(rm) صدا |
خرد شدن اراضي به دليل قوانين ناظر بر ارث يکي از مهم ترين دشواري هاي کشاورزي ايران است. رفع اين دشواري نيازمند يکپارچه سازي زمين هاي کشاورزي است که لايحه آن در دستور کار کميسيون کشاورزي مجلس شوراي اسلامي قرار گرفته است. فريدون خاوند نگاهي دارد به اين لايحه و هدف هاي آن.
فريدون خاوند(راديو فردا): به گزارش رسانه هاي تهران، لايحه يکپارچه سازي زمين هاي کشاورزي در دستور کار کميسيون کشاورزي مجلس شوراي اسلامي قرار گرفته است. هدف اين لايحه جلوگيري از خرد شدن زمين هاي کشاورزي به دليل قوانين ناظر بر ارث است.
کشاورزي ايران گرفتار زمين هاي کوچک و پراکنده است. به گفته منابع کارشناسي حدود هشتاد و چهار در صد واحد هاي کشاورزي در اين کشور کمتر از ده هکتار و 66 در صد آنها کم تر از پنج هکتار مساحت دارند و کم نيستند زمين هايي که مساحتشان به دو هکتار هم نمي رسد. با زمين هايي چنين کوچک، که به دليل قوانين ناظر بر ارث باز هم کوچک و کوچک تر ميشوند، چگونه مي توان از ماشين آلات مدرن به گونه اي سود آور استفاده کرد، سرمايه ها را به روستا آورد و توليد را بالا برد؟
اصلاحات ارضي گامي بزرگ در پيشرفت جامعه ايراني بود، ولي افراط در پاره پاره کردن زمين ها در دوران هاي پيش و پس از انقلاب، ضربه اي جدي بر بازدهي کشاورزي ايران وارد آورد، به ويژه با توجه به شکست تعاوني هاي روستايي که قرار بود جاي خالي مالکان بزرگ را پر کنند. فرآيند کوچک شدن زمين هاي کشاورزي با توجه به حقوق ناظر بر ارث، شتاب گرفت و لايحه يکپارچه سازي اراضي کشاورزي براي مقابله با همين فرايند فراهم آمده است. محمود حجتي وزير جهاد کشاورزي جمهوري اسلامي هدف اصلي اين لايحه را تغيير قوانين ارث ناظر بر زمين هاي کشاورزي ميداند و ميگويد در حالي که اتومبيل و کارخانه پاره پاره نمي شوند، چه دليلي وجود دارد که زمين کشاورزي پاره پاره شود. اين منطق با حساسيت هاي ناشي از قوانين ارث در فقه اسلامي روبرو مي شود و همين حساسيت ها به احتمال فراوان عامل کندي چشمگيري است که در فراهم آمدن لايحه يکپارچه سازي زمين هاي کشاورزي ديده شده است. به گزارش رسانه هاي تهران، لايحه يکپارچه سازي زمين هاي کشاورزي در دستور کار کميسيون کشاورزي مجلس شوراي اسلامي قرار گرفته است. هدف اين لايحه جلوگيري از خرد شدن زمين هاي کشاورزي به دليل قوانين ناظر بر ارث است. کشاورزي ايران گرفتار زمين هاي کوچک و پراکنده است. به گفته منابع کارشناسي حدود هشتاد و چهار در صد واحد هاي کشاورزي در اين کشور کمتر از ده هکتار و 66 در صد آنها کم تر از پنج هکتار مساحت دارند و کم نيستند زمين هايي که مساحتشان به دو هکتار هم نمي رسد. با زمين هايي چنين کوچک، که به دليل قوانين ناظر بر ارث باز هم کوچک و کوچک تر ميشوند، چگونه مي توان از ماشين آلات مدرن به گونه اي سود آور استفاده کرد، سرمايه ها را به روستا آورد و توليد را بالا برد؟
