پژوهشگران «موزه يادبود هولوکاست» در آمريکا از سی سال پيش کار جمع آوری اسناد مربوط به مراکز جمع‌آوری، اردوگاه‌های کار اجباری، بازداشتگاه ها و مراکز قتل عام يهوديان را که توسط دولت آلمان نازی در نقاط مختلف اروپا ساخته شده بودند آغاز کردند، اما آنچه که آنها تاکنون کشف کرده اند حتی پژوهشگران با سابقه حوادث هولوکاست را به تعجب واداشته است.
روزنامه «نيويورک تايمز» در مطلب مفصلی با استفاده از نتايج اين تحقيقات گسترده و سی ساله اين موزه می نويسد که بيش از ۴۲ هزارو ۵۰۰ مرکز جمع آوری و اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر اروپا برای يهوديان احداث شده بود. احداث اين مراکز در تمام دوران حکومت هيتلر يعنی از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ ادامه داشته و به غير از خاک آلمان در تمام مناطق تحت کنترل آلمان نازی از خاک فرانسه گرفته تا خاک روسيه گسترده بودند.
اين ارقام و ابعاد گسترده دستگاه يهودی ستيزی آلمان نازی چنان تعجب آور است که به هنگام انتشار آن کارشناسان ارشد تاريخ هولوکاست نمی توانستند آن را باور کنند.
اين آمار علاوه بر بازداشتگاه‌ها و مراکز کشتار يهوديان، اردوگاه‌های کار اجباری، کارخانجاتی که يهوديان در آن مجبور به کار بودند، به اصطلاح درمانگاه‌هايی که در آنجا زنان يهودی مجبور می شدند سقط جنين کنند و يا نوزدان آنها را بعد از تولد می کشتند، همين طور روسپی خانه هايی که زنان يهودی را به زور در آنجا به کار وا می داشتند تا به سربازان آلمانی خدمات جنسی بدهند را شامل می شود.
روزنامه « نيويورک تايمز » می افزايد که اردوگاه‌های کار اجباری و مراکز آدم کشی مثل « آشوويتز » به نمادی از جنايات آلمان نازی بدل شده و در حافظه عمومی ثبت شده اند. و در مورد مراکز جمع آوری و قرنطينه يهوديان نيز شايد فقط نام يک يا دو مورد که در شهرهای لهستان ساخته شده بود برای همگان آشنا است.
اما مراکزی که محل ، گنجايش، ساختار و وظيفه آنها در اين تحقيقات جديد اعلام شده اند بسيار فراتر و گسترده تر از معدود مواردی است که تاکنون از آن اطلاع داشته ايم.
تنظيم کنندگان گزارش نهايی اين تحقيقات می گويند که رقمی بين ۱۵ تا ۲۰ ميليون نفر در اين مراکز دستگاه يهودی‌ستيزی آلمان نازی جان خود را از دست داده و يا زندانی بوده اند.
« موزه ياد بود هولوکاست» دو بخش اول از اين گزارش مفصل را منتشر کرده و قرار است پنج بخش ديگر آن تا سال ۲۰۲۵ منتشر شوند. در اين تحقيقات که از منابع اطلاعاتی گوناگونی استفاده شده است علاوه بر تعداد و محل اين نوع مراکز در مورد گنجايش، کارکرد و نحوه اداره آنها نيز اطلاعات مفصلی جمع آوری شده است.
يکی از شاهدان عينی حوادث هولوکاست که اطلاعات دقيقی در مورد تنظيم کنندگان اين تحقيقات قرار داده، فرد ۸۴ ساله‌ای به نام « هنری گرينباوم » ساکن حومه شهر واشينگتن است. وی از معدود نجات يافتگان کشتار و نسل کشی يهوديان است.
وی با نقل تجربه شخصی خود نشان داد که از زمان بازداشت در شهر ورشو در لهستان در سال ۱۹۴۰ تا زمان اعزام وی به اردوگاه مرگ آشوويتز از چندين مرکز قرنطينه، اسارتگاه و اردوگاه کار اجباری عبور کرده است.
خالکوبی شماره يا کد زندان‌ها و اردوگاه‌های مختلف هنوز روی بدن وی باقی مانده است. او توانست اطلاعات دقيقی در مورد محل، نحوه کار و اداره اين مراکز در اختيار پژوهشگران قرار دهد.
وی در فاصله يکی، دو سال قبل از آنکه به سن هفده سالگی برسد در پنج بازداشتگاه و يا اردوگاه کار اجباری اسير شده بود و بالاخره در سال ۱۹۴۵ قبل از انتقال به اردوگاه ششم توسط سربازان آمريکايی نجات پيدا کرد.
مسئولين اين پژوهش می گويند که نتايج آن مسلما دريافت و اطلاعات پژوهشگران هولوکاست را متحول خواهد کرد. دولت آلمان نازی برنامه گسترده ای برای سرکوب و کشتار مخالفان سياسی خود داشت و طی دوران حکومت هيتلر بيش از صد اردوگاه کار يا بازداشتگاه برای مخالفان سياسی احداث شده بود که ده هزار نفر از آنها در آن اردوگاه‌ها تحت بازداشت بودند.
همزمان با تثبيت و اقتدار نازی‌ها در آلمان و گسترش قلمرو اين کشور بر اثر پيشروی های آن در جنگ، اين برنامه سرکوب گسترده تر شده و علاوه بر مخالفان سياسی، يهوديان، کولی‌ها، همجنسگرايان و بسياری از اقليت‌های قومی مثل لهستانی‌ها و روس تبارها را نيز شامل شد.
ابعاد، محل، نحوه اداره و کارکرد اين اردوگاه‌ها متناسب با نيازهای گوناگون حکومت آلمان نازی تنظيم می شد.
روزنامه «نيويورک تايمز» در مطلب مفصلی با استفاده از نتايج اين تحقيقات گسترده و سی ساله اين موزه می نويسد که بيش از ۴۲ هزارو ۵۰۰ مرکز جمع آوری و اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر اروپا برای يهوديان احداث شده بود. احداث اين مراکز در تمام دوران حکومت هيتلر يعنی از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ ادامه داشته و به غير از خاک آلمان در تمام مناطق تحت کنترل آلمان نازی از خاک فرانسه گرفته تا خاک روسيه گسترده بودند.
اين ارقام و ابعاد گسترده دستگاه يهودی ستيزی آلمان نازی چنان تعجب آور است که به هنگام انتشار آن کارشناسان ارشد تاريخ هولوکاست نمی توانستند آن را باور کنند.
اين آمار علاوه بر بازداشتگاه‌ها و مراکز کشتار يهوديان، اردوگاه‌های کار اجباری، کارخانجاتی که يهوديان در آن مجبور به کار بودند، به اصطلاح درمانگاه‌هايی که در آنجا زنان يهودی مجبور می شدند سقط جنين کنند و يا نوزدان آنها را بعد از تولد می کشتند، همين طور روسپی خانه هايی که زنان يهودی را به زور در آنجا به کار وا می داشتند تا به سربازان آلمانی خدمات جنسی بدهند را شامل می شود.
روزنامه « نيويورک تايمز » می افزايد که اردوگاه‌های کار اجباری و مراکز آدم کشی مثل « آشوويتز » به نمادی از جنايات آلمان نازی بدل شده و در حافظه عمومی ثبت شده اند. و در مورد مراکز جمع آوری و قرنطينه يهوديان نيز شايد فقط نام يک يا دو مورد که در شهرهای لهستان ساخته شده بود برای همگان آشنا است.
اما مراکزی که محل ، گنجايش، ساختار و وظيفه آنها در اين تحقيقات جديد اعلام شده اند بسيار فراتر و گسترده تر از معدود مواردی است که تاکنون از آن اطلاع داشته ايم.
تنظيم کنندگان گزارش نهايی اين تحقيقات می گويند که رقمی بين ۱۵ تا ۲۰ ميليون نفر در اين مراکز دستگاه يهودی‌ستيزی آلمان نازی جان خود را از دست داده و يا زندانی بوده اند.
« موزه ياد بود هولوکاست» دو بخش اول از اين گزارش مفصل را منتشر کرده و قرار است پنج بخش ديگر آن تا سال ۲۰۲۵ منتشر شوند. در اين تحقيقات که از منابع اطلاعاتی گوناگونی استفاده شده است علاوه بر تعداد و محل اين نوع مراکز در مورد گنجايش، کارکرد و نحوه اداره آنها نيز اطلاعات مفصلی جمع آوری شده است.
يکی از شاهدان عينی حوادث هولوکاست که اطلاعات دقيقی در مورد تنظيم کنندگان اين تحقيقات قرار داده، فرد ۸۴ ساله‌ای به نام « هنری گرينباوم » ساکن حومه شهر واشينگتن است. وی از معدود نجات يافتگان کشتار و نسل کشی يهوديان است.
وی با نقل تجربه شخصی خود نشان داد که از زمان بازداشت در شهر ورشو در لهستان در سال ۱۹۴۰ تا زمان اعزام وی به اردوگاه مرگ آشوويتز از چندين مرکز قرنطينه، اسارتگاه و اردوگاه کار اجباری عبور کرده است.
خالکوبی شماره يا کد زندان‌ها و اردوگاه‌های مختلف هنوز روی بدن وی باقی مانده است. او توانست اطلاعات دقيقی در مورد محل، نحوه کار و اداره اين مراکز در اختيار پژوهشگران قرار دهد.
وی در فاصله يکی، دو سال قبل از آنکه به سن هفده سالگی برسد در پنج بازداشتگاه و يا اردوگاه کار اجباری اسير شده بود و بالاخره در سال ۱۹۴۵ قبل از انتقال به اردوگاه ششم توسط سربازان آمريکايی نجات پيدا کرد.
مسئولين اين پژوهش می گويند که نتايج آن مسلما دريافت و اطلاعات پژوهشگران هولوکاست را متحول خواهد کرد. دولت آلمان نازی برنامه گسترده ای برای سرکوب و کشتار مخالفان سياسی خود داشت و طی دوران حکومت هيتلر بيش از صد اردوگاه کار يا بازداشتگاه برای مخالفان سياسی احداث شده بود که ده هزار نفر از آنها در آن اردوگاه‌ها تحت بازداشت بودند.
همزمان با تثبيت و اقتدار نازی‌ها در آلمان و گسترش قلمرو اين کشور بر اثر پيشروی های آن در جنگ، اين برنامه سرکوب گسترده تر شده و علاوه بر مخالفان سياسی، يهوديان، کولی‌ها، همجنسگرايان و بسياری از اقليت‌های قومی مثل لهستانی‌ها و روس تبارها را نيز شامل شد.
ابعاد، محل، نحوه اداره و کارکرد اين اردوگاه‌ها متناسب با نيازهای گوناگون حکومت آلمان نازی تنظيم می شد.
