ديويد ميليبند، وزير امور خارجه بريتانيا، روز پنجشنبه، برای نخستين بار اعلام کرد که هواپيماهای آمريکايی حامل مظنونان تروريست در خاک بريتانيا، فرود آمده اند.
وزير امور خارجه بريتانيا افزود که اين هواپيماها در سال ۲۰۰۲ در جزيره ديگو گارسيا در اقيانوس هند که متعلق به بريتانيا است، برای سوختگيری فرود آمده اند ولی کسی در این جزیره زندانی نبوده است.
وی همچنين گفت: «مقامات آمريکايی اخير به دولت بريتانيا در اين مورد اطلاع داده اند.»
به نوشته سايت انگليسی زبان گاردين، جرج بوش، رييس جمهوری آمريکا، سپتامبر ۲۰۰۶ وجود زندان های مخفی «سی ای ای»، سازمان جاسوسی آمريکا را، خارج از مرزهای اين کشور پذيرفت.
آقای بوش در اين مورد گفته بود که مظنونان به عضويت در گروه القاعده و يا طالبان که اطلاعاتی در اختيار دارند، که می تواند موجب نجات جان آمريکايی ها شود، به مکان های مخفی برده می شوند تا متخصصان از آنها بازجويی کنند.
در حالی که وزير امور خارجه بريتانيا می گويد که فقط هواپيماهای آمريکايی حامل افراد مظنونان به عمليات تروريستی در جزيره ديگو گارسيا سوختگيری کردند، بسياری معتقدند که اين جزيره از مراکز نگهداری و بازجويان زندانيان توسط سازمان اطلاعات آمريکا بوده است.
بری مک کافری، ژنرال بازنشسته آمريکايی، که در دانشگاه نظامی وست پوينت در آمريکا تدريس می کند تاکنون دو بار از ديگو گارسيا به عنوان مرکز نگهداری زندانيان سخن گفته است.
وی در سال ۲۰۰۴ اعلام کرد که «ما حدود سه هزار نفر را در گوانتانامو، پایگاه هوایی بقرام، ديگو گارسيا و ۱۶ اردوگاه در عراق بازداشت کرده ايم.»
در اوايل دهه هفتاد ميلادی، جزيره ديگو گارسيا از سوی دولت بريتانيا در اختيار ارتش آمريکا قرار گفت و دولت بريتانيا دو هزار نفر از ساکنان اين جزيره را مجبور به ترک اين مکان کرد.
ديک مارتی از نمايندگان سویيس در پارلمان اروپا و مسئول گروه بازرسی که از سوی اتحاديه اروپا مامور تحقيق در مورد زندان های «سی ای ای» در اروپا بود، سال ۲۰۰۶ اعلام کرد: «بعيد است که دولت های اروپايی از حضور مراکز بازداشت سی ای ای در کشورشان بی خبر بوده باشند.»
