شبکه خبری الجزیره در گزارشی به تأثیر گسترده و مخرب تحریمهای جهانی بر صنعت گلابگیری و پرورش گل محمدی در ایران پرداخته و هشدار داده است که امکان دارد ادامه تحریمها این سنت چند هزارساله اجدادی مردم نواحی مرکزی ایران را با خطر از بین رفتن مواجه کند.
گزارش الجزیره به قدمت باستانی پرورش گل رز در ایران اشاره میکند که در ایران با نام محلی «گل محمدی» شناخته میشود. این گل که در قسمتهای مرکزی ایران به صورت خودرو رشد میکند، قرنها پیش توسط ایرانیان کشف شد و از ایران به شام (سوریه امروزی) صادر میشد، جایی که عطر و رنگ ویژه این گیاه زیبا طرفداران زیادی داشت.
با این همه تحریمهای اقتصادی وضع شده توسط غرب با هدف محدودسازی فعالیتهای هستهای ایران تأثیر مخربی بر این صنعت تاریخی داشته و روستاییان پرورشدهنده گل محمدی را با خطر ورشکستگی و انصراف از ادامه حرفه آبا و اجدادیشان روبهرو کرده است.
در این میان تحریمهای بانکی به عنوان بخشی از تحریمهای اقتصادی غرب علیه ایران، امکان انتقال پرداخت پول خریداران خارجی به کشاورزان ایرانی را غیرممکن ساخته است.
گزارشگر الجزیره در ادامه میگوید که پرورشدهندگان گل محمدی همچنان با غرور سنت دیرینه پدری خود را ادامه میدهند و میگویند از کاری که میکنند خسته نمیشوند، اما دیری نخواهد گذشت که این همه، در صورت ادامه تحریمهای غرب نابود شود.
گلبرگهای کوچک گل محمدی هزاران سال است که به شیوه سنتی در کارگاههای خانگی گلابگیری میشوند، و امروز شاید برای نخستین بار عدم دسترسی به بازار جهانی باعث بروز نگرانی عمیق در میان گلابگیران محلی شده است.
اکبر شریفی، کشاورزی ایرانی که سالهاست به پیشه گلابگیری مشغول بوده، میگوید: «پارسال کسب و کارمان به خوبی سالهای قبل نبود، با وجود قیمتهای خوبی که گلاب سنتی ایران در بازار داشت، محصول تولیدی ما به فروش نمیرفت.»
گلابگیران ایرانی آیندهای نامطمئن را پیش روی خود میبینند و بهرغم این چشمانداز هنوز به شیوه سنتی برجای مانده از پیشینیان خود به گلابگیری ادامه میدهند.
آن چه در میان این صنف از ایرانیان مایه دامن زدن به دغدغه از بابت آیندهشان میشود احتمال قطع شدن ریشه گلابگیری ایرانی به واسطه تحریمهای اقتصادی علیه ایران است.
به این ترتیب شاید آن چه کارخانههای صنعتی و مدرن گلابگیری قادر به انجام آن نبودند را تحریمهای اقتصادی غرب علیه ایران به زودی به انجام برساند.
گزارش الجزیره با این هشدار به پایان میرسد که «ادامه تحریمها نه تنها به نابودی اقتصاد محلی در این منطقه خواهد انجامید، بلکه نقطه پایانی خواهد بود بر سنتی باستانی که در طول سدهها، نسل در نسل، منتقل شده است».
گزارش الجزیره به قدمت باستانی پرورش گل رز در ایران اشاره میکند که در ایران با نام محلی «گل محمدی» شناخته میشود. این گل که در قسمتهای مرکزی ایران به صورت خودرو رشد میکند، قرنها پیش توسط ایرانیان کشف شد و از ایران به شام (سوریه امروزی) صادر میشد، جایی که عطر و رنگ ویژه این گیاه زیبا طرفداران زیادی داشت.
با این همه تحریمهای اقتصادی وضع شده توسط غرب با هدف محدودسازی فعالیتهای هستهای ایران تأثیر مخربی بر این صنعت تاریخی داشته و روستاییان پرورشدهنده گل محمدی را با خطر ورشکستگی و انصراف از ادامه حرفه آبا و اجدادیشان روبهرو کرده است.
در این میان تحریمهای بانکی به عنوان بخشی از تحریمهای اقتصادی غرب علیه ایران، امکان انتقال پرداخت پول خریداران خارجی به کشاورزان ایرانی را غیرممکن ساخته است.
گزارشگر الجزیره در ادامه میگوید که پرورشدهندگان گل محمدی همچنان با غرور سنت دیرینه پدری خود را ادامه میدهند و میگویند از کاری که میکنند خسته نمیشوند، اما دیری نخواهد گذشت که این همه، در صورت ادامه تحریمهای غرب نابود شود.
گلبرگهای کوچک گل محمدی هزاران سال است که به شیوه سنتی در کارگاههای خانگی گلابگیری میشوند، و امروز شاید برای نخستین بار عدم دسترسی به بازار جهانی باعث بروز نگرانی عمیق در میان گلابگیران محلی شده است.
اکبر شریفی، کشاورزی ایرانی که سالهاست به پیشه گلابگیری مشغول بوده، میگوید: «پارسال کسب و کارمان به خوبی سالهای قبل نبود، با وجود قیمتهای خوبی که گلاب سنتی ایران در بازار داشت، محصول تولیدی ما به فروش نمیرفت.»
گلابگیران ایرانی آیندهای نامطمئن را پیش روی خود میبینند و بهرغم این چشمانداز هنوز به شیوه سنتی برجای مانده از پیشینیان خود به گلابگیری ادامه میدهند.
آن چه در میان این صنف از ایرانیان مایه دامن زدن به دغدغه از بابت آیندهشان میشود احتمال قطع شدن ریشه گلابگیری ایرانی به واسطه تحریمهای اقتصادی علیه ایران است.
به این ترتیب شاید آن چه کارخانههای صنعتی و مدرن گلابگیری قادر به انجام آن نبودند را تحریمهای اقتصادی غرب علیه ایران به زودی به انجام برساند.
گزارش الجزیره با این هشدار به پایان میرسد که «ادامه تحریمها نه تنها به نابودی اقتصاد محلی در این منطقه خواهد انجامید، بلکه نقطه پایانی خواهد بود بر سنتی باستانی که در طول سدهها، نسل در نسل، منتقل شده است».