جدول پخش برنامه‌ها
مریم احمدی
مجله دموکراسی موج گسترده اعتراض های زنان ، کارگران ، معلمان ، دانشجویان و دیگر اقشار و گروهای مختلف در شکل تجمع، تحصن ، نامه های سرگشاده ، بیانیه ها، جمع آوری امضا، اعلام حمایت و.....، به گفته محسن سازگارا، تحلیلگر مسائل ایران و پژوهشگر دانشگاه هاروارد ، شکل های متخلف مقاومت مدنی در مقابل حکومت است . آقای سازگارا در پاسخ به این سوال که چرا مقاومت مدنی در ایران در مقایسه با دیگر کشورها و جوامع نتیجه ملموسی نداشته ، می گوید این ارزیابی درست نیست و حکومت در موارد متعدد در مقابل خواست مردم عقب نشینی کرده است . اما آنچه که می تواند این گونه مقاومتهای مدنی را موثر تر کند ، رهبری است و تداوم . یکی از شکل های مقاومت مدنی، نافرمانی مدنی است که شاید موفق ترین موارد تاریخی آن مبارزه سیاه پوستان آفریقای جنوبی و هندیها بوده که اولی از حمایت بین المللی برخوردار بوده و دومی نیز در شرایط تاریخی وسیاسی خاصی روی داده است . عباس میلانی، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به متفاوت بودن شرایط ایران با مثلا آفریقای جنوبی یا هند، آیا تز نافرمانی مدنی اکبر گنجی ، تز درستی است ، می گوید دمکراسی یک جبر تاذریخی است و گذار به دمکراسی گریزناپذیر. بنابراین ، برغم تفاوت شرایط کشور های مختلف ، این گذار صورت خواهد گرفت اما زمان می برد . یکی از بحث های تازه در مورد نفت این است که چون در آمد نفت دولت را از مردم به عنوان مالیات دهنده بی نیاز می کند ، دولت در مقابل مردم نیازی هم به پاسخگوئی نمی بیند و بنابر این تاثیری منفی بر دمکراسی دارد . این سوال را با سیروس بینا ، استاد اقتصاد و مدیریت دانشگاه مینه سوتا در میان گذاشتیم . با تاکید بر اینکه آیا با پیدا شدن نفت در دریای شمال، از میزان دمکراتیک بودن دولت این کشور کاسته شده است . دکتر بینا معتقد است مالک اصلی نفت مردم هستند و بنابراین در آمد نفت باید در خدمت مردم باشد . در نروژ چنین است چون این کشور سابقه دمکراسی دارد . اما در جائی که استبداد ریشه دوانده ، در آمد نفت می تواند بر خودکامگی دولت بیفزاید .