«بتهوون را ساکت کن، به چایکوفسکی بگو حواسش باشد، چاک بری اینجاست!»

یک بار خبرنگاری در فرودگاه از چاک بری که چمدان حاوی گیتارش را به دست داشت پرسید آیا او مثل بسیاری از همکارانش رابطه خاصی با سازش دارد؟

بری با خونسردی پاسخ داد «نه، این ابزار کارم است. هر سال گیتار تازه‌ای می‌خرم تا بتوانم بهایش را از مالیات کسر کنم».

او درست مانند متن ترانه‌هایی که می‌خواند، صریح و صادق بود.

چاک بری نیای بزرگ موسیقی راک اند رول و اولین عضو تالار مشاهیر این سبک موسیقی است. او در دهه پنجان میلادی با آثاری چون «Johnny B. Goode»، «Sweet Little Sixteen» و «Roll Over Beethoven» به شهرت رسید.

«از بتهوون گذشتن»، آنطور که در ترانه‌اش می‌خواند، خطاب به موسیقیدان نامی نبود، بلکه در واقع انتقامی بود از خواهر کوچکش که در خانه همیشه برای تمرین موسیقی کلاسیک تنها پیانو را قبضه می‌کرد و به چاک فرصت تمرین موسیقی بلوز مورد علاقه‌اش را نمی‌داد: «بتهوون را ساکت کن، به چایکوفسکی بگو حواسش باشد، چاک بری اینجاست!»

موسیقی او الگوی بزرگ‌ترین چهره‌های موسیقی بیت، راک و پاپ بود. الویس، آثارش را بازخوانی می‌کرد و بدون او اعضای بیتلز هرگز به سراغ موسیقی نمی‌رفتند. عضو گروه بریتانیایی بیتلز جان لنون درباره‌اش گفته بود: «در دهه پنجاه، آن موقع که دیگران می‌خواندند اوه عزیزم دوستت دارم، او ترانه‌های خوب و هوشمندانه می‌خواند.»

خواننده مشهور آمریکایی لنی کراویتس در توئیتی به مناسبت درگذشت چاک بری نوشت: «بدون تو هیچکدام از ما اینجا نبودیم.»

بالا رفتن سن از شور و شر و فعالیت او را چندان کم نکرده بود. پاییز گذشته در روز تولد ۹۰ سالگیش اعلام کرد که پس از نزدیک به چهار دهه، آلبوم جدیدی منتشر خواهد کرد. این آلبوم که به سادگی «چاک» نام دارد، در ماه‌های آینده به بازار خواهد آمد؛ هرچند بری به ۹۱ سالگی نرسید...

با این همه اگر راک اند رول آنطور که هوادارانش می‌گویند واقعاً نامیرا باشد، بخش مهمی از جاودانگی خود را مدیون این هنرمند است.