سال ۱۹۵۰ ميلادی: روبرت شومان، وزير خارجه وقت فرانسه طرح همکاری کشورهای اروپايی در زمينه صنعت ذغال سنگ و فولاد برای از بين بردن زمينه مخاصمه های اقتصادی ميان چند کشور را ارائه می کند.
آوريل ۱۹۵۱: کشورهای فرانسه، آلمان غربی، بلژيک، لوکزامبورگ، ايتاليا و هلند قرارداد جامعه اروپايی ذغال سنگ و فولاد را امضا کردند.
۲۵ مارس ۱۹۵۷: شش کشور عضو جامعه اروپايی ذغال سنگ و فولاد، در شهر رم، پايتخت ايتاليا قرارداد ايجاد جامعه مشترک را امضا کردند. دراين قرارداد تبادل کالا، سرمايه، نيروی کار و خدمات در چارجوب مرزهای شش کشور آزاد شد.
در همين سال اين شش کشور درقراردادی جداگانه ايجاد جامعه انرژی هسته ای را اعلام کردند.
ژوئيه ۱۹۵۸: امضا ی مقررات سياست های مشترک در بخش کشاورزی در شهر استرسای ايتاليا. اين قرارداد در سال ۱۹۶۲ به مرحله اجرا در می آيد.
اول ژوئيه ۱۹۶۷: با ادغام جامعه اروپايی ذغال سنگ و فولاد، جامعه مشترک و جامعه انرژی هسته ای در يکديگر آغاز کار جامعه اروپا اعلام می شود.
ژانويه ۱۹۷۳: بريتانيا، دانمارک و ايرلند به جامعه اروپا می پيوندند. نروژ، مخالفت خود را با پيوستن به جامعه مشترک اعلام می کند.
مارس ۱۹۷۹ : تصويب مکانيسم تعيين نرخ ارزهای کشورهای عضواتحاديه.
ژانويه ۱۹۸۱: يونان به عنوان دهمين کشورعضو به جامعه اروپا مي پيوندد.
ژانويه ۱۹۸۶: کشورهای اسپانيا و پرتغال به عضویت جامعه اروپا در می آیند.
آوريل ۱۹۸۹: ژاک دلورس، رييس کميسيون جامعه اروپا در گزارش خود يک طرح سه مرحله ای برای ايجاد اتحاديه اقتصادی و پولی اروپا ارائه می دهد.
۱۹۹۰ ميلادی : با فروپاشی ديوار برلين و از هم پاشيدن بلوک شرق کشورهای اروپای شرقی و مرکز اروپا خواهان پيوستن به جامعه مشترک می شوند.
سوم اکتبر ۱۹۹۰: آلمان شرقی سابق به عنوان بخشی از آلمان متحد عضوجامعه مشترک می شود.
دسامبر ۱۹۹۱: در شهر ماستريخت هلند قراردادهای ايجاد اتحاديه اقتصادی و پولی اروپا به امضا می رسند. در اين قراردادها جدول زمانی برای دستيابی به يک واحد پولی مشترک برای کشورهای عضو تا سال ۱۹۹۹ تعيين شد. همزمان نام جامعه مشترک به «اتحاديه اروپا» تغيير داده شد.
۱۹۹۳ : رهبران کشورهای عضو اتحاديه اروپا در سندی بنام «معيارهای کپنهاگ» استانداردهای مشترک دموکراسی ، حقوق بشر، حکومت قانون، حفظ حقوق اقليت ها و نظارت دولت بر نظاميان را تصويب کرد.
اول نوامبر ۱۹۹۳: قراردادهای ماستريخت به اجرا در می آيند. در کنار ايجاد واحد پولی سياست های مشترک خارجی، امنيتی و پليس کشورهای عضو طرح و به پارلمان اروپا حق وتوی مصوبات تفويض شد.
ژانويه ۱۹۹۴: بانک مرکزی اروپا در شهر فرانکفورت آلمان تشکيل و در کنار آن انستيتوی پولی اروپا تاسيس گرديد.
۱۹۹۴ : در همه پرسی هايی که در اتريش، فنلاند و سوئد برگزار شد مردم به پيوستن کشورشان به اتحاديه اروپا در اول ژانويه ۱۹۹۵ رای دادند. همزمان بيش از ۵۲ در صد از نروژی ها با پيوستن کشورشان به اتحاديه اروپا مخالفت کردند.
دسامبر ۱۹۹۵: در نشست سران کشورهای عضو اتحاديه اروپا در مادريد تغيير نام واحد پولی اتحاديه اروپا از «اکو» به «يورو» تصويب شد.
دسامبر ۱۹۹۷: کشورهای عضو اتحاديه اروپا با آغاز گفت وگو با شش کشور لهستان، جمهوری چک، مجارستان، اسلوونی، استونی و قبرس برای پيوستن به اتحاديه را تصويب کرده و از پنج کشور اسلواکی، ليتوانی، لتونی، بلغارستان و رومانی خواستند که لازم است برای پيوستن به اتحاديه اروپا پيش شرط هايی را به مرحله عمل در آورند .
۱۹۹۷ : در آمستردام ايجاد پست يک نماينده عالی اتحاديه اروپا برای سياست خارجی اتحاديه تصويب شد.
ژانويه ۱۹۹۹: يورو رسما به عنوان واحد پولی اتحاديه اروپا جای اکو که حاصل سبدی از پول های کشورهای عضو بود را می گيرد.
ژانويه ۱۹۹۹: اتحاديه اروپا با آغاز گفت وگوهای خود با کشورهای رومانی ، اسلواکی، لتونی، ليتوانی ، بلغارستان و جزيره مالت موافقت کرد.
دسامبر ۲۰۰۰: در نشستی در فرانسه، کشورهای عضو اتحاديه اروپا ايجاد اصلاحاتی ساختاری برای ايجاد زمينه گسترش اتحاديه را تصويب می کنند.
ژانويه ۲۰۰۲: يورو به عنوان واحد پولی کشورهای عضو اتحاديه اروپا جای واحدهای پولی ملی اين کشورها را می گيرد. بريتانيا، دانمارک و سوئد پول ملی خود را حفظ می کنند.
ژوئن ۲۰۰۳: وزيران کشاورزی کشورهای عضو بر سر چگونگی دادن يارانه به توليد کنندگان محصولات کشاورزی به توافق نمی رسند.
ماه مه ۲۰۰۴: کشورهای جمهوری چک، لهستان، قبرس، لتونی ، ليتوانی، جزيره مالت، مجارستان، اسلواکی و اسلوونی عضو اتحاديه اروپا می شوند.
ژوئن ۲۰۰۴: کشورهای اروپايی برسر تهيه يک قانون اساسی برای اتحاديه اروپا و سيستم رای دهی کشورهای عضو توافق می کنند.
ژوئن ۲۰۰۵: فرانسوی ها و هلندی ها در همه پرسی هايی طرح قانون اساسی اتحاديه اروپا را رد می کنند .
اکتبر ۲۰۰۵: اتحاديه اروپا گفت وگوهای خود را با ترکيه و کرواسی برای پيوستن اين کشورها به اتحاديه را گسترش می دهد.
دسامبر ۲۰۰۵: اتحاديه به مقدونيه مقام نامزدی عضويت در اتحاديه اروپا را می دهد.
ژانويه ۲۰۰۷: کشورهای رومانی و بلغارستان به اتحاديه اروپا می پيوندند و بدين ترتيب شمار اعضای اتحاديه اروپا به ۲۷ کشور می رسد .
