عباس کيارستمی کارگردان سرشناس ايرانی و برنده جوائز سينمايی بين‌المللی که دو فيلم آخر خود را در خارج از ايران ساخته است می‌گويد که وضعيت سياسی ناروشن ايران به فعاليت‌های هنری و خلاقه ضربه شديدی می‌زند.
عباس کيارستمی که اخيرا برای تدريس در يک کارگاه فيلمسازی در جريان جشنواره سينمايی هنگ کنگ به اين شهر سفر کرده در مصاحبه‌ای با خبرنگار نشريه سينمايی «هاليوود ریپورتر» می‌گويد که شرايط ايران در دوره اخير بسيار وخيم شده است.
وی به شرايط بد اقتصادی در ایران اشاره می‌کند که تحت تاثير آن بسياری از دانشجويان کارگاه و کلاس‌های فيلمسازی وی تحصيل را رها کرده‌اند. نکته بعدی، ناروشن بودن وضعيت سياسی است که به خصوص با نزديک شدن زمان انتخابات رياست جمهوری تشديد شده است.
عباس کيارستمی بدون اشاره مشخص به سياستمداران و يا يک رخداد سياسی می‌گويد که شرايط ايران هيچگاه به اين سياهی نبوده است. وی می‌افزايد: «اکنون يک علامت سئوال بزرگ در برابر ما قرار گرفته و برای نجات ملت ايران بايد معجزه‌ای روی دهد».
وی اظهار اميدواری کرد که شايد انتخابات رياست جمهوری که در پيش رو است چنين معجزه‌ای را متحقق کند. وی تاکيد می‌کند که نگفتن اين نکته کمکی نخواهد کرد و اين طور به نظر خواهد رسيد که گويا وی مايوس شده است.
خبرنگار نشريه «هاليوود ریپورتر» می‌افزايد که عباس کيارستمی برخلاف برخی ديگر از فيلمسازان مستقل و سرشناس ايران از جمله بهمن قبادی و محسن مخملباف، همواره از اظهار نظرهای سياسی خودداری کرده است. تنها موردی که وی مستقيما به يک موضوع سياسی پرداخت سخنان وی در جريان جشنواره سينمايی کن در سال ۲۰۰۸ بود که دستگيری جعفر پناهی توسط حکومت ايران را «حمله به هنر» توصيف کرد.
در اين مصاحبه نيز عباس کيارستمی می‌گويد ترجيح می‌دهد که درباره سياست اظهار نظر نکند چون وی سياستمدار نيست. علاوه بر اين عادت ندارد در مورد کار فيلمسازهای ايرانی ديگر صحبت کند. وی حاضر نشد در مورد فيلم جديد اصغر فرهادی به نام «گذشته» و يا فيلم محمد رسول اف به نام «دستنوشته‌ها نمی‌سوزند» که در جشنواره کن به نمايش درآمده‌اند صحبت کند.
«هاليوود ریپورتر» سپس می‌افزايد نکته جالب اين است که به دليل محدوديت‌های سياسی حاکم بر ايران و تاثير آن بر هنر به طور کلی و فيلمسازی به طور مشخص همواره از کيارستمی در مورد وضعيت سياسی ايران و ديدگاه‌های وی در اين زمينه سئوال می‌شود.
شيوه پاسخ وی به اين نوع سئوال‌ها مشابه روشی است که در فيلم‌های وی منعکس می‌شود. وی که در سال‌های بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی ايران فيلم‌های اصلی خود را ساخته هميشه در آثار خود يک مسير غير مستقيمی را برای طرح ايده‌های خود برگزيده است.
به عنوان مثال وی در مورد فيلم اخير خود به نام «گزارش» که موضوع آن از کنترل خارج شدن مشکلات و اختلافات در روابط يک زوج است می‌گويد: «وقتی که آدم نتواند مشکلات داخلی خود را حل کند آنها در خيابان بروز پيدا می‌کنند. من عميقا معتقدم که اين مشکلات خانوادگی در حقيقت مشکلات اجتماعی هستند. چون هر روز صبح اين زوج و يا هر زن و شوهری خانه را ترک کرده و نقش يک عضو از جامعه را ايفا می کنند».
بسياری معتقدند که تصميم عباس کيارستمی برای ساختن فيلم‌های خود در خارج از ايران در نوع خود استعاره‌ای است که دشواری فعاليت‌های هنری و فيلمسازی در ايران را به خوبی منعکس می‌کند.
عباس کيارستمی که اخيرا برای تدريس در يک کارگاه فيلمسازی در جريان جشنواره سينمايی هنگ کنگ به اين شهر سفر کرده در مصاحبه‌ای با خبرنگار نشريه سينمايی «هاليوود ریپورتر» می‌گويد که شرايط ايران در دوره اخير بسيار وخيم شده است.
وی به شرايط بد اقتصادی در ایران اشاره می‌کند که تحت تاثير آن بسياری از دانشجويان کارگاه و کلاس‌های فيلمسازی وی تحصيل را رها کرده‌اند. نکته بعدی، ناروشن بودن وضعيت سياسی است که به خصوص با نزديک شدن زمان انتخابات رياست جمهوری تشديد شده است.
عباس کيارستمی بدون اشاره مشخص به سياستمداران و يا يک رخداد سياسی می‌گويد که شرايط ايران هيچگاه به اين سياهی نبوده است. وی می‌افزايد: «اکنون يک علامت سئوال بزرگ در برابر ما قرار گرفته و برای نجات ملت ايران بايد معجزه‌ای روی دهد».
وی اظهار اميدواری کرد که شايد انتخابات رياست جمهوری که در پيش رو است چنين معجزه‌ای را متحقق کند. وی تاکيد می‌کند که نگفتن اين نکته کمکی نخواهد کرد و اين طور به نظر خواهد رسيد که گويا وی مايوس شده است.
خبرنگار نشريه «هاليوود ریپورتر» می‌افزايد که عباس کيارستمی برخلاف برخی ديگر از فيلمسازان مستقل و سرشناس ايران از جمله بهمن قبادی و محسن مخملباف، همواره از اظهار نظرهای سياسی خودداری کرده است. تنها موردی که وی مستقيما به يک موضوع سياسی پرداخت سخنان وی در جريان جشنواره سينمايی کن در سال ۲۰۰۸ بود که دستگيری جعفر پناهی توسط حکومت ايران را «حمله به هنر» توصيف کرد.
در اين مصاحبه نيز عباس کيارستمی می‌گويد ترجيح می‌دهد که درباره سياست اظهار نظر نکند چون وی سياستمدار نيست. علاوه بر اين عادت ندارد در مورد کار فيلمسازهای ايرانی ديگر صحبت کند. وی حاضر نشد در مورد فيلم جديد اصغر فرهادی به نام «گذشته» و يا فيلم محمد رسول اف به نام «دستنوشته‌ها نمی‌سوزند» که در جشنواره کن به نمايش درآمده‌اند صحبت کند.
«هاليوود ریپورتر» سپس می‌افزايد نکته جالب اين است که به دليل محدوديت‌های سياسی حاکم بر ايران و تاثير آن بر هنر به طور کلی و فيلمسازی به طور مشخص همواره از کيارستمی در مورد وضعيت سياسی ايران و ديدگاه‌های وی در اين زمينه سئوال می‌شود.
شيوه پاسخ وی به اين نوع سئوال‌ها مشابه روشی است که در فيلم‌های وی منعکس می‌شود. وی که در سال‌های بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی ايران فيلم‌های اصلی خود را ساخته هميشه در آثار خود يک مسير غير مستقيمی را برای طرح ايده‌های خود برگزيده است.
به عنوان مثال وی در مورد فيلم اخير خود به نام «گزارش» که موضوع آن از کنترل خارج شدن مشکلات و اختلافات در روابط يک زوج است می‌گويد: «وقتی که آدم نتواند مشکلات داخلی خود را حل کند آنها در خيابان بروز پيدا می‌کنند. من عميقا معتقدم که اين مشکلات خانوادگی در حقيقت مشکلات اجتماعی هستند. چون هر روز صبح اين زوج و يا هر زن و شوهری خانه را ترک کرده و نقش يک عضو از جامعه را ايفا می کنند».
بسياری معتقدند که تصميم عباس کيارستمی برای ساختن فيلم‌های خود در خارج از ايران در نوع خود استعاره‌ای است که دشواری فعاليت‌های هنری و فيلمسازی در ايران را به خوبی منعکس می‌کند.
