گروهی از فعالان سیاسی و مدنی ایران با عنوان «تلاشگران نفی سلول انفرادی» در نامه‌ای به حسن روحانی، رییس جمهوری ایران، نگهداری زندانیان به صورت انفرادی را «غیر قانونی، غیر شرعی و غیر اخلاقی» خواندند.
به گزارش وبسایت جرس، نزدیک به اصلاح طلبان، امضاء کنندگان این نامه روز دوشنبه ۱۱ اسفند همچنین از آقای روحانی خواستند که برای خاتمه دادن به این «تخلف آشکار»، اقدامی «فوری» انجام دهد.
این نامه به امضای چهره‌هایی چون فائزه هاشمی، ابراهیم یزدی، احمد منتظری، محمد توسلی، نرگس محمدی، مجید دری و عیسی سحرخیز رسیده است.
اعضای گروه «تلاشگران نفی سلول انفرادی» در این نامه اعلام کرده‌اند که طی حرکتی قانونی، اخلاقی و انسانی با هدف برچیده شدن سلول‌های انفرادی «به مثابه شکنجه» فعالیت می‌کنند.
این گروه با اشاره به نگهداری متهمان سیاسی و عقیدتی ایران در سلول‌های انفرادی تاکید کرد که در «هیچ یک» از مقررات قانونی، نگهداری متهمان در سلول انفرادی و به صورت انفرادی پیش بینی نشده است.
به گفته نویسندگان این نامه، طبق مقررات آیین دادرسی کیفری، مقام قضایی حداکثر می‌تواند برای جلوگیری از تبانی متهم، دستور دهد که او را جدای از سایر متهمان مرتبط با موضوع همان پرونده و همان اتهام نگهداری کند.
این گروه اعلام کرد که با وجود این بسیاری از متهمان نه تنها به شکل انفرادی بلکه محروم از امکاناتی چون رادیو، تلویزیون، کتاب، روزنامه، کاغذ، قلم و در شرایط قطع ارتباط کامل از محیط و پیرامون حتی محروم از هواخوری نگهداری می‌شوند.
در سال‌های گذشته و خصوصا بعد از اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ گزارش‌های متعددی درباره نگهداری طولانی مدت زندانیان سیاسی و عقیدتی در سلول‌های انفرادی منتشر شده است.
بر اساس گزارش‌ها، مصطفی تاج‌زاده، معاون سیاسی وزیر کشور در دولت محمد خاتمی، نزدیک به چهار سال است که دوره زندان خود را به صورت انفرادی می‌گذارند و در اعتراض به وضعیت نگهداری خود در این مدت روزه اعتراضی گرفته است.
اعضای گروه «تلاشگران نفی سلول انفرادی» در نامه خود تاکید کرده‌اند: «متهمان محبوس در سلول انفرادی پس از مدتی به بیماری‌های جسمی و روحی و روانی مبتلا شده و برخی نیز اقرار و اعترافات و مصاحبه‌های تلویزیونی داشته‌اند که پس از آزادی از زندان این اقرار‌ها را پیامد فشارهای روحی وروانی وجسمی دانسته ومردود اعلام کرده‌اند.»
پس از برگزاری دادگاه‌های گروهی معترضان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ تعدادی از شرکت کنندگان دراین دادگاه‌ها اعلام کردند که به دلیل نگهداری طولانی مدت در سلول‌های انفرادی و همچنین شکنجه‌های جسمی و روحی اعتراف کرده‌اند.
از جمله حمزه کرمی، از افراد نزدیک به مهدی هاشمی، شهریور ماه سال ۸۹ در نامه‌ای به غلامحسین محسنی اژه‌ای، دادستان کل ایران، از «شکنجه‌های روحی و جسمی برای اعترافات اجباری» خبر داده بود.
به گفته «تلاشگران نفی سلول انفرادی»، بر اساس نظرات روان‌شناسان و روانپزشکان حبس انفرادی «شکنجه سفید» است.
آنان همچنین به فتواهای آیت‌الله حسینعلی منتظری و آیت‌الله یوسف صانعی مراجع تقلید شیعه مبنی بر «جایز نبودن» سلول انفرادی اشاره کرده‌اند.
در این نامه همچنین به اظهارات آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی که به گفته نویسندگان این نامه یک روز سلول انفرادی را از «حیث سختی معادل ۱۰ روز» زندان عادی دانسته بود، اشاره شده است.
پیش از این گزارش‌هایی درباره سخنان پیشین رهبر جمهوری اسلامی مبنی بر معادل بودن یک روز سلول انفرادی با ۱۰ روز زندان عادی و همچنین فتواهای اخیر او درباره حرام بودن سلول انفرادی منتشر شده است.
از جمله محمد علی اسفنانی، سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس، ۲۱ اردیبهشت ۹۲ گفته بود: «مقام معظم رهبری به‌تازگی فتوایی به شورای نگهبان داده‌اند که حبس در سلول انفرادی شکنجه است. به همین دلیل، اگر حکمی مبنی بر این صادر شود، مصداق عملی غیرقانونی است».
دفتر رهبر جمهوری اسلامی ایران اما تاکنون این گزارش‌ها را تکذیب نکرده است.
