هومر سيمپسون ممکن است نداند که آندره آغاسی کيست، اما هواخواهان تنيس در سراسر جهان هرگز او را فراموش نخواهند کرد .
دريک بخش از مجموعه « خانواده سيمپسون » در سال ۲۰۰۱، آغاسی و پيت سمپراس در مسابقه ای مختلط دو نفری به همراه ونوس و سرنا ويليامز بودند . بيشتر اين بخش مجموعه فراموش شده است، اما يک قسمت آن گفت و گويی جالب بين آغاسی و هومر است که بياد ماندنيست .
پس از اين که آغاسی راکت هومر را می ربايد تا به عنوان همبازی ونوس حريف سرنا و سمپراس، در مقام جانشين بزرگ خانواده شود، هومر از او می پرسد: « تو کيستی ؟»، افسانه تنيس می گويد: « من آندره آغاسی هستم ». هومر بی آنکه يکه بخورد می پرسد : « همان غول کشتی گير ؟»
در حالی که مشهورترين تکنيسين انرژی هسته ای در شهر خيالی اسپرينگفيلد ممکن است آغاسی را با آندره غول پيکر اشتباه بگيرد، مطمئنا شيفتگان تنيس هرگز قهرمان هشت دوره مسابقه های تنيس گراند اسلم را با « هشتمين شگفتی جهان » اشتباه نمی گيرند .
اوپن آمريکا، آخرين وعده گاه
آندره آغاسی ۳۶ ساله در حالی که دست به گريبان درد سياتيک بود، پيش از مسابقه های تنيس ويمبلدون اعلام کرد که پس از ۲۱ سال دوران تنيس حرفه ای، در مسابقه های اوپن امريکا با تنيس وداع خواهد کرد .
در فلوشينگ ميدوز، بازيکن اهل لاس وگاس، در دور نخست در برابر آندری پاول رومانيايی به سختی پيروز شد و نايب قهرمان اوپن استراليا، مارکوس باقداتيس از قبرس را طی پنج پنج ست از سر راه برداشت تا سرانجام در دور سوم مغلوب بنيامين بکر، تنيس باز ناشناس آلمانی شود و به هوا خواهانش در قبال پولی که برای وداع با او پرداخته بودند، پاسخی مثبت دهد .
پس از شکست از بکر در چهار ست، آغاسی در زمين تنيس با تشويق تماشا گرانی رو به رو شد که بپا خاستند و مدتی طولانی برايش کف زدند . سپس او در سخنانی احساسی که سپاسی بود از هواخواهانش، با تنيس حرفه ای بدرود گفت .
آندره آغاسی، ایرانی تبار، ورزشکاری استثنايی است که پدرش امانوئل آغاسی در المپيک ۱۹۴۸ عضو تيم ملی مشتزنی ايران در لندن بود .
خدا حافظی او يکی از مهمترين رويداد های تنيس در سالی بود که آخرين روزهای آن در حال سپری شدن است .