روزنامه «فاينشنال تايمز» با اشاره به سفرهفته گذشته سعيد جليلی رييس عالی امنيت ملی ايران به لبنان و دمشق می نويسد که اين مقام ارشد جمهوری اسلامی سعی کرد تا به متحدان لبنانی خود بقبولاند که رژيم اسد ماندنی است و در دمشق نيز حکومت سوريه را بخشی از «محور مقاومت» توصيف کرد.
ولی اين سفر و پيام های آن نمی توانند نگرانی های شديد رهبران ايران از وضعيت سوريه را پنهان کند به ویژه پس از ضربه های شديدی که به حکومت بشار اسد درهفته های اخير وارد شده است.
از زمان وقوع بمبگذاری بزرگ در شهر دمشق که در آن چند مقام امنيتی حکومت سوريه کشته شدند جنگ به شهر حلب، مرکز تجاری سوريه کشيده و بر تعداد افرادی که از حکومت و نيروهای نظامی سوريه جدا می شوند افزوده شده است.
درست در روز سفر سعيد جليلی به لبنان، رياض حجاب، نخست وزير جديد سوريه همراه با خانواده اش از اين کشور گريخت.
در اين نکته ترديدی نيست که حکومت ايران در يک سال و نيم گذشته از بقاء رژيم بشار اسد سود برده و به اشکال پنهانی به تلاش های رژيم سوريه برای سرکوب مخالفان کمک کرده است. اين اقدامات ايران تا حدی روی حمايت روسيه و چين از حکومت سوريه نيز تاثير گذار بوده اند.
همه اين شرايط باعث شده که رژيم بشار اسد فرصت بيشتری برای پيشبرد حملات نظامی خود به دست بياورد. اما اکنون با شکست طرح صلح کوفی عنان و استعفای وی، رژيم بشار اسد در موقعيت لرزان تری قرار گرفته و به نظر می رسد که حکومت ايران در جستجوی راه های جديدی برای تقويت بشار اسد است.
پس از سفر سعيد جليلی به لبنان و سوريه کنفرانسی در شهر تهران باعنوان «حاميان صلح و آشتی در سوريه» برگزار شد که اکثر شرکت کنندگان در آن کشورهايی هستند که به نوعی با حکومت سوريه همدلی دارند.
روزنامه «فاينشنال تايمز» می افزاید که در صورت شکست حکومت بشار اسد، ايران يکی از متحدان منطقه ای مهم خود و مسير اصلی تماس با لبنان را از دست خواهد داد. در مقابل، روی کار آمدن يک حکومت سنی و تحت حمايت رقبای عرب ايران در دمشق می تواند موقعيت منطقه ای ايران و حزب الله لبنان را به شدت تضعيف کند.
اگر اوضاع سياسی لبنان به شکل فعلی ادامه يابد به احتمال زياد در انتخابات سال آينده نيروهای سياسی مخالف سوريه به رهبری يک گروه سنی به پيروزی خواهند رسيد و از نفوذ حزب الله در ساختار سياسی لبنان به شدت کاسته خواهد شد.
اما حکومت ايران تا چه حد حاضر است برای نجات متحد سوری خود تلاش کند؟ آيا به عنوان مثال ايران نيروهای مسلح خود را به سوريه اعزام خواهد کرد؟ برخی از کارشناسان معتقدند که مسلما ايران از نظر مالی، تسليحاتی و امکانات امنيتی کمک های خود را به سوريه افزايش خواهد داد و شايد زير پوشش گروه حزب الله لبنان نيز به شکل غير مستقيم در درگيری های اين کشور دخالت کند.
اما گروه ديگری از تحليلگران می گويند اگر حکومت ايران مطمئن شود که در روند انتقال قدرت در سوريه نقش خواهد داشت در نهايت کناره گيری بشار اسد را خواهد پذيرفت. به نظر می رسد که در حال حاضر اولويت تهران احيا يک روند مذاکره يا اقدامات ديپلماتيک ديگر برای خريدن وقت بشتر برای رژيم بشار اسد است.
علی اکبر صالحی وزير خارجه ايران در مقاله ای که اخيرا در بخش ديدگاه های روزنامه «واشنگتن پست» منتشر کرد ضمن انتقاد از شکست طرح صلح کوفی عنان تاکيد کرد که رژيم بشار اسد نمی تواند يکباره سقوط کند و سوريه به يک نقشه راه برای مديريت دوران انتقالی نياز دارد.
وزيرخارجه ايران افزود که تمام مردم سوريه بايد از حق شرکت آزادانه در انتخابات رياست جمهوری آينده اين کشور برخوردار باشند و اين انتخابات بايد زير نظر جامعه بين المللی انجام شود.
