بررسي روزنامه هاي روز شنبه آمريكا: هراس زنان عراق از قدرت گرفتن روحانيون شيعه

بهنام ناطقي (راديوفردا): روزنامه نيويورک تايمز در مقاله اي از بصره به قلم خانم نازيلا فتحي مي نويسد زنان عراقي از اين واهمه دارند که قدرت گرفتن رهبران روحاني شيعه در جنوب عراق به خانه نشين شدن زنان متخصص و تحصيلکرده عراق منجر خواهد شد. اين گزارش، به عنوان نمونه در باره خانم ثوره يوسف نوشته است، يک رقصنده 43 ساله و استاد تئاتر دانشگاه بصره که حالا بيکار شده است زيرا گروه هاي شيعه رقيب دربصره، هر کدام به روي يکي از تئاترهاي شهر چنگ انداخته اند و دانشگاه بصره هم غارت شده و تعطيل است. اين خانم، گوئي از زبان ديگر زنان تحصيلکرده عراق که روي کار آمدن مذهبيون در واهمه هستند، مي‌گويد سقوط صدام حسين که در ماه مارچ رويائي شيرين بود اينک به کابوسي هولناک تبيدل شده است. احمد ملک، روحاني که براي اداره امور آموزشي در بصره منتصب شده است، اعلام کرد که زنان معلم در صورتي که حجاب اسلامي در بر نکنند، از دريافت مستمري اضطراري محروم مي‌شوند. دختران دانشجو نيز از اينکه رهبران شيعه تلاش مي‌کند پوشيدن حجاب اسلامي را به آنها تحميل کنند، شکايت دارند. گزارشگر نيويورک تايمز يادآور مي‌شود که تحت حکومت صدام، زنان نه تنها در انتخاب پوشش آزاد بودند، بلکه مي‌توانستند آزادانه در دانشگاه‌ها به تحصيل بپردازند و بخش بزرگي از طبقه تحصيلکرده و صاحب حرفه عراق را تشکيل مي‌دادند. شيعيان به زنان شهر دستور داده اند از صحبت با سربازان آمريکائي و بريتانيائي بپرهيزند و محمد قاسم ملک، پسرعموي رهبر شيعه بصره به نيويورک تايمز گفت صداي زنان نرمش تحريک کننده اي دارد و براي همين دستور سکوت به آنها داده شده است. روزنامه واشنگتن‌پست، يکي از مقالات متعدد امروز خود در باره عراق را به علت اعزام سريع آقاي ال. پال برمر، مسئول غيرنظامي بازسازي و تثبيت سياسي عراق اختصاص داده است و مي‌نويسد کاخ سفيد از سقوط نظم و قانون در عراق نگران بود و به همين جهت دو ماه زودتر از پايان ماموريت آقاي جي گارنر، ال پال برمر را به عراق گسيل داشت. اين روزنامه، در مقاله خود که براساس مصاحبه‌هاي معتدد با مقامات بلندپايه کاخ سفيد، وزارت دفاع و وزارت امورخارجه آمريکا نوشته شده است، نوشت: کاخ سفيد از اوائل ماه آپريل سعي کرد انتظارهاي اوليه در باره استقرار سريع نظم و قانون و شروع بازسازي عراق را فرو بنشاند و دست به اقداماتي زد که از وخامت اوضاع در عراق جلوگيري کند. تصميم کاخ سفيد به اعزام زودهنگام آقاي برمر، براي کولين پاول، وزير امورخارجه که اوائل ماه آپريل در باره احراز اين مقام با او مصاحبه کرده بود، شگفت آور بود، ولي شگفتي خوشحال کننده، زيرا آقاي برمر يک ديپلمات سابق وزارت امورخارجه است، ولي براي آقاي دانلد رامسفلد، وزير دفاع، که از نظر فکري گاه با وزير امورخارجه در رقابت قرار دارد، اعزام پال برمر اندکي آزاردهنده بود زيرا انتظار آن را نداشت و به همين جهت فورا بيانيه‌اي در حمايت از جي گارنر منتشر کرد. مقامات کاخ سفيد اعتقاد داشتند که آقاي برمر، که ظاهري آراسته تر از جي گارنر و چهره اي جدي دارد، مي‌تواند بهتر در برابر دوربين هاي تلويزيون و روزنامه‌ها، نمادي از قدرت آمريکا باشد. روزنامه لس‌آنجلس تايمز، در مقاله‌اي به قلم سه تن از کارشناسان خاورميانه خود، به واکنش اسرائيل به نقشه راه صلح پرداخته است و مي نويسد هرچند مقامات کاخ سفيد اعلام کرده بودند که مفاد نقشه راه صلح، يا طريق صلح، غيرقابل تغيير است اما بر اساس مذاکراتي که هنگام قبولاندن اين طرح با آريل شارون، نخست وزير اسرائيل داشتند، حاضر شدند که تغييراتي در آن داده شود و به اين ترتيب، اسرائيل در برخي از مفاد کليدي اين طرح براي تامين منافع خود دستکاري خواهد کرد. لس آنجلس تايمز مي‌نويسد نقشه راه صلح از وقتي 45 روز پيش اعلام شد تاکنون، در بن بست گير کرده است زيرا هنوز راهي براي پايان بخشيدن به خشونت 32 ماهه اخير در خاورميانه پيدا نشده است. از تغييراتي که اسرائيل در نقشه راه صلح مطالبه کرده است اين است که فلسطيني ها از همين حالا، و نه بعدا، از حق بازگشت به سرزمين پدري که نيم قرن است مدعي آن هستند، چشم پوشي کنند. اسرائيل همچنين خواسته است اشاره به پيشنهاد عربستان سعودي در باره شناسائي رسمي اسرائيل توسط کشورهاي عربي نيز از نقشه راه صلح حذف شود. روزنامه نيويورک تايمز در مقاله اي از بصره به قلم خانم نازيلا فتحي مي نويسد زنان عراقي از اين واهمه دارند که قدرت گرفتن رهبران روحاني شيعه در جنوب عراق به خانه نشين شدن زنان متخصص و تحصيلکرده عراق منجر خواهد شد. روزنامه واشنگتن‌پست، مي‌نويسد کاخ سفيد از سقوط نظم و قانون در عراق نگران بود و به همين جهت دو ماه زودتر از پايان ماموريت آقاي جي گارنر، ال پال برمر را به عراق گسيل داشت. لس آنجلس تايمز مي‌نويسد نقشه راه صلح از وقتي 45 روز پيش اعلام شد تاکنون، در بن بست گير کرده است زيرا هنوز راهي براي پايان بخشيدن به خشونت 32 ماهه اخير در خاورميانه پيدا نشده است.