(rm) صدا |
بهمن باستاني (راديوفردا): برناردو برتولوچي، يکي از سرشناس ترين چهره هاي سينماي ايتاليا و سينماي جهان و برنده نه جايزه اسکار با فيلم «آخرين امپراتور»، در جشنواره سينمايي ونيز امسال، فيلم «رويا پروران» را ارائه داد که جنبش اجتماعي و دانشجويي دهه 60 ميلادي را به زير ذره بين برده است.
احمد رافت (راديوفردا، ونيز): کليساي کاتوليک، «رويا پروران» برناردو برتولوچي را فيلم هرزه اي خواند. مطبوعات ايتاليا و اروپا، صحبت از شاهکاري جديد مي کنند که در تاريخ سينما به ثبت خواهد رسيد. اداره سانسور آمريکا مي گويد: اگر صحنه هايي از اين فيلم حذف نشوند، تماشاي آن را براي نوجوانان زير 18 سال در اين کشور ممنوع اعلام خواهد کرد. برناردو برتولوچي که با فيلم «آخرين تانگو در پاريس»، جنجال آفريده بود، مي گويد: اگر سکس بخشي از زندگي انسان و به ويژه نوجوانان است، گناهش را نبايد به گردن سينما و سينماگران انداخت.
در جشنواره سينمايي ونيز امسال، سه فيلم از ايتاليا ارائه شدند که همگي گذشته را مورد بررسي قرار مي دهند. «رويا پروران»، جنبش دانشجويي دهه 60 ميلادي را به زير ذره بين مي برد، «روز به خير تاريکي»، تروريسم دهه 80 و «اسرار کشوري»، به رابطه دولت ايتاليا در سال هاي 40 و 50 ميلادي با گروه هاي مافيايي مي پردازد.
از برناردو برتولوچي دلايل توجه سينماگران ايتاليا به گذشته اين کشور را مي پرسم. کارگردان معروف ايتاليايي، که اولين فيلم اش در سال 1962 ميلادي اکران شد، مي گويد: احتمالا آنچه در جامعه امروز مي گذرد، محتاج بررسي گذشته است تا بفهميم چرا در هزاره سوم، ما در جامعه اي زندگي مي کنيم که از سويي خشونت بر آن حاکم شده است، و از سوي ديگر کوکاکولا و مک دانلد، سمبولهاي ارزش هاي فرهنگي آن هستند.
برتولوچي مي افزايد: جوانان امروز رويايي ديگر در سر ندارند و هاج و واج منتظرند تا بلکه تلوزيون مشکلات آنها را حل کرده و طرح جامعه اي را به آنها ارائه دهد. در دهه 60 و 70 ميلادي، به گفته اين کارگردان، جوانان خوش بين و رويا پرور بودند و هر شب فکر مي کردند که فردا صبح در جامعه بهتري از خواب بيدار خواهند شد.
برناردو برتولوچي در ادامه مي گويد: من در فيلم ام از سه جوان صحبت مي کنم که به اتوپيا اعتقاد دارند و خواب و خيالي در سر دارند که اگر چه تحقق نمي پذيرد، وليکن خلاقيت را در ذهن آنها پرورش مي دهد. اين خلاقيت نه تنها در زمينه سياست، بلکه در زمينه روابط اجتماعي نيز پاي مي گيرد و نمي توان امروز منکر شد که اگر جنبش سالهاي 60 ميلادي انقلابي را در سياست موجب نشد، وليکن شديدا روابط اجتماعي را تحت تاثير قرار داد و جنبش هايي که ما در سال هاي بعد شاهد آن بوديم، چون فمينيسم و حتي جنبش نوگلوبالهاي امروز، فرزندان 68 هستند.
کارگردان فيلم «1900» و ديگر فيلم هاي مهم سه دهه اخير سينماي ايتاليا مي گويد: نسبت به آينده خوشبين هستم. ميليون ها نفر که در سراسر جهان در مخالفت در عراق به خيابان ها ريختند و يا جواناني که در جنوا و سياتل عليه نابرابري هاي اقتصادي و تقسيم جهان به شمال و جنوب، صداي اعتراض خود را بلند کردند، هر چند در مقابل غولي به نام آمريکا نمي توانند پيروزي را نصيب خود سازند، وليکن حداقل، بار ديگر، عشق به روياپروري را در جوانان زنده کردند.
جهان بدون رويا پروران، به گفته برناردو برتولوچي، ارزش زندگي ندارد. برناردو برتولوچي، يکي از سرشناس ترين چهره هاي سينماي ايتاليا و جهان، در جشنواره سينمايي ونيز امسال فيلم «رويا پروران» را ارائه داد که جنبش اجتماعي و دانشجويي دهه 60 ميلادي را به زير ذره بين برده است. کليساي کاتوليک، «رويا پروران» را فيلم هرزه اي خواند و مطبوعات ايتاليا و اروپا، صحبت از شاهکاري جديد مي کنند. اداره سانسور آمريکا در اين ميان گفت که اگر صحنه هايي از اين فيلم حذف نشوند، تماشاي آن را براي نوجوانان زير 18 سال ممنوع خواهد کرد. برناردو برتولوچي در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که اگر سکس بخشي از زندگي انسان و به ويژه نوجوانان است، گناهش را نبايد به گردن سينما و سينماگران انداخت. وي مي گويد که آنچه در جامعه امروز مي گذرد، محتاج بررسي گذشته است تا بفهميم چرا در هزاره سوم، ما در جامعه اي زندگي مي کنيم که از سويي خشونت بر آن حاکم شده است، و از سوي ديگر کوکاکولا و مک دانلد، سمبولهاي ارزش هاي فرهنگي آن هستند. وي مي افزايد که جوانان امروز رويايي ديگر در سر ندارند و هاج و واج منتظرند تا بلکه تلوزيون مشکلات آنها را حل کرده و طرح جامعه اي را به آنها ارائه دهد، اما در دهه 60 و 70 ميلادي، به گفته اين کارگردان، جوانان خوش بين و رويا پرور بودند. جهان بدون رويا پروران، به گفته برناردو برتولوچي، ارزش زندگي ندارد.
