بررسي روزنامه هاي امروز صبح ايران

امير آرمين (راديو فردا): روزنامه آفتاب يزد در يادداشتي به قلم علي شيرازي نسب، از قول مطبوعات خطاب به محمد خاتمي مي نويسد: آقاي خاتمي، مطبوعات جواب مي خواهند. در اين يادداشت مي خوانيم، پس از مدتها سکوت و دوري از صحنه، بالاخره خاتمي را پشت تريبون ديديم، در روزي که همگان به خصوص خبرنگاران خبرگاران رسانه هاي جمعي به خود اين وعده را داده بودند که پاسخ بسياري از پرسشهاي بي پاسخ خود را بگيرند و افکار عمومي تشنه دانستن اين پاسخها را سيراب نمايند. آفتاب يزد مي افزايد: خاتمي در ورزهاي نخستين انتخاب به رياست جمهوري، آزادي و فراغ بال را براي مطبوعات خواهان بود و تا آنجايي که در توانش بود، به اين کار همت گمارد. عهد کرد که زود به زود به ميان خبرنگاران بيايد و با آنان سخن بگويد، چرا که وي نيز مانند ما بر اين اعتقاد است که مطبوعات و رسانه هاي ارتباط جمعي آيينه تمام نماي جامعه است. آفتاب يزد در پايان يادداشت مي افزايد: اکنون نيز بهتر است رئيس جمهوري وقتي را براي مصاحبه با رسانه هاي جمعي که زبان گويا، چشم بينا، و گوش شنواي جامعه هستند مشخص فرموده تا لااقل شايد از اين طريق مطبوعات بتوانند ضمن جامه عمل پوشاندن به وظيفه اطلاعرساني خود، برخي از سئوالات جامعه و مردم را دريافت کرده و پاسخ آن را نيز به اطلاع ملت برسانند. روزنامه انتخاب از طيف محافظه کاران ميانه رو، مطلبي دارد به قلم يوسف صدري با عنوان «داستان يک پروتکل» و مي نويسد: در حالي که کمتر از يک ماه به اجلاس شوراي حکام آژانس بين المللي انرژي اتمي براي بررسي و اعلام نظر درباره برنامه هسته اي ايران باقي مانده است، مقامهاي برخي کشورهاي اروپايي و غير اروپايي (همچون ژاپن) در تماسهايي که با مسئولان ايران برقرار ساخته اند به تهران توصيه مي کنند پروتکل الحاقي به پيمان منع گسترش سلاحهاي هسته اي را امضا کند. اين در حالي است که به موجب مقررات پذيرفته شده حقوق بين الملل، هيچ کشوري را نمي توان به پذيرش يک معاهده جهاني وادار کرد. روزنامه آفتاب يزد مي نويسد بهتر است رئيس جمهوري وقتي را براي مصاحبه با رسانه هاي جمعي که زبان گويا، چشم بينا، و گوش شنواي جامعه هستند مشخص فرموده تا لااقل شايد از اين طريق مطبوعات بتوانند ضمن جامه عمل پوشاندن به وظيفه اطلاعرساني خود، برخي از سئوالات جامعه و مردم را دريافت کرده و پاسخ آن را نيز به اطلاع ملت برسانند. روزنامه انتخاب مي نويسد موجب مقررات پذيرفته شده حقوق بين الملل، هيچ کشوري را نمي توان به پذيرش يک معاهده جهاني وادار کرد.