حسن يوسفي اشكوري، عليرضا احمدي، ارژنگ داوودي و مهرداد لهراسبي نام برده است. خبرگزاري دانشجويان ايران، ايسنا نيز در گزارشي درباره وضعيت زندانيان سياسي به نقل از فرزند آقاي يوسفي اشكوري مي نويسد: پدرش بايد مورد جراحي چشم قرار گيرد. محمد باقر باطبي، پدر احمد باطبي، دانشجوي زنداني مي گويد: پسرش به كمردرد و زانو درد دچار است. محمد محمدي، پدر اكبر و منوچهر محمدي، دانشجويان زنداني از ابتلاي اكبر به بيماري كليه و ريه و منوچهر به خونريزي لثه خبر داده و مي گويد: از يك سال پيش فرزندانش به مرخصي نيامده اند. سيامك پورزند، روزنامه نگار زنداني همچنان در بخش مراقبتهاي ويژه بستري است، اما توانسته است با دخترش تلفني صحبت كند. ليلي پورزند، دختر وي در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: مكالمه حدود دو سه دقيقه بود، وضع روحيشان به نظر مي آمد خيلي خوب است، ولي صدا بسيار ضعيف و ناتوان بود، بسيار احساساتي بود، به خاطر اين كه بعد از دقيقا يك سال و دوماه كه كلا از شنيدن صداي همديگر همه محروم بوديم، با من توانست حرف بزند. در آزمايشاتي كه انجام شده، مشخص شده كه يكي از رگهاي قلب به طور كلي مثل اينكه مسدود است. كليه ها مشكل دارند و تخريب شدند. پروستاتشان بزرگ شده و ناراحتي خيلي زيادي ايجاد كرده. ظاهرا غده اي روي سينه چپشان ظاهر شده كه قرار مموگرافي گذاشته اند. وي مي گويد: تقاضاي ايشان و همه ما اين است كه ايشان آزاد شوند بدون قيد و شرط و تحويل خانواده داده شوند تا از امكانات پزشكي و پرستاريها و مراقبتهاي ويژه برخوردار شوند. وي سپس مي افزايد انجمنهاي حقوق بشر همگي تلاشهاي مكرر و واقعا بي نظيري كردند، ولي متاسفانه هيچ وقت ما هيچگونه جواب قطعي نگرفتيم. به گزارش سايت اينترنتي رويداد حداقل نه زنداني سياسي، مطبوعاتي و دانشجويي ديگر نيز از نظر سلامت جسماني در وضعيت نامساعدي قرار دارند و نياز شديدي به مرخصي پزشكي دارند.