عبدالرحمان عمادی، وکیل قدیمی و پژوهشگر و ایرانشناس نامآشنا، روز چهارشنبه، ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸، در رودسر گیلان در ۹۴ سالگی درگذشت.
عبدالرحمان عمادی که زاده یکی از روستاهای اشکور گیلان بود و تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در رودسر و رشت و قزوین گذرانده بود، در زمان دولت دکتر مصدق موفق به اخذ لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد.
او در کنار کار وکالت به پژوهش در زمینه بومشناسی و ایرانشناسی رو آورد و بهتدریج با انتشار شمار زیادی مقالات تحقیقی ارزشمند در موضوعات متنوع ایرانشناسی و فرهنگ عامه جایگاه ویژهای در این عرصه یافت.
نگاه تحلیلی و گاه منحصربهفرد او به مسائل و موضوعات تاریخی ایران، بهخصوص در حوزه ادیان ایرانی و فرهنگهای بومی و ملی، وجه تمایز فعالیت او با برخی از همقطارانش بود.
با این حال انتشار آثار او در قالب کتاب بیشتر در یک دهه اخیر میسر شد.
عبدالرحمان عمادی از هشت سال پیش به دلیل مشکلاتی که در بیناییاش پدید آمد، به گفته خودش، «از مطالعه و نوشتن تا حد زیادی باز ماند» و باقی عمرش صرف تدوین مقالاتش برای انتشار در قالب کتابهای تازهتر شد.
کتابهای «خوزستان در نامواژههای آن»، «لامداد_چند جستار از ایران»، «آسمانکت_چند رسم مردمی»، «حمزه آذرک و هرونالرشید در آئینه دو نامه»، «دوازده گل بهاری_نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری»، «دماوند یا گباوند»، «چندصد نام دریای خزر»، «دیلمون پارسی یا دیلمون پالوی – دوبیتیهای دلدادگان روستایی»، «بیبیه» و «فرهگان» نام برخی کتابهای عبدالرحمان عمادی است که در دسترس پژوهشگران و علاقهمندان قرار دارد.
بر اساس خبر ایسنا، پیکر عبدالرحمان عمادی روز شنبه در شهر رودسر گیلان تشییع و به خاک سپرده خواهد شد.