حکومت سوريه برای اولين بار روز دوشنبه اعتراف کرد که صاحب سلاح های شيميايی و بيولوژيک است و گفت که در صورت تهاجم خارجی ممکن است از اين تسليحات استفاده کند.
خبرگزاری رويترز در گزارش زير نگاهی دارد به زرادخانه های شيميايی سوريه
- حکومت سوريه از اوايل دهه ۱۹۸۰ ميلادی و پس از شکست پياپی در مقابل اسرائيل در جنگ های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ تلاش برای دستيابی به سلاح های شيميايی را آغاز کرد. در اين سال ها همه می دانستند که اسرائيل به سلاح هسته ای دست يافته است.
- حکومت سوريه جزو امضاکنندگان و يا مجريان کنوانسيون سلاح های شيميايی نيست. با وجودی که رسما از طرح پاک کردن منطقه خاورميانه از سلاح های تخريب و کشتار جمعی دفاع کرده است ولی تاکيد داشته که تا وقتی که اسرائيل امنيت اين کشور را تهديد می کند، حاضر نيست به شکل يک جانبه سلاح های شيميايی خود را از دور خارج کند.
- سوريه از سال ۱۹۷۱ در «مرکز تحقيقات علمی» خود کار بر روی توليد سلاح های شيميايی را آغاز کرد. اين مرکز که در شهر دمشق قرار دارد هدايت سلاح های شيميايی موجود و ادامه تحقيقات در اين زمينه را برعهده دارد. گام های اوليه در توليد سلاح شيميايی قبل از جنگ ۱۹۷۳ بين اعراب و اسرائيل توسط دولت مصر در اختيار اين کشور قرار داده شد.
- براساس اطلاعات مرکز تحقيقاتی «امنيت جهانی» حدس زده می شود که در حال حاضر سوريه دارای چهار تاسيسات مربوط به ذخیره سلاح های شيميايی است. يکی از آنها در شمال دمشق قرار دارد. ديگری در حومه شهر حمص واقع شده ، سومين تاسيسات که در حومه شهر حما است گفته می شود که علاوه بر توليد سارين و تابون مايع VX نيز توليد می کند. و چهارمين تاسيسات در حومه بندر لاذقیه در ساحل دريای مديترانه واقع شده است.
- صاحبنظران امور امنيتی می گويند که بندر «سرين» نيز احتمالا محل
تاسيسات اصلی سوريه برای توليد سلاح های بيولوژيک است. سازمان های اطلاعاتی غربی چند تاسيسات ديگر را هم به عنوان مراکز فعاليت های تسليحاتی مشکوک زير نظر دارند.
شيوه های حمل و شليک
سلاح های شيميايی معمولا طوری طراحی و ساخته می شوند که انواع گوناگونی از تسليحات قادر به شليک و حمل آنها هستند.
- چندين هزار بمب که مملو از مواد شيمیايی است و رقمی بين پنجاه تا موشک دوربرد.
- مدل جديدی از موشک های «اسکاد» ساخت کره شمالی که برد آنها حدود ۶۰۰ کيلومتر است و احتمالا به کلاهک های حاوی گاز مخرب اعصاب مجهز هستند. در عين حال ممکن است تعدادی از موشک های زمين به هوا با برد طولانی نيز برای انتقال کلاهک های شيمیايی تغيير داده شده باشند.
- سکوهای شليک موشک های مدل 21 SS و حداقل ۳۶ قبضه موشک از اين مدل که برد آنها بين ۸۰ تا ۱۰۰ کيلومتر است. به علاوه موشک های مدل «اسکاد – بی» همراه با سکوهای پرتاب که برد متوسط آنها حدود ۳۰۰ کيلومتر است.
