پس از آنکه اعلام شد بر طبق برآوردها ۱۲ میلیارد تومان برای آغاز طرح مونوریل در تهران هزینه شده، یک مسئول ارشد شهرداری تهران خبر داد که ساخت مونوریل در پایتخت به طور کلی منتفی شده است و به جای آن باید بر ساخت مترو تاکید داشت.
جعفر هاشمی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران روز سهشنبه، ۱۲ فروردین به خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، گفت: «امروز دیگر اصراری برای مونوریل وجود ندارد و ساخت مونوریل تفریحی تهران هم منتفی شده است.»
به گفته او، مونوریل بهطور عمده در چارچوب گردشگری معنا دارد و اساسا وسیلهای «کمظرفیت» است که برای ترددهای سبک ساخته میشود، نه برای جابهجایی انبوه شهروندان تهران.
وی اضافه کرد: «وقتی شهروندان برای ترددهای عادی خود مشکل دارند بهتر است اولویت، مسائل اساسی باشد، نه مسائل تفریحی و سمبلیک.»
ساخت مونوریل در تهران از طرحهایی است که محمود احمدینژاد در دوران مسئولیت خود در شهرداری پایتخت بر آن اصرار داشت؛ پروژه مونوریل در عین حال موضوع پایاننامه دانشگاهی محمود احمدینژاد نیز بود.
این طرح بعدها در دوران ریاست جمهوری او نیز به موضوع مناقشه میان دولت و شهرداری تبدیل شد.
طرح احداث مونوریل به اواخر سال ۱۳۸۲ بازمیگردد که محافظهکاران، شورای شهر تهران را در اختیار داشتند و به انجام آن رای دادند.
اما در حالی که محمود احمدینژاد تاکید داشت پروژه شش کیلومتری مونوریل تهران تا اواسط سال ۱۳۸۴ به پایان برسد، مسئولان وقت فرمانداری تهران که از اصلاحطلبان بودند، با آن مخالفت کردند.
پس از آن هم محمدباقر قالیