وزارت خارجه ایران با ارائه درخواستی به هیات دولت جمهوری اسلامی خواستار موافقت با فروش سه ملک ایران در قاره آفریقا شده که یکی از آنها کاخ والری در جزیره موریس است، مکانی که به مدت چند ماه اقامتگاه رضاشاه در زمان تبعید بود.
بر اساس گزارش سایت «دفتر هیات دولت»، چون ساختمان جدید سفارت ایران در کنیا تکمیل شده است لذا وزارت امورخارجه در نظر دارد نسبت به فروش ساختمان سابق نمایندگی در نایروبی اقدام کند. همچنین پایتخت سیاسی دولت نیجریه نیز از لاگوس به ابوجا منتقل شده که وزارت خارجه می‌خواهد با فروش ملک سفارت سابق ایران در لاگوس، از محل درآمد ناشی از آن ساختمان‌های سفارت و اقامتگاه سفیر در ابوجا را بسازد.
اما خبر تصمیم این وزارتخانه به فروش کاخ والری در منطقه موکا جزیره موریس در حالی منتشر شده که وزیر خارجه جمهوری موریس سال گذشته از تصمیم این کشور برای توسعه همکاری‌های فرهنگی خود با ایران خبر داد و برای نمونه از طرح دو کشور برای کاخ والری اشاره کرد و آن را میراثی متعلق به ایران دانست.
بر اساس گزارش سایت رسمی دولت موریس، سیتانا لوچمیناریدو، وزیر خارجه این جزیره و محمد منیری نیک، سفیر ایران، در این دیدار ابراز علاقه کردند که این کاخ به محلی برای نمایش فرهنگ غنی ایران تبدیل شود.
ماجرای فروش این کاخ همچنین با پیدا شدن جسد مومیایی منسوب به رضاشاه همزمان شده است، اتفاقی که موجی از واکنش‌ها را در جامعه ایران به همراه داشت.
این جسد مومیایی شده صبح روز سوم اردیبهشت در طرح توسعه آستان عبدالعظیم حسنی در شهر ری کشف شد و خاندان پهلوی اعلام کرد که به احتمال قوی متعلق به رضاشاه موسس سلسله پهلوی است. اما از همان زمان گزارش‌های ضدونقیضی درباره سرنوشت این پیکر منتشر شده است.
در حالی که مقامات سازمان میراث فرهنگی می‌گویند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره این مومیایی تصمیم خواهد گرفت، فرماندار شهر ری اعلام کرده که این جسد دفن شده است.
هدایت‌الله جمالی‌پور گفته است: «مرده‌ای بوده که پیدا شد و حالا هم دفن شده دیگر. ما که وقت نداریم درباره یک مرده‌ای که حالا پیدا شده آن قدر پی‌گیری کنیم. این همه هر روز در کشور می‌میرند. ضرورتی ندارد که من جست‌وجو کنم که قبر هر کدام کجاست. این جسد هم مثل مردگان دیگر است و هیچ فرقی نمی‌کند».
وی در ادامه اظهارات خود اساسا کشف پیکر مومیایی شده را «بی‌اهمیت» خوانده و به خبرنگاران توصیه کرده که به موضوعات دیگری بپردازند. اما برخلاف وی بسیاری از مورخان، پژوهشگران و مردم عادی ایران بر اهمیت نسبت به سرنوشت این پیکر حساسیت نشان داده‌اند.
از جمله جامعه باستان‌شناسی ایران در بیانیه‌ای گفت که «حتی اگر هویت این جسد مومیایی غیرقابل تشخیص باشد و یا به رضاشاه تعلق نداشته باشد، از نظر علمی، تاریخی و میراث فرهنگی نمونه‌ای منحصربه‌فرد محسوب می‌شود و ضروری است که از آن محفاظت کامل به عمل آید».
به دنبال حمله نیروهای بریتانیایی و اتحاد جماهیر شوروی به ایران در شهریور ۱۳۲۰ رضاشاه به ناچار از قدرت کنار رفت و از کشور تبعید شد. وی پنج ماه در جزیره موریس اقامت کرد که در جنوب عربی اقیانوس هند و شرق ماداگاسکار قرار دارد. سپس به دلیل شرجی هوا و مشکلات دیگر به ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی رفت و تا هنگام مرگ در مرداد سال ۱۳۲۳ آنجا ماند.
پیکر رضاشاه ابتدا به قاهره فرستاده شد که پس از مومیایی شدن، برای چند سال آنجا باقی ماند تا سرانجام در سال ۱۳۲۹ به ایران آورده شد و در آستان عبدالعظیم حسنی در شهر ری دفن شد.
پس از انقلاب بهمن ۵۷ صادق خلخالی، حاکم شرع جنجالی جمهوری اسلامی، مقبره و بنای یادبود رضاشاه را تخریب کرد اما جسد وی را به دست نیاورد و مدعی شد که محمدرضاشاه جسد را به خارج از کشور انتقال داده است، ادعایی که خاندان پهلوی آن را تکذیب کرده است.
نام رضاشاه در اعتراضات دی‌ماه پارسال ایران بار دیگر مطرح شد و معترضان شعارهایی در ستایش وی و فرزندش سر دادند.