- موشک های با برد کوتاه از مدل 16M- و موشک های هدايت شونده از مدل SSC-b1
- جت های جنگنده دورپرواز از مدل سوخو ۲۴ و ميگ که مخصوص حملات به اهداف زمين است. و همين طور هواپيماهای تهاجمی از مدل سوخود ۲۰ و سوخو ۲۲
ديويد فريدمن، کارشناس سلاح های تخريب و کشتار جمعی در موسسه مطالعات امنيت ملی وابسته به دانشگاه تل آويو می گويد: «برای کاربرد تسليحاتی از مواد شيميايی، اين مواد در کلاهک های مخصوص جاسازی می شوند که می تواند هر نوع سلاحی از موشک های با برد گوناگون گرفته تا بمب های هوا به زمين و يا حتی گلوله های توپ را شامل شود. گاهی حتی می توانند به اندازه يک گلوله خمپاره کوچک باشند. بخشی از سلاح های شيميايی سوريه از مدتها پيش در کلاهک ها جاسازی شده و آماده شليک هستند.»
شيوه نگهداری و انبار کردن
به گفته ديويد فريدمن، مواد شيميايی سلاح های سوريه به جای حالت گاز تقريبا همواره در حالت مايع نگهداری می شوند. معمولا در محفظه های دربسته و در زرادخانه های زير زمينی در پادگان های نظامی انبار می شوند.
در عين حال گفته می شود که در برخی موارد از انبارهای طبيعی مثل غارهای عميق در کوهستان ها نيز استفاده می شود. به گفته وی بخشی از اين مواد شيميايی به دلايل ايمنی به صورت تجزيه شده و اجزای آن در محل های مختلف انبار شده اند.
ديويد فريدمن معتقد است که با حملات هوايی دقيق و موفقيت آميز می توان ذخيره مواد شيميايی سوريه را نابود کرد به شکلی که ضايعات آن برای محيط زيست بسيار ناچيز باشد.
احتمال شناسايی مخازن مواد شيميايی از طريق جاسوسان
به گفته اين کارشناس، مواد شيميايی معمولا در مخازن ويژه ای نگهداری می شوند که از جنس فلزات ضد زنگ مثل فولاد ساخته شده و شيرها و دريچه های انتقال ويژه ای روی آنها نصب شده است.
اما وی تاکيد می کند که در مورد مشخص سوريه مسئله فقط شناسايی يا رديابی مخازن نيست. بسياری از تاسيسات مربوط به سلاح های شيميايی سوريه شناسايی شده و از مدتها پيش هرگونه تحرک و نقل و انتقال اين مواد و سلاح های مربوط به شليک آنها به سرعت کشف خواهد شد.
خبرگزاری رويترز در گزارش زير نگاهی دارد به زرادخانه های شيميايی سوريه
- حکومت سوريه از اوايل دهه ۱۹۸۰ ميلادی و پس از شکست پياپی در مقابل اسرائيل در جنگ های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ تلاش برای دستيابی به سلاح های شيميايی را آغاز کرد. در اين سال ها همه می دانستند که اسرائيل به سلاح هسته ای دست يافته است.
- حکومت سوريه جزو امضاکنندگان و يا مجريان کنوانسيون سلاح های شيميايی نيست. با وجودی که رسما از طرح پاک کردن منطقه خاورميانه از سلاح های تخريب و کشتار جمعی دفاع کرده است ولی تاکيد داشته که تا وقتی که اسرائيل امنيت اين کشور را تهديد می کند، حاضر نيست به شکل يک جانبه سلاح های شيميايی خود را از دور خارج کند.
- سوريه از سال ۱۹۷۱ در «مرکز تحقيقات علمی» خود کار بر روی توليد سلاح های شيميايی را آغاز کرد. اين مرکز که در شهر دمشق قرار دارد هدايت سلاح های شيميايی موجود و ادامه تحقيقات در اين زمينه را برعهده دارد. گام های اوليه در توليد سلاح شيميايی قبل از جنگ ۱۹۷۳ بين اعراب و اسرائيل توسط دولت مصر در اختيار اين کشور قرار داده شد.
- براساس اطلاعات مرکز تحقيقاتی «امنيت جهانی» حدس زده می شود که در حال حاضر سوريه دارای چهار تاسيسات مربوط به ذخیره سلاح های شيميايی است. يکی از آنها در شمال دمشق قرار دارد. ديگری در حومه شهر حمص واقع شده ، سومين تاسيسات که در حومه شهر حما است گفته می شود که علاوه بر توليد سارين و تابون مايع VX نيز توليد می کند. و چهارمين تاسيسات در حومه بندر لاذقیه در ساحل دريای مديترانه واقع شده است.
