طراح رقص «هيپ هاپ» رني هريس: «به سوي مكه» - پیوندي بين هنرمتعالي و هنر كوچه

بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورك): در رقص‌هائي که طراح 31 ساله رقص، آقاي Rennie Harris براي صحنه تئاتر‌هاي جدي، فرهنگسراها و اپراخانه‌ها ساخته است، رقص هيپ هاپ Hip-Hop يا به اصطلاح Break Dance ، وارد فرهنگ متعالي مي‌شوند. رقص جديد آقاي رني هريس، به سوي مکه Facing Mekka نام دارد -- مكه را به جاي c با k هجي كرده -- که اين هفته در تئاتر جويس Joyce نيويورک روي صحنه است و اوائل ماه جولاي، در جشنواره تابستاني رقص مدرن در Jacob Pillow شمال نيويورک نمايش داده خواهد شد. برخلاف کارهاي قبلي،از جمله رقص هيپ هاپي که با موسيقي رپ از نمايش رومئو و جوليت شکسپير ساخته بود، آقاي هريس در کار تازه از رپ rap، و کلام به طور کلي، دور شده است ولي DJ را حفظ کرده است و ارکستري را به روي صحنه مي‌اورد که موسيقي هيپ هاپ را با موسيقي جاز برزيلي مي‌آميزد، نوعي موسيقي Afro-Cuban و رقص‌ها را نيز اندکي از Break Dance و حرکات مخصوص هيپ هاپ دور کرده و از حرکت‌هاي رقص برزيلي و تئاتر-رقص مدرن ژاپن، بوتو Butoh مايه برداشته است و به روي يک پرده ويديوئي عظيم مونتاژي در آميخته از صحنه‌هاي مختلف، که در آنها مي‌شود چهره مارتين لوتر کينک و افراد گارد ملي آمريکا را تشخيص داد. به گفته منتقد رقص مجله نيويورکر، خانم جوئن اکوسلا، Joan Acocella ، رقص نمايش به سوي مکه از آقاي رني هريس، نوعي رجوع به خاطره مشترک سياهان آمريکا است، که در آن آقاي هريس به هدف خود که عميق تر کردن زبان رقص هيپ هاپ براي ابراز احساسات مختلف است، نزديک مي‌شود. رقص هيپ هاپ، رقص نوجوانان محلات سياه‌نشين مراکز شهرها، همراه با اين موسيقي و فرهنگ هيپ هاپ در سالهاي مياني دهه 1980 باب شد اما محدود بود به حاشيه خيابانها، ويديوهاي MTV و مسابقات، که در آنها، رقصندگان مي‌کوشيدند در مدت کوتاهي، محيرالعقول ترين حرکات ژيمناستي را با موسيقي هيپ هاپ ترکيب کنند، از راه رفتن عقبي يا moon walk تا چرخيدن روي سر و معلق زدن، به ضرباتي که يا از صفحات موسيقي شنيده مي شد يا رفيقشان به روي سطل هاي پلاستيکي وارونه مي‌آفريد. رقصندگان دو حس را معمولا به تماشا مي‌گذاشتند، غرور يا لاف. آقاي هريس در کارهاي، از رقص‌هاي کوتاهي که در نوجواني مي‌ساخت تا اثر بزرگ سال گذشته‌اش براساس رومئو و ژوليت مي‌کوشد اين زبان رقصي را براي مفاهيم ديگري مثل عشق، حسادت و خشم به کار گيرد. در رقص تازه، به سوي مکه، يک صحنه سولو است در باره رنج، که رقصنده اي به نام تانيا آيزاک اجرا مي‌‌کند که اين تلاش را مي‌رساند. خود آقاي هريس در سولوي ديگري ظاهر مي‌شود که مخلوطي است از رقص هيپ هاپ و رقص ژاپني بوتو که معمولا بسيار آهسته انجام مي‌شود. هريس از معدود هنرمنداني است که هنر هيپ هاپ را به از محلات پائين شهر به بالاي شهر، به فرهنگسراها و اپراخانه ها مي‌برد و به اين ترتيب پيوندي است بين هنر متعالي وهنرکوچه. در رقص‌هائي که رقص جديد آقاي Rennie Harris طراح 31 ساله رقص، «به سوي مکه» Facing Mekka نام دارد که اين هفته در تئاتر جويس Joyce نيويورک روي صحنه است و اوائل ماه جولاي، در جشنواره تابستاني رقص مدرن در Jacob Pillow شمال نيويورک نمايش داده خواهد شد. اين نمايش، از رقص هيپ هاپ، موسيقي التقاطي از DJ و اركستر جاز افرو كوبائي Afro-Cuban روي صحنه و يك مونتاژ ويدئو از صحنه و چهره هاي تاريخي، نوعي رجوع به خاطره مشترک سياهان آمريکا است، که در آن آقاي هريس به هدف خود که عميق تر کردن زبان رقص هيپ هاپ براي ابراز احساسات مختلف است، نزديک مي‌شود، و آن را با رقص هاي برزيلي و رقص مدرن ژاپني بوتو در مي آميزد.