تیم ملی وزنه‌برداری ایران بدون دریافت جام آسیا به تهران بازگشت. رده‌بندی امتیازی در این رشته ورزشی فاقد اهمیت است اما رسانه‌های ایران خبر قهرمانی آسیا را بدون شرح جزئیات نگران‌کننده، منتشر کردند.
ایران فقط دو طلا، سه نقره و پنج برنز کسب کرد و در مجموع مدال‌های زنان و مردان در جایگاه دهم قرار گرفت.
صدر جدول آسیا اما با ۲۶ مدال طلا، ۱۴ نقره و سه برنز به چین اختصاص یافت. اختلاف در تعداد و کیفیت مدال‌ها، بیانگر فاصله چشمگیر وزنه‌برداری ایران با چین است.
در المپیک نیز که قهرمانی آسیا جزء زیر مجموعه گزینشی آن است، جدول امتیازی حتی محاسبه هم نمی‌شود و صرفاً مدال رسمیت دارد و به ثبت می‌رسد.
نتایج ایران در جینجو (کره جنوبی) از حیث مرغوبیت مدال‌ها، از سال ۲۰۱۵ تاکنون ضعیف‌ترین عملکرد وزنه‌برداری ایران محسوب می‌شود.
ایران پارسال در منامه هفت طلا، پنج نقره و هفت برنز به دست آورد. سال ۲۰۲۰ در تاشکند سهم ایران هفت طلا، چهار نقره و چهار برنز بود. سال ۲۰۱۹ در چین هم وزنه‌برداران ایرانی هفت طلا، هفت نقره و سه برنز به گردن آویختند.
دستاورد ایران از رقابت‌های ۲۰۱۷ عشق‌آباد پنج نشان زرین، سه مدال سیمین و سه عنوان سومی بود. ۲۰۱۶ تاشکند هم برای پولادمردان ایرانی پنج طلا، سه نقره و دو برنز در برداشت.
از این لحاظ طی دو دهه اخیر، نتایج امسال در کنار ۲۰۰۷، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، ضعیف‌ترین سال‌های حضور وزنه‌برداران ایرانی در قهرمانی آسیا است.
با این تفاوت که در آن سال‌ها قهرمانان تراز اول اعزام نشدند. اما امسال ایران دو چهره طلایی المپیک را در ترکیب خود داشت که این دو ستاره وزنه‌برداری از مجموع شش مدال، حتی یک برنز هم نگرفتند.
تنها قهرمان ایران در مسابقات امسال حسین سلطانی بود که در دسته ۸۱ کیلوگرم طلای دوضرب و مجموع را نصیب خود ساخت. اما این دسته، جزء وزن‌های المپیکی نیست.
در اتفاقی نادر، ایران موفق به کسب مدال مجموع در دستۀ فوق سنگین نشد. با وجود نقرۀ آیت شریفی در یک‌ضرب و درخشش علیرضا یوسفی در دوضرب که رقابتی شانه‌به‌شانه با میناسیان داشت و رکورد جوانان جهان را شکست، هیچ‌یک روی سکوی نهایی قرار نگرفتند.
طلای آسیا مانند پارسال به گور میناسیان، وزنه‌بردار ارمنستانی تیم ملی بحرین، رسید. میناسیان که نقره المپیک ۲۰۱۶ و پنج نقره و برنز مجموع جهانی را در کارنامه دارد، رکوردهایش در حال حاضر فقط از تالاخادزه گرجستانی کمتر است.
سهراب مرادی، قهرمان المپیک ریو، در ۳۴ سالگی حتی جزء جدول اصلی نبود. او در گروه B وزنه زد و مدال نگرفت. رکوردی که وزنه‌بردار لنجانی به جا گذاشته است، کمتر از ۲۵ نفر برتر رده‌بندی جهانی است. سهراب برای صعود به المپیک پاریس باید جزء ۱۰ نفر اول وزن خودش باشد.
کیانوش رستمی، قهرمان المپیک، هم در شش حرکت خود فقط دو بار موفق بود و هیچ از یک مدال‌های ۸۹ کیلوگرم نصیب او نشد.
این وزنه‌بردار ۳۱ ساله در المپیک لندن نقره گرفت و در ریو هم طلایی شد. اما در سال‌های اخیر با دور شدن از آمادگی آرمانی، موفقیتی در عرصه‌های جهانی به دست نیاورده است.
سیر نزولی رستمی به نقطه‌ای رسیده که دیگر در آسیا هم مدال نمی‌گیرد. با این حال، مصطفی جوادی، دیگر نماینده ایران در این وزن، برنز دوضرب و مجموع را به دست آورد.
علی هاشمی که دو دوره قهرمان دنیا شده است، اگر در جایزه بزرگ کوبا شرکت نکند حق حضور در المپیک را از دست می‌دهد.
طبق سیستم کسب سهمیه، هر وزنه‌بردار باید در پنج رویداد گزینشی المپیک وزنه بزند. شامل دو رقابت اجباری که مسابقات جهانی ۲۰۲۳ و جام جهانی ۲۰۲۴ است.
در قهرمانی امسال آسیا، وزنه‌برداری زنان ایران برای دومین بار موفق به کسب مدال شد. فاطمه کشاورز در ۶۴ کیلو روی سکوی سوم دو ضرب و مجموع ایستاد. او پس از الهام حسینی، دومین زن ایرانی است که در وزنه‌برداری بزرگسالان آسیا مدال می‌گیرد.
خانم حسینی پارسال هر سه مدال طلای دسته ۸۱ کیلو را به دست آورد اما امسال با این‌که ۱۰ کیلو بیشتر از پارسال بالای سر برد، با توجه به سطح بهتر مسابقات نسبت به پارسال، به عنوان پنجمی بسنده کرد.
در ۵۹ کیلو هم ریحانه کریمی چهاردهم شد. در دسته ۸۱ کیلوگرم پریسا نورعلی در رده نهم قرار گرفت و زینب شیخ ارباب در ۸۷ کیلو رتبه ششمی را به خود اختصاص داد.