- صاحبنظران امور امنيتی می گويند که بندر «سرين» نيز احتمالا محل
تاسيسات اصلی سوريه برای توليد سلاح های بيولوژيک است. سازمان های اطلاعاتی غربی چند تاسيسات ديگر را هم به عنوان مراکز فعاليت های تسليحاتی مشکوک زير نظر دارند.
شيوه های حمل و شليک
سلاح های شيميايی معمولا طوری طراحی و ساخته می شوند که انواع گوناگونی از تسليحات قادر به شليک و حمل آنها هستند.
- چندين هزار بمب که مملو از مواد شيمیايی است و رقمی بين پنجاه تا موشک دوربرد.
- مدل جديدی از موشک های «اسکاد» ساخت کره شمالی که برد آنها حدود ۶۰۰ کيلومتر است و احتمالا به کلاهک های حاوی گاز مخرب اعصاب مجهز هستند. در عين حال ممکن است تعدادی از موشک های زمين به هوا با برد طولانی نيز برای انتقال کلاهک های شيمیايی تغيير داده شده باشند.
- سکوهای شليک موشک های مدل 21 SS و حداقل ۳۶ قبضه موشک از اين مدل که برد آنها بين ۸۰ تا ۱۰۰ کيلومتر است. به علاوه موشک های مدل «اسکاد – بی» همراه با سکوهای پرتاب که برد متوسط آنها حدود ۳۰۰ کيلومتر است.
- موشک های با برد کوتاه از مدل 16M- و موشک های هدايت شونده از مدل SSC-b1
- جت های جنگنده دورپرواز از مدل سوخو ۲۴ و ميگ که مخصوص حملات به اهداف زمين است. و همين طور هواپيماهای تهاجمی از مدل سوخود ۲۰ و سوخو ۲۲
ديويد فريدمن، کارشناس سلاح های تخريب و کشتار جمعی در موسسه مطالعات امنيت ملی وابسته به دانشگاه تل آويو می گويد: «برای کاربرد تسليحاتی از مواد شيميايی، اين مواد در کلاهک های مخصوص جاسازی می شوند که می تواند هر نوع سلاحی از موشک های با برد گوناگون گرفته تا بمب های هوا به زمين و يا حتی گلوله های توپ را شامل شود. گاهی حتی می توانند به اندازه يک گلوله خمپاره کوچک باشند. بخشی از سلاح های شيميايی سوريه از مدتها پيش در کلاهک ها جاسازی شده و آماده شليک هستند.»
شيوه نگهداری و انبار کردن
به گفته ديويد فريدمن، مواد شيميايی سلاح های سوريه به جای حالت گاز تقريبا همواره در حالت مايع نگهداری می شوند. معمولا در محفظه های دربسته و در زرادخانه های زير زمينی در پادگان های نظامی انبار می شوند.
در عين حال گفته می شود که در برخی موارد از انبارهای طبيعی مثل غارهای عميق در کوهستان ها نيز استفاده می شود. به گفته وی بخشی از اين مواد شيميايی به دلايل ايمنی به صورت تجزيه شده و اجزای آن در محل های مختلف انبار شده اند.
ديويد فريدمن معتقد است که با حملات هوايی دقيق و موفقيت آميز می توان ذخيره مواد شيميايی سوريه را نابود کرد به شکلی که ضايعات آن برای محيط زيست بسيار ناچيز باشد.
احتمال شناسايی مخازن مواد شيميايی از طريق جاسوسان
به گفته اين کارشناس، مواد شيميايی معمولا در مخازن ويژه ای نگهداری می شوند که از جنس فلزات ضد زنگ مثل فولاد ساخته شده و شيرها و دريچه های انتقال ويژه ای روی آنها نصب شده است.
اما وی تاکيد می کند که در مورد مشخص سوريه مسئله فقط شناسايی يا رديابی مخازن نيست. بسياری از تاسيسات مربوط به سلاح های شيميايی سوريه شناسايی شده و از مدتها پيش هرگونه تحرک و نقل و انتقال اين مواد و سلاح های مربوط به شليک آنها به سرعت کشف خواهد شد.
