سيماي يك رئيس جمهوري مادام العمر از نگاه يك نويسنده ايتاليايي

علي سجادي (راديو فردا): عيدي امين، هيچ همتايي در استبداد نداشت، حتي در قاره اي كه به پرورش ديكتاتورهاي خشن شهرت دارد، يگانه بود. عيدي امين دادا كه در دهه 1970، بر اوگاندا حكم ميراند، خود را سلطان همه وحوش روي زمين و ماهيهاي كف دريا ميخواند. وي ترسناكترين رهبر آفريقايي شناخته ميشد. عيدي امين كه شخصيتي غير قابل پيش بيني دارد، در طول حكومت وحشت خود، صدها هزار نفر از مردمش را قصابي كرد، كشورش را زير و رو كرد تا آنكه در سال 1979 از اوگاندا اخراج شد. اين ديكتاتور آفريقايي از يك نوع طنز مضحكي هم برخوردار بود. ريكاردو اوريزيو، روزنامه نگار ايتاليايي كه گفتگوهايش با خونريزترين ديكتاتورهاي بازنشسته جهان را در كتابي با نام گفتگو با شيطان، مواجهه با 7 ديكتاتور، منتشر كرده، در گفتگو با راديو اروپاي آزاد، راديو آزادي، ميگويد: همانطور كه همه ما به ياد داريم، عيدي امين، يك رهبر ديوانه قاره آفريقا بود، وقتي كه از او پرسيده شد، آيا او آدمخوار است يا نه، تصميم گرفت بگويد نه من از گوشت آدم خوشم نمي آيد. يكي دو بار امتحان كردم، ولي براي من خيلي شور است. عيدي امين دادا پس از خروج از اوگاندا، ابتدا به ليبي رفت، ولي بعد به عربستان سعودي رفت و با دريافت پناهندگي با عنوان يك مسلمان، در آنجا ساكن شد. عربستان سعودي، خانه، محافظ و امكاناتي كه لازمه يك زندگي يك زندگي مرفه است، در اختيار او قرار داد. تا همين اواخر كه عيدي امين از ناراحتي هاي گوارشي و تنفسي رنج ميبرد و به اغما فرورفت، زندگي آرامي را ميگذراند. در مسجد محلي در جده نماز ميخواند و فرزندانش را براي گردش به مراكز خريد جده ميبرد و عصرها را در ساحل ميگذراند. اوريزيو كه قبل از شدت يافتن بيماري با رئيس جمهوري مادام العمري اوگاندا ملاقات كرده، او را مردي يافته كه نه تنها پشيمان نبود، بلكه از دوران ديكتاتوريش به عنوان دوران خوب گذشته ياد ميكرد. او درباره دوران به اصطلاح بازنشستگي عيدي امين ميگويد: او زندگي معمولي را ميگذراند، وقتي من در خانه او بودم، صداهاي معمولي يك خانه شنيده ميشد، گريه بچه ها، تلاش براي آماده كردن غذا، دو اتومبيل پارك شده در حيات، خيلي زندگي معمولي، ولي وقتي از او پرسيدم هيچ احساس ندامتي داريد، او گفت: نه فقط كمي دلتنگم. و وقتي پرسيدم دوست داريد چگونه به ياد آورده شويد، با همان لحن معروفش كه آميخته اي از شوخي و جدي بود، گفت: ميخواهم به عنوان يك ورزشكار بزرگ، در يادها بمانم. عيدي امين قبل از اينكه به قدرت برسد و خود را فيلد، دكتر، مارشال، عيدي امين دادا، رئيس جمهوري مادام العمر و سلطان وحوش روي زمين و ماهيهاي كف دريا بخواند و هزاران نفر از مردم كشورش را به قتل برساند، بكسور بود و عشق به مشت زني، هرگز او را رها نكرد. اما عيدي امين تنها ديكتاتور خونريزي نيست كه دوران به اصطلاح بازنشستگي خود را به آرامي و در رفاه سپري كرده است. نمونه ها فراوانند. دواليه، ديكتاتور خونريز سابق هائيتي كه اكنون در فرانسه زندگي ميكند، يا منچستيو هايله ماريام، ديكتاتور خونخوار اتيوپي كه دوران خوشي را در زيمبابوه ميگذراند. يا ياروزلسكي، ديكتاتور لهستان كه در پانسيوني در كشور خودش قرار دارد. هيچ كدام از اينها از كارهايي كه كردند، متاسف نيستند. همه آنها فكر ميكنند از سوي همرزمان و مردمشان، مورد خيانت واقع شدند، همه احساس ميكنند كه از آنها استفاده شده و سپس آنها را به دور انداخته اند. عيدي امين، هيچ همتايي در استبداد نداشت، حتي در قاره اي كه به پرورش ديكتاتورهاي خشن شهرت دارد، يگانه بود. عيدي امين دادا كه در دهه 1970، بر اوگاندا حكم ميراند، خود را سلطان همه وحوش روي زمين و ماهيهاي كف دريا ميخواند. وي ترسناكترين رهبر آفريقايي شناخته ميشد. عيدي امين كه شخصيتي غير قابل پيش بيني دارد، در طول حكومت وحشت خود، صدها هزار نفر از مردمش را قصابي كرد، كشورش را زير و رو كرد تا آنكه در سال 1979 از اوگاندا اخراج شد. ريكاردو اوريزيو، روزنامه نگار ايتاليايي كه گفتگوهايش با خونريزترين ديكتاتورهاي بازنشسته جهان را در كتابي با نام گفتگو با شيطان، مواجهه با 7 ديكتاتور، منتشر كرده، در گفتگو با راديو اروپاي آزاد، راديو آزادي، ميگويد: همانطور كه همه ما به ياد داريم، عيدي امين، يك رهبر ديوانه قاره آفريقا بود، وقتي كه از او پرسيده شد، آيا او آدمخوار است يا نه، تصميم گرفت بگويد نه من از گوشت آدم خوشم نمي آيد. يكي دو بار امتحان كردم، ولي براي من خيلي شور است.