شايد برای ايران اين بهترين حالت ممکن باشد چون طبق الگوهای سياسی فعلی انتخابات رياست جمهوری آينده سوريه قاعدتا در سال ۲۰۱۴ فرا می رسد.
ولی اين سفر و پيام های آن نمی توانند نگرانی های شديد رهبران ايران از وضعيت سوريه را پنهان کند به ویژه پس از ضربه های شديدی که به حکومت بشار اسد درهفته های اخير وارد شده است.
از زمان وقوع بمبگذاری بزرگ در شهر دمشق که در آن چند مقام امنيتی حکومت سوريه کشته شدند جنگ به شهر حلب، مرکز تجاری سوريه کشيده و بر تعداد افرادی که از حکومت و نيروهای نظامی سوريه جدا می شوند افزوده شده است.
درست در روز سفر سعيد جليلی به لبنان، رياض حجاب، نخست وزير جديد سوريه همراه با خانواده اش از اين کشور گريخت.
در اين نکته ترديدی نيست که حکومت ايران در يک سال و نيم گذشته از بقاء رژيم بشار اسد سود برده و به اشکال پنهانی به تلاش های رژيم سوريه برای سرکوب مخالفان کمک کرده است. اين اقدامات ايران تا حدی روی حمايت روسيه و چين از حکومت سوريه نيز تاثير گذار بوده اند.
همه اين شرايط باعث شده که رژيم بشار اسد فرصت بيشتری برای پيشبرد حملات نظامی خود به دست بياورد. اما اکنون با شکست طرح صلح کوفی عنان و استعفای وی، رژيم بشار اسد در موقعيت لرزان تری قرار گرفته و به نظر می رسد که حکومت ايران در جستجوی راه های جديدی برای تقويت بشار اسد است.
پس از سفر سعيد جليلی به لبنان و سوريه کنفرانسی در شهر تهران باعنوان «حاميان صلح و آشتی در سوريه» برگزار شد که اکثر شرکت کنندگان در آن کشورهايی هستند که به نوعی با حکومت سوريه همدلی دارند.
روزنامه «فاينشنال تايمز» می افزاید که در صورت شکست حکومت بشار اسد، ايران يکی از متحدان منطقه ای مهم خود و مسير اصلی تماس با لبنان را از دست خواهد داد. در مقابل، روی کار آمدن يک حکومت سنی و تحت حمايت رقبای عرب ايران در دمشق می تواند موقعيت منطقه ای ايران و حزب الله لبنان را به شدت تضعيف کند.
اگر اوضاع سياسی لبنان به شکل فعلی ادامه يابد به احتمال زياد در انتخابات سال آينده نيروهای سياسی مخالف سوريه به رهبری يک گروه سنی به پيروزی خواهند رسيد و از نفوذ حزب الله در ساختار سياسی لبنان به شدت کاسته خواهد شد.
اما حکومت ايران تا چه حد حاضر است برای نجات متحد سوری خود تلاش کند؟ آيا به عنوان مثال ايران نيروهای مسلح خود را به سوريه اعزام خواهد کرد؟ برخی از کارشناسان معتقدند که مسلما ايران از نظر مالی، تسليحاتی و امکانات امنيتی کمک های خود را به سوريه افزايش خواهد داد و شايد زير پوشش گروه حزب الله لبنان نيز به شکل غير مستقيم در درگيری های اين کشور دخالت کند.
اما گروه ديگری از تحليلگران می گويند اگر حکومت ايران مطمئن شود که در روند انتقال قدرت در سوريه نقش خواهد داشت در نهايت کناره گيری بشار اسد را خواهد پذيرفت. به نظر می رسد که در حال حاضر اولويت تهران احيا يک روند مذاکره يا اقدامات ديپلماتيک ديگر برای خريدن وقت بشتر برای رژيم بشار اسد است.
علی اکبر صالحی وزير خارجه ايران در مقاله ای که اخيرا در بخش ديدگاه های روزنامه «واشنگتن پست» منتشر کرد ضمن انتقاد از شکست طرح صلح کوفی عنان تاکيد کرد که رژيم بشار اسد نمی تواند يکباره سقوط کند و سوريه به يک نقشه راه برای مديريت دوران انتقالی نياز دارد.
وزيرخارجه ايران افزود که تمام مردم سوريه بايد از حق شرکت آزادانه در انتخابات رياست جمهوری آينده اين کشور برخوردار باشند و اين انتخابات بايد زير نظر جامعه بين المللی انجام شود.
شايد برای ايران اين بهترين حالت ممکن باشد چون طبق الگوهای سياسی فعلی انتخابات رياست جمهوری آينده سوريه قاعدتا در سال ۲۰۱۴ فرا می رسد.
