احتمال حمله قلبی شما چقدر است؟

حمله قلبی خبر نمی کند، با اين حال، به گفته دکتر آرتور آگاتستون، پزشکان امروز می گويند با دقت بسيار بيشتری نسبت به گذشته می توانند بگويند که احتمال بروز حمله قلبی در چه افرادی بيشتر است.

به گزارش شبکه تلویزیونی «سی ان ان»، دکتر آگاتستون می گويد آزمايش های جديد تصويربرداری پزشکی ارائه تصاوير «زمان واقعی» از اندام های درونی را ميسر ساخته است که به کمک آن پزشک و بيمار می توانند به موقع از شکل گيری لخته خونی در عروق اصلی آگاه شده و از بروز حمله مرگبار قلبی پيشگيری کنند.

اين متخصص قلب در ادامه می گويد: «اگر آزمايش های توصيه شده را انجام ندهيد مانند اين است که با زندگی خود قمار کنيد.»

دکتر آرتور آگاتستون خود ابداع گر يکی از آزمايش های ياد شده است که «اسکن کلسيم شريان ها» نام دارد. در اين آزمايش، پزشک به جستجوی لخته های خونی در سرخرگ های منتهی به قلب می پردازد که وجود لخته های خونی در اين سرخرگ ها يک علامت خطر جدی در بروز حمله قلبی به شمار می آيد.

يک آزمايش ديگر که دکتر آگاتستون آن را ابداع کرده است تصويربرداری فراصوتی (اولتراسوند) از سرخرگ «کاروتيد» است که وظيفه اصلی انتقال خون به مغز را بر عهده دارد. وجود لخته در سرخرگ «کاروتيد» يکی ديگر از نشانه های خطر فزاينده ابتلا به سکته و حمله قلبی به شمار می آيد.

هر دو این آزمايش های ابداعی دکتر آگاتستون، سرپايی انجام می شوند، اگر چه در اسکن کلسيم، بيمار در معرض تشعشعی معادل چندين برابر ميزان معمولی تشعشع های ایکس ری قرار می گيرد.

به نوشته «سی ان ان»، يافته های يک پژوهش بزرگ به پشتيبانی مالی دولت فدرال آمريکا حاکی از آن است که «اسکن کلسيم شريان ها» در پيش بينی احتمال بروز حمله های قلبی نسبت به آزمايش سنتی «فرامينگام» قابل اطمينان تر است.

در تخمين احتمال بروز حمله قلبی موسوم به «نمره های فرامينگام» عواملی مانند سن، استعمال دخانيات، فشار خون، ميزان کلسترول و اچ دی ال و، همچنين، سطح کلسترول «خوب» در بيمار مورد ارزيابی قرار می گيرند.

به توصيه دکتر آگاتستون، «اسکن کلسيم شريان ها» بايد مانند «کولونوسکوپی»، از ۵۰ سالگی به صورت منظم انجام شود و در آن دسته افراد که دارای سابقه بيماری های قلبی در خانواده خود هستند از سنين پايين تر.

در حال حاضر، متخصصان قلب عموما «اسکن کلسيم شريان ها» را تنها برای بيماران دارای [دست کم] «خطر متوسط ابتلا به بيماری های قلبی» تجويز می کنند، که آن هم از طريق بررسی عواملی مانند ميزان کلسترول، فشار خون، شيوه زندگی و تاريخچه خانوادگی تعيين می شود.

پزشکان برای درمان بيمارانی که در گروه «خطر بالای ابتلا به بيماری های قلبی» قرار دارند، به طور معمول از شيوه های درمانی قوی مانند تجويز داروی کاهنده کلسترول، «استاتين»، استفاده می کنند. در عين حال، متخصصان زيادی هستند که فکر می کنند بيماران دارای «خطر پايين ابتلا به بيماری های قلبی» نمی بايست هزينه مالی و عوارض دوز کم تشعشعات «اسکن کلسيم شريان ها» را متقبل شوند.

در اين بين، دکتر ارين ميکوس، متخصص قلب از مرکز پيشگيری از بيماريهای قلبی سيکارونه در دانشگاه جان هاپکينز آمريکا، می گويد: «گروه بزرگی هستند که از ديد ما در دسته (خطر متوسط ابتلا به بيماری های قلبی) قرار می گيرند، اين گروه ۵۰ درصد کل جمعيت را تشکيل می دهند.»

اين متخصص قلب در ادامه می افزايد: «نامزدهای مناسب برای انجام آزمايش اسکن کلسيم شريان ها مردان ۵۰ ساله ای هستند که ميزان کلسترول خونشان کمی بالاست و پدرشان دچار حمله قلبی شده است.»

به گفته دکتر ميکوس، «آيا برای يک چنين فرد ۵۰ ساله ای، که سابقه بيماری قلبی را در خانواده اش دارد، داروی «استاتين» تجويز می کنيد و، در چهار دهه ی بعدی زندگيش، عوارض اين دارو و هزينه های مالی آن را بر او تحميل می کنيد، يا اينکه [نخست] دقيقتر بررسی می کنيد که او به چه ميزان در معرض خطر قرار دارد؟»

او می گويد ميزان کلسيم می تواند پاسخ اين پرسش باشد.

البته دکتر آگاتستون يک آزمايش سوم را نيز توصيه می کند: آزمايش خون که هزينه چندانی ندارد و سطح «ال دی ال»، همان کلسترول بد، خون بيمار را اندازه گيری می کند. ذرات «ال دی ال» در ابعاد مختلف ظاهر می شوند، و ايجاد لخته خون در بيمارانی که شمار ذرات ريز «ال دی ال» خونشان بالاست محتمل تر است. در مقابل، بيمارانی که ذرات «ال دی ال» درشت خونشان بالاست، به طور معمول، دچار لخته خون نمی شوند.

دکتر آرتور آگاتستون می افزايد: «خانم های مسن زيادی را می بينيم که در در دهه نهم زندگيشان هستند و کلسترول بسيار بالايی دارند اما مجرای شريان هايشان کاملا پاک است. دليل اين مسئله آن است که اين زنان ذرات «ال دی ال» بسيار درشتی دارند و اين ذرات به ديواره عروق نمی چسبند.»

آزمايش های فوق اين شانس را به بيماران می دهند که، به موقع، تغييرات اساسی در رژيم غذايی و شيوه زندگی خود به وجود آورند، و به پزشکان نيز اين فرصت را می دهند که بيماران را با تجويز دارو درمان کنند.

دکتر آگاتستون در نهايت می گويد: «يکی از بزرگترين رازهای دنيای پزشکی در آمريکا اين است که پزشکانی که امروزه روش های پيشگيرانه تهاجمی را انجام می دهند اين چشم انداز را در مقابل می بينند که حمله ها و سکته های قلبی واقعا در حال حذف شدن از حيطه حرفه ای آنها هستند. به باور من، اين امر انجام شدنی است.»