رادیو فردا- آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب روز چهارشنبه در جمع کارگران کشور گفت «کلید حل مشکلات اقتصادی کشور در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، بلکه در داخل کشور است». اصولا مشکلات اقتصادی کشورها چقدر ریشه داخلی دارد و چقدر منشا خارجی؟
فریدون خاوند: ما در عصر جهانی شدن اقتصاد زندگی می‌کنیم که ویژگی اصلی آن وجود پیوندهای تنگاتنگ و روزافزون میان اقتصادهای ملی است. حتی اصطلاح «اقتصاد ملی»، آنگونه که در قدیم به کار می‌رفت، کم‌کم مفهوم خودش را از دست داده، و در سیاستگذاری اقتصادی، نمی‌شود داخل و خارج را از هم جدا کرد.
امروز هر تصمیمی از سوی بانک مرکزی آمریکا یا اروپا گرفته بشود، بر پول و بازرگانی و فعالیت اقتصادی در شمار زیادی از کشورها تاثیر می‌گذارد. و یا پایین رفتن نرخ رشد در چین، باعث سقوط شاخص‌های بازار سهام در آمریکا و اروپا می‌شود.
کشور ها، برای بالا بردن سطح رفاه مردمانشان،برای روابط بین‌المللی‌شان ارزش زیادی قائلند. آنها سعی می‌کنند با دنیا روابط بدون تنش داشته باشند، از خودشان تصویر خوبی ارائه بدهند و در سازمان‌های بین‌المللی اقتصادی حضور فعال داشته باشند.
کشوری مثل چین وقتی شروع کرد به اوجگیری در صحنه اقتصادی دنیا که «کتاب سرخ» مائو را کنار گذاشت، شرکت‌های بزرگ چند ملیتی غرب را جلب کرد و توانست به فتح بازارهای دنیا برود.
در ایران هم، که از لحاظ تاریخی همیشه با دنیا ارتباط داشته، یک دیپلماسی خوب جزء جدایی‌ناپذیر سیاستگذاری اقتصادی است. بنابراین می‌شود گفت که سرنوشت اقتصاد ایران به ژنو و لوزان و نیویورک هم ارتباط دارد.
چه مواردی، به صورت مشخص، نشان‌دهنده تاثیر روابط بین‌المللی است بر زندگی اقتصادی ایرانی‌ها؟
امنیت و سطح رفاه ایرانی‌ها با روابط بین‌المللی کشورشان گره خورده است.
تحریم‌های دو سه سال گذشته اختلال‌های زیادی در روابط بانکی، بازرگانی، بیمه و حمل و نقل کشور بوجود آوردند و صدور مهم‌ترین کالای ایران را که نفت باشد به نصف تنزل دادند؛ پول ملی کشور را هم به شدت تضعیف کردند و تورم را از زیر کنترل خارج کردند.
برای رها شدن از این مصیبت، ایران چاره‌ای ندارد جز رفتن به ژنو، لوزان و بعد نیویورک، مقر شورای امنیت سازمان ملل.
علی ربیعی وزیر کار و تعاون و امور اجتماعی چند روز پیش رابطه میان اقتصاد داخلی و روابط بین‌المللی را به روشن‌ترین شکل ممکن بیان کرد. به گفته او کشور برای مقابله با بیکاری باید هر سال هشتصد هزار شغل به وجود بیاورد و اضافه کرد که دستیابی به این هدف ممکن نیست مگر از راه تعامل با خارج.
در حال حاضر چقدر می‌توان به چشم‌اندازهای دیپلماسی اقتصادی ایران امیدوار بود؟
تبدیل تفاهم لوزان به یک معاهده بین‌المللی بر سر حل پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی، زمینه‌ساز یک فرصت تاریخی خواهد بود برای بازگشت ایران به جامعه اقتصادی بین‌المللی، همراه با پیامدهایی مثبت برای زندگی ایرانی‌ها.
