(rm) صدا |
امير آرمين (راديوفردا): خانواده هاي اعداميان و زندانيان سياسي قربانيان رژيم صدام حسين در خانه يكي از افسران نظامي گارد رياست جمهوري، انجمني برپا كردند تا در مورد افراد ناپديد شده تحقيق كنند.
احمد رافت: (راديو فردا): انجمن خانواده هاي زندانيان سياسي در خانه يكي از افسران گارد رياست جمهوري كه محافظت از صدام حسين را برعهده داشتند مستقر شده است. از چهار روز پيش كه اين انجمن آغاز به كار كرده است روزانه صدها نفر در مقابل اين ساختمان اجتماع مي‌كنند تا از سرنوشت همسران، پدران، برادران، خواهران و يا فرزندانشان كه در زندانهاي يكي از هفت نهاد امنيتي حكومت سابق عراق به سر مي‌بردند اطلاع پيدا كنند.
در اتاقهاي اين انجمن كه به همت ابراهيم ادريسي يكي از اعضاي سازمان الدعوه كه هشت سال از 1986 ميلادي تا 1994 را در زندان گذرانده است، داير شده است، صدها جعبه مقوايي پر از پرونده ديده مي‌شود. اين پرونده ها كه 50 زنداني سياسي سابق از احزاب و گروهها ي مختلف مشغول طبقه بندي آنها هستند بدون شك سياهترين صفحات تاريخ معاصر عراق را تشكيل مي‌دهند.
در روزهاي پس از سقوط حكومت صدام حسين بيش از 4 مليون پرونده از دفاتر مختلف مخابرات، استخفارات، استخفارات العسگريه و ديگر نهادهاي امنيتي به اين ساختمانها منتقل شده اند. هزاران زنداني شيعه و كرد، عرب و سني، كويتي و لبناني و حتي ايراني در طي 35 سال حكومت حزب بعث مهمان زندانهاي عراق بوده اند. برخي آزاد، ديگران اعدام و تعداد قابل توجهي از آنان ناپديد شده اند.
تعداد ناپديد شدگان و زندانياني كه از سرنوشت آنها خبري در دست نيست و يا حداقل خانواده هايشان از سالها پيش از آنها بي خبرند افزون بر 400 هزار نفر برآورد مي‌شوند. در قبرستانهاي الخرش و محمد ستار بيش از دوهزار زنداني در قبرهايي كه تنها با شماره پرونده مشخص شده اند در سالهاي گذشته به خاك سپرده شده اند. عبدالقادم مديح اجبارا مهندس فيزيك هسته اي نهم دسامبر سال 1980 ميلادي در بازگشت از ماموريتي از اروپا در فرودگاه بغداد دستگير شد و از آن زمان خانواده اش از او بي خبرند.
محمد اجبارا عموي عبدالقادم از سه روز پيش در مقابل انجمن خانواده هاي زندانيان سياسي در انتظار خبري در رابطه با برادر زاده اش به سر مي‌برد. محمد اجبارا، كه از بصره به بغداد آمده است، به راديو فردا مي‌گويد: ما حتي نمي‌دانيم عبدالقادم را به چه دليلي دستگير كردند. دراين سالها برادرم و همسرش در غم پسرشان سكته كردند و مردند و دخترشان نيز در بيمارستان رواني بستري است. حداقل بگويند عبدالقادم را كشته اند تا ما ديگر در انتظار او نباشيم.
ترزا نوژه زن 47 ساله لبناني از بيروت به بغداد سفر كرده است تا شايد بتواند خبري از برادرش سمير عبدالمسيح بدست آورد. سمير در ژانويه 1976 ميلادي به عنوان مهندس از سوي شركتي لبناني ايتاليايي استخدام و به بغداد اعزام شد. سه ماه بعد در منزلش در بغداد دستگير شد و از آن زمان ديگر خبري از او در دست نيست. ترزا مي‌گويد دولت عراق در آن زمان حتي به درخواست رسمي دولت لبنان نيز در رابطه با دستگيري دولت برادرش جواب نداد. احتمالا او را كشته‌اند، ولي من اميدوارم بتوانم حداقل جسدش را پيدا كرده و به لبنان ببرم.
سيد محمود محدد ايراني تبار كه خانواده اش بيش از 50 سال پيش از ايلام به بغداد مهاجرت كرده اند، مي‌گويد در اولين روزهاي جنگ در ايران، برادرم سيد احمد را تنها به جرم ايراني بودن و اعتقاد به اسلام دستگير كردند و گفتند جاسوس جمهوري اسلامي ايران است. از آن زمان از او بي خبر هستيم.
در مقابل دفتر انجمن خانواده هاي زندانيان سياسي مي‌توان صدها و شايد هزاران داستان مشابه از خانواده هاي كساني كه در 25 سال اخير دستگير و ناپديد شده اند شنيد. اين زنان و مردان گريان هنوز اميد به يافتن عزيزانشان را دارند.
خانواده هاي اعداميان و زندانيان سياسي قربانيان رژيم صدام حسين در خانه يكي از افسران نظامي گارد رياست جمهوري كه محافظت از صدام حسين را برعهده داشتند، انجمني برپا كردند تا در مورد افراد ناپديد شده تحقيق كنند. ا ز چهار روز پيش كه اين انجمن آغاز به كار كرده است روزانه صدها نفر در مقابل اين ساختمان اجتماع مي‌كنند تا از سرنوشت كسان خود كه در زندانهاي يكي از هفت نهاد امنيتي حكومت سابق عراق به سر مي‌بردند، اطلاع پيدا كنند. در اتاقهاي اين انجمن كه به همت ابراهيم ادريسي يكي از اعضاي سازمان الدعوه كه هشت سال از 1986 ميلادي تا 1994 را در زندان گذرانده است، داير شده است، صدها جعبه مقوايي پر از پرونده ديده مي‌شود.
