شركت صفحه‌پركنى «موتاون» يا صداى موسيقى پاپ سياه‌پوستان آمريكا، نيم قرن پس از آغاز به كار خود در روز ۱۲ ژانويه ۱۹۵۹ میلادی، پنجاهمين سال فعاليت‌هاى خود را جشن مىگيرد.
موتاون در به شهرت رساندن برخى از چهره‌ها و گروه‌های مشهور موسيقى پاپ آمريكا، کسانی مانند مايكل جكسون، استيوى واندر، گروه فورتاپز و دايانا راس، نقش اصلی را بر عهده داشته است.
شركت صفحه پركنى موتاون كه پایه‌گذار تحولی در صحنه موسيقى روز سياه‌پوستان آمريكا و نیز جنبشى مردمى ازسوى آفريقايىتبارهاى آمريكايى در صحنه موسيقى پاپ آن زمان بود، امروز در آستانه پنجاهمين سالگرد پيدايش، همچنان شهرت و نفوذ خود را حفظ کرده است.
برخى از معروف‌ترين ترانه‌هاى تاريخ موسيقى پاپ آمريكا از محصولات شركت صفحه‌پركنى موتاون به شمار مى رود.
شركت كوچك صفحه پركنى «موتاون» كار خود را از يك بالاخانه محقر در شهر ديترويت، در منطقه اى كه به نام «هيتزويل يو اس اى » معروف است آغاز كرد.
اين بالاخانه امروز بخشى از موزه « موتاون » محسوب مىشود كه بنا به گفته «اسموكى رابينسون» كه زمانى رياست موتاون را نيزبه عهده داشته « تنها شركت صفحه‌پركنى‌ای بود كه براى نخستين بار در تاريخ توليد موسيقى آمريكا، تماما به سياه‌پوستان اين كشور تعلق داشت و منافع آن نيز به خود آن‌ها تعلق مىگرفت.»
موتاون با صاحبانى سياه‌پوست، كار خود را با ۸۰۰ دلار آغاز كرد. اما اين شركت كوچك بعدها توانست به نوعى چهره موسيقى آمريكا را براى هميشه عوض كند.
عبدل دوك فخير، تنها بازمانده گروه چهارنفرى « فورتاپز»، مىگويد: «در آن دوران ما همه براى پيشرفت بيشتر به يكديگر كمک مى كرديم، درعين حال روى صحنه نيز رقباى سرسخت همديگر محسوب مىشديم و براى رسيدن به صدر ترانه‌هاى پرفروش سال با هم يك مسابقه هميشگى داشتيم.»
ديوارهاى ساختمان قديمى و موزه موتاون امروزه با عكس‌هايى از« استيوى واندر كوچك»، نامى كه در روزهاى اول معروفيت بر او گذاشته شده بود، ماروين گى یا گروه تمپتيشن، كه در آن جا نخستين ترانه‌هاى خود را ضبط كرده‌اند، پوشيده شده است.
ساختمانى که برخى از برجسته‌ترين هنرمندان آفريقايى‌تبار آمريكا در آن زندگی می‌کردند و خود را اعضاى يك خانواده بزرگ مىدانستند.
آن‌ها ضمن ضبط آهنگ‌هاى معروف خود، در اوقات بيكارى روى ميز كهنه‌اى به بازى پينگ‌پنگ مى‌پرداختند. اما مشوق اصلى آن‌ها همان همبستگى و عشق شديدى بود كه به موسيقى داشتند.
بنابر گفته «آيوى هانتر»، از آهنگ‌سازان شركت صفحه‌پركنى موتاون: «در آن دوران موتاون در ديترويت به اندازه صنايع اتومبيل‌سازى اين شهر، گاهی حتى بيشتر، فعاليت داشت و هر سال، صدها صفحه محبوب و موفق توليد مىكرد.»
موتاون از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۲ ميلادى، يعنى زمانى كه اين كمپانى به شهر لس آنجلس نقل مكان كرد، به طور ۲۴ ساعته به توليد و پخش صفحه اشتغال داشت. توليدات این شرکت بارها در صدر فهرست پرفروش‌ترين و محبوب‌ترين آثار موسيقى روز قرار گرفت و صدها جايزه براى هنرمندان آن به ارمغان آورد.
برى گوردى، پايه گذار موتاون كه به علت كهولت سن نتوانست در مراسم شهر ديترويت شركت كند، در پيامى خطاب به همكاران خود گفت :« خداوند آدم‌هاى خيالباف، آرزوهاى اين آدم‌هاى خيالباف و نتايج اين آرزوها را تماما از بلايا حفظ كند. »
موتاون در به شهرت رساندن برخى از چهره‌ها و گروه‌های مشهور موسيقى پاپ آمريكا، کسانی مانند مايكل جكسون، استيوى واندر، گروه فورتاپز و دايانا راس، نقش اصلی را بر عهده داشته است.
شركت صفحه پركنى موتاون كه پایه‌گذار تحولی در صحنه موسيقى روز سياه‌پوستان آمريكا و نیز جنبشى مردمى ازسوى آفريقايىتبارهاى آمريكايى در صحنه موسيقى پاپ آن زمان بود، امروز در آستانه پنجاهمين سالگرد پيدايش، همچنان شهرت و نفوذ خود را حفظ کرده است.
برخى از معروف‌ترين ترانه‌هاى تاريخ موسيقى پاپ آمريكا از محصولات شركت صفحه‌پركنى موتاون به شمار مى رود.
شركت كوچك صفحه پركنى «موتاون» كار خود را از يك بالاخانه محقر در شهر ديترويت، در منطقه اى كه به نام «هيتزويل يو اس اى » معروف است آغاز كرد.
اين بالاخانه امروز بخشى از موزه « موتاون » محسوب مىشود كه بنا به گفته «اسموكى رابينسون» كه زمانى رياست موتاون را نيزبه عهده داشته « تنها شركت صفحه‌پركنى‌ای بود كه براى نخستين بار در تاريخ توليد موسيقى آمريكا، تماما به سياه‌پوستان اين كشور تعلق داشت و منافع آن نيز به خود آن‌ها تعلق مىگرفت.»
موتاون با صاحبانى سياه‌پوست، كار خود را با ۸۰۰ دلار آغاز كرد. اما اين شركت كوچك بعدها توانست به نوعى چهره موسيقى آمريكا را براى هميشه عوض كند.
عبدل دوك فخير، تنها بازمانده گروه چهارنفرى « فورتاپز»، مىگويد: «در آن دوران ما همه براى پيشرفت بيشتر به يكديگر كمک مى كرديم، درعين حال روى صحنه نيز رقباى سرسخت همديگر محسوب مىشديم و براى رسيدن به صدر ترانه‌هاى پرفروش سال با هم يك مسابقه هميشگى داشتيم.»
ديوارهاى ساختمان قديمى و موزه موتاون امروزه با عكس‌هايى از« استيوى واندر كوچك»، نامى كه در روزهاى اول معروفيت بر او گذاشته شده بود، ماروين گى یا گروه تمپتيشن، كه در آن جا نخستين ترانه‌هاى خود را ضبط كرده‌اند، پوشيده شده است.
ساختمانى که برخى از برجسته‌ترين هنرمندان آفريقايى‌تبار آمريكا در آن زندگی می‌کردند و خود را اعضاى يك خانواده بزرگ مىدانستند.
آن‌ها ضمن ضبط آهنگ‌هاى معروف خود، در اوقات بيكارى روى ميز كهنه‌اى به بازى پينگ‌پنگ مى‌پرداختند. اما مشوق اصلى آن‌ها همان همبستگى و عشق شديدى بود كه به موسيقى داشتند.
بنابر گفته «آيوى هانتر»، از آهنگ‌سازان شركت صفحه‌پركنى موتاون: «در آن دوران موتاون در ديترويت به اندازه صنايع اتومبيل‌سازى اين شهر، گاهی حتى بيشتر، فعاليت داشت و هر سال، صدها صفحه محبوب و موفق توليد مىكرد.»
موتاون از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۲ ميلادى، يعنى زمانى كه اين كمپانى به شهر لس آنجلس نقل مكان كرد، به طور ۲۴ ساعته به توليد و پخش صفحه اشتغال داشت. توليدات این شرکت بارها در صدر فهرست پرفروش‌ترين و محبوب‌ترين آثار موسيقى روز قرار گرفت و صدها جايزه براى هنرمندان آن به ارمغان آورد.
برى گوردى، پايه گذار موتاون كه به علت كهولت سن نتوانست در مراسم شهر ديترويت شركت كند، در پيامى خطاب به همكاران خود گفت :« خداوند آدم‌هاى خيالباف، آرزوهاى اين آدم‌هاى خيالباف و نتايج اين آرزوها را تماما از بلايا حفظ كند. »
