(rm) صدا |
در تالارهاي انجمن آسيا در نيويورک از اين هفته نمايشگاه گسترده اي افتتاح شد از هنر عهد صفوي، و همزمان با آن، انجمن آسيا آخرين اثر خانم شيرين نشاط، چيدمان ويدئوئي به نام «طوبي» را به نمايش گذاشت.
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در حاشيه نمايشگاهي که تحت عنوان «شکار بهشت» از آثار هنري عهد صفويه در انجمن آسياي نيويورک اين هفته گشايش يافت، براي نخستين بار در نيويورک آخرين اثر هنرمند برجسته بينالمللي خانم شيرين نشاط نمايش داده ميشود، به نام طوبا، با الهام از کتاب خانم شهرنوش پارسيپور، که نخستين حاصل همکاري او با فيلمبردار سينماي هاليوود، آقاي داريوش خنجي است. در اين اثر، زني را در باغي محصور نشان ميدهد که به درختي بارور تبديل ميشود، دسته مردان و زنان سوي آن در حرکتند، در حاليکه جائي ديگر، محفلي مذهبي و آئيني برقرار است.
...
ب.ن.: اما وقتي اين مردم با پريدن از روي ديوارها وارد حريم اين باغ ميشوند، از زن در درخت اثري نمييابند. خانم شيرين نشاط، در مصاحبه با راديوفردا ميگويد، وقتي در داستان زنان بدون مردان خانم شهرنوش پارسيپور به شخصيتي به نام مهتاب برخورد که خود را مي کارد و تبديل به درخت ميشود، به فکر افتاد که آن را با نام شخصيت اسطورهاي طوبا موضوع کار خود سازد.
شيرين نشاط (نيويورک): يک سمبوله که از قران ميآد که يک زنه که درخت هم است، و درخت است در بهشت.
ب.ن.: نمايشگاه ميناتورها و آثار هنري عهد صفويه که انجمن آسيا درنيويورک آن را تحت عنوان شکار بهشت، به نمايش گذاشته است، از نظر خانم شيرين نشاط، در اشاره به بهشت با اثر جديد او «طوبي» که در آنجا نمايش داده ميشود، همخواني دارد.
شيرين نشاط: اتفاق جالبي بود که تم اين show صفويه، جستجوئي در بهشت، دقيقا تم فيلم من است و اين چيزي بود که من انتظار نداشتم و نشان دهنده اين است که مسئله بهشت چه مسئله مهمي بوده در فرهنگ ايران، و يک مسئله اي که تنها ربطي به ايران ندارد و مسئلهاي جهاني است و به خصوص اين روزها که خشونت و مسئله جنگ و جدال انقدر زياد است که از نظر شخصي و از نظر گروهي و اجتماعي همه ما به يک عنوان در جستجوي يک نوع فضا هستيم که بتوانيم بگوئيم اين بهشت است. اين مسائل در فکر من بودند موقعي که اين فيلم را ساختم. و مي توانيم بگوئيم که هاين فيلم خيلي خيلي ايراني است ولي در واقع خيلي هم جهاني است.
ب.ن.: و ضمنا تنها کار شماست که درايران نشان داده شده.
شيرين نشاط: جالب بود که من آرزوم اين بود که اين فيلم را در ايران بسازم و حتي يک فعاليتهائي کردم و دوستانم در ايران دنبال باغي مي گشتند وبراي من و بعد روبرو با يک مشکلاتي شديم که اجازه نداد که ما به ايران برويم و بنابراين من رفتم مکزيک و دنبال باغي گشتم که شبيه به ايران باشد در مکزيک. خيلي جالب بود که جمعيتي که در اين فيلم بازي مي کنند همه سرخپوست هاي مکزيکي هستند و من يک مقدار شک داشتم وقتي اين فيلم برود ايران چطوري اين را تحويل بگيرند، چطوري استقبفا لکنند و چطوري درکش بکنند، و من خيلي خيلي خوشحال شدم بعدا که با دوستان صحبت کردم و مقالههائي که خواندم، حسم اين بود که ايراني ها حس اين فيم را کالا توانستند جذبش بشوند و من از اين مسئله خيلي خيلي خوشحال شد. و مسئله شعر بود و سبک داستانگوئي مثل يک پيام شاعرانه بود و من فکر ميکنم خيلي اين به دل ايرانيها اين چسبيد و من فوقالعاده خوشحال شدم که در واقع اين فيلم بودکه انتخاب شد براي نشان داده شدن در ايران.
ب.ن.: در چيدمان ويدئوئي طوبا، که به روي دو پرده همزمان نمايش داده ميشود، تماشاگر چند مفهوم را در کنار هم ميبيند، باغ، حصار و خشونتي که باغ را از زندگي و باروري خالي ميکند. خانم شيرين نشاط در مصاحبه با راديوفردا ميگويد:
شيرين نشاط: معني نقش باغ در فرهنگ ايران، در ادبيات عرفاني ما، در زبان روزمره حتي، وقتي ما راجع به باغ صحبت ميکنيم، منظورمان چيزهاي مختلف است مسئله بهشت است، مسئلهمان، فضائي است که بتوانيم فرار بکنيم از فشارهاي اجتماعي، سياسي، و اين فکر ميکنم بيشتر از مملکتهاي ديگر و فرهنگهاي ديگر، ايرانيها بيشتر ميتوانند اين مسئله را حس کنند و بفهمند و احتياج به فضاي باغ، بهشت و به فرار و به آزادي... و براي من اين باغ تنها معني عرفاني نداشت، معني سياسي هم داشت. ر كنار نمايشگاه هنر عهد صفوي كه با عنوان شكار بهشت Hunt for Paradise در تالارهاي انجمن آسيا Asia Society در نيويورك افتتاح شد، آخرين اثر خانم شرين نشاط، هنرمند بين المللي، به نمايش در آمد تحت عنوان طوبي Tooba كه در محور آن زني قرار دارد كه به درختي بارور تبديل شده است. خانم شرين نشاط در مصاحبه با راديوفردا مي گويد آرزو داشت اين فيلم را در ايران بسازد اما آن را با شركت 250 سرخپوست مكزيكي در باغي در مكزيك ساخت كه او را به ياد ايران مي اندازد. وي مي افزايد: «وقتي ما ايرانيان راجع به باغ صحبت ميکنيم، منظورمان بهشت است، مسئلهمان، فضائي است که بتوانيم فرار بکنيم از فشارهاي اجتماعي، سياسي، و اين فکر ميکنم بيشتر از مملکتهاي ديگر و فرهنگهاي ديگر، ايرانيها بيشتر ميتوانند اين مسئله را حس کنند و بفهمند و احتياج به فضاي باغ، بهشت و به فرار و به آزادي...»