نوه، پسر و پدربزرگ؛ به نظر می‌رسد که فرماندهی جمهوری دموکراتیک خلق کره شمالی فعلا در دستان یک خانواده است؛ خانواده کیم که هر چند نام کشور را بلند و رنگارنگ انتخاب کرده‌اند و در آن خلق و دموکراسی و جمهوری را به هم وصل کرده‌اند، اما در ریاست آن به ساده‌ترین روش بسنده و حکومت را موروثی کرده‌اند.
تا همین چند هفته پیش که قرار بود انتخابات داخلی حزب کمونیست برگزار شود، کم نبودند تحلیلگرانی که پیشاپیش منتظر دیدن پسر جوان کیم ایل جونگ ایل، کیم جونگ اون بر تلویزیون رسمی حکومت بودند. ولی این اتفاق نیافتاد و انتخابات بدون شگفتی با پیروزی مجدد پدر به پایان رسید.
تا لحظه برگزاری آخرین انتخابات درون‌حزبی، هنوز کسی کیم جونگ اون را ندیده بود و تصاویر اندکی هم که وجود داشت همگی «احتمالا» عکس پسر سوم رهبر کره شمالی بودند. تا بالاخره صبح شنبه در شصت و پنجمین سالگرد برپایی حزب کارگران کره شمالی، پسر ناگهان در جمع ظاهر شد، برای رژه‌روندگان دست و رو به «خلق کره» لبخند زد. خبرگزاری‌ها هم فرصت کردند تا چند عکس رسمی از نسل سوم کیم‌ها منتشر کنند.
کیم جونگ اون ۲۷ ساله پس از آنکه هفته‌های گذشته عنوان ژنرال را از آن خود کرد، برای بسیاری از تحلیلگران شکی باقی نگذاشت که تکیه بر جای پدر و پدربزرگ خواهد زد. ولی قدرت هنوز به شکل رسمی در دستان پدر باقی مانده است که گفته می‌شود در ششمین دهه زندگی خود از نظر جسمی در وضعیت بسیار نامساعدی قرار دارد. حضور کیم جونگ اون در مراسم عمومی بر پیش‌بینی‌های قبلی افزوده است.
پسر جوان، چنانچه به قدرت برسد، جایگزین رهبری می‌شود که از سال ۱۹۹۴ تا کنون قدرت را در دست دارد.
کیم پدر، خود پس از کیم ایل سونگ به قدرت رسید. پدربزرگ، حکومت را در سال ۱۹۴۸ تاسیس کرد. جنگ کره که به کارزار رقابت غرب به رهبری ایالات متحده و شرق به رهبری چین تبدیل شد، عملا بخت اتحاد دو کره را گرفت و هر دو کشور را برای دهه‌های متوالی به دست دیکتاتوران سپرد. کره جنوبی اما توانست دهه هشتاد شده بیستم را با پایان دیکتاتوری به آخر برساند و آرام آرام به یک اقتصاد پویا و قوی تبدیل شود. کره شمالی اما همان‌طور که بود، ماند و تحت رهبری کیم جونگ ایل به یکی از اسرارآمیزترین دیکتاتوری‌های معاصر تبدیل شد.
خبرگزاری آسوشیتد پرس به تازگی از قول یانگ هیونگ سوپ، یکی از اعضای پولیت‌بورو کمیته مرکزی حزب کارگران کره شمالی، نوشته است که کیم جونگ اون به عنوان رهبر بعدی کره انتخاب شد و «خلق کره به این که رهبری از نسلی به نسل دیگر انتقال می‌یابد، مفتخر است».
معمولا در مورد پسرانی که قرار است قدرت را در دست بگیرند اطلاعاتی منتشر می‌شود و رسانه‌ها از چندی قبل با رهبر جدید آشنا می‌شوند، اما در مورد کیم جونگ اون ، اخبار چنان کم است، که حتی پیش‌بینی‌های اندک در مورد آینده کره شمالی را هم ناممکن می‌کند.
کیم جونگ اون هشتم ژانویه ۱۹۸۲ -احتمالا- در پیونگ یانگ متولد شده است. مادرش در سال ۲۰۰۴ درگذشت. زاد و ولد خارج از ازدواج در خانواده کیم رایح بوده و فرزند سوم دیکتاتور نیز از همسر رسمی او زاده نشده است.
درخت خانوادگی کیم‌ها (زنان و فرزندان)
پسر جوان رهبر کره شمالی نخست در کشور خود و سپس در سوئیس درس خواند. پس از بازگشت از سوئیس در انظار عمومی ظاهر نشد.
تنها اطلاعات اولیه‌ای که در مورد او به بیرون درز پیدا کرد، گفته‌هایی از قول آشپز رسمی دربار کیم است که گفته بود «پدر در او بیشترین شباهت را به خودش می‌دید».
در سپتامبر سال ۲۰۱۰، علاوه بر آنکه در ۲۷ سالگی ژنرال شد، به معاونت کمیته مرکزی فرماندهی ارتش و کمیته مرکزی حزب کارگر هم رسید.
به هر حال پدر هنوز زنده و در مسند قدرت است، هر چند همه چیز از انتقال این قدرت به جوانی حکایت دارد که کسی از او چیزی نمی‌داند.
پسر جوانی که ریاست یک کشور دارای توانایی های اتمی را در دست می‌گیرد و در یکی از مهم‌ترین نقاط استراتژیک جهان بر کشور فقیر و فراموش‌شده‌ای حکومت خواهد کرد، که همچنان در کنار همسایه جنوبی کلید بازی قدرت میان شرق و غرب محسوب می‌شود.
تا همین چند هفته پیش که قرار بود انتخابات داخلی حزب کمونیست برگزار شود، کم نبودند تحلیلگرانی که پیشاپیش منتظر دیدن پسر جوان کیم ایل جونگ ایل، کیم جونگ اون بر تلویزیون رسمی حکومت بودند. ولی این اتفاق نیافتاد و انتخابات بدون شگفتی با پیروزی مجدد پدر به پایان رسید.
تا لحظه برگزاری آخرین انتخابات درون‌حزبی، هنوز کسی کیم جونگ اون را ندیده بود و تصاویر اندکی هم که وجود داشت همگی «احتمالا» عکس پسر سوم رهبر کره شمالی بودند. تا بالاخره صبح شنبه در شصت و پنجمین سالگرد برپایی حزب کارگران کره شمالی، پسر ناگهان در جمع ظاهر شد، برای رژه‌روندگان دست و رو به «خلق کره» لبخند زد. خبرگزاری‌ها هم فرصت کردند تا چند عکس رسمی از نسل سوم کیم‌ها منتشر کنند.
کیم جونگ اون ۲۷ ساله پس از آنکه هفته‌های گذشته عنوان ژنرال را از آن خود کرد، برای بسیاری از تحلیلگران شکی باقی نگذاشت که تکیه بر جای پدر و پدربزرگ خواهد زد. ولی قدرت هنوز به شکل رسمی در دستان پدر باقی مانده است که گفته می‌شود در ششمین دهه زندگی خود از نظر جسمی در وضعیت بسیار نامساعدی قرار دارد. حضور کیم جونگ اون در مراسم عمومی بر پیش‌بینی‌های قبلی افزوده است.
پسر جوان، چنانچه به قدرت برسد، جایگزین رهبری می‌شود که از سال ۱۹۹۴ تا کنون قدرت را در دست دارد.
کیم جونگ ایل در تبلیغات رسمی حکومت؛ «رهبر مردمی»
کیم پدر، خود پس از کیم ایل سونگ به قدرت رسید. پدربزرگ، حکومت را در سال ۱۹۴۸ تاسیس کرد. جنگ کره که به کارزار رقابت غرب به رهبری ایالات متحده و شرق به رهبری چین تبدیل شد، عملا بخت اتحاد دو کره را گرفت و هر دو کشور را برای دهه‌های متوالی به دست دیکتاتوران سپرد. کره جنوبی اما توانست دهه هشتاد شده بیستم را با پایان دیکتاتوری به آخر برساند و آرام آرام به یک اقتصاد پویا و قوی تبدیل شود. کره شمالی اما همان‌طور که بود، ماند و تحت رهبری کیم جونگ ایل به یکی از اسرارآمیزترین دیکتاتوری‌های معاصر تبدیل شد.
اعلام رسمی خبر درگذشت کیم ایل سونگ؛ گریه مجری تلویزیون و مصاحبه‌شوندگان برای برخی تصاویر عجیبی به شمار می‌رود و در برخی کشورها، تکراری‌ست.
خبرگزاری آسوشیتد پرس به تازگی از قول یانگ هیونگ سوپ، یکی از اعضای پولیت‌بورو کمیته مرکزی حزب کارگران کره شمالی، نوشته است که کیم جونگ اون به عنوان رهبر بعدی کره انتخاب شد و «خلق کره به این که رهبری از نسلی به نسل دیگر انتقال می‌یابد، مفتخر است».
معمولا در مورد پسرانی که قرار است قدرت را در دست بگیرند اطلاعاتی منتشر می‌شود و رسانه‌ها از چندی قبل با رهبر جدید آشنا می‌شوند، اما در مورد کیم جونگ اون ، اخبار چنان کم است، که حتی پیش‌بینی‌های اندک در مورد آینده کره شمالی را هم ناممکن می‌کند.
کیم جونگ اون هشتم ژانویه ۱۹۸۲ -احتمالا- در پیونگ یانگ متولد شده است. مادرش در سال ۲۰۰۴ درگذشت. زاد و ولد خارج از ازدواج در خانواده کیم رایح بوده و فرزند سوم دیکتاتور نیز از همسر رسمی او زاده نشده است.
پسر جوان رهبر کره شمالی نخست در کشور خود و سپس در سوئیس درس خواند. پس از بازگشت از سوئیس در انظار عمومی ظاهر نشد.
تنها اطلاعات اولیه‌ای که در مورد او به بیرون درز پیدا کرد، گفته‌هایی از قول آشپز رسمی دربار کیم است که گفته بود «پدر در او بیشترین شباهت را به خودش می‌دید».
در سپتامبر سال ۲۰۱۰، علاوه بر آنکه در ۲۷ سالگی ژنرال شد، به معاونت کمیته مرکزی فرماندهی ارتش و کمیته مرکزی حزب کارگر هم رسید.
به هر حال پدر هنوز زنده و در مسند قدرت است، هر چند همه چیز از انتقال این قدرت به جوانی حکایت دارد که کسی از او چیزی نمی‌داند.
پسر جوانی که ریاست یک کشور دارای توانایی های اتمی را در دست می‌گیرد و در یکی از مهم‌ترین نقاط استراتژیک جهان بر کشور فقیر و فراموش‌شده‌ای حکومت خواهد کرد، که همچنان در کنار همسایه جنوبی کلید بازی قدرت میان شرق و غرب محسوب می‌شود.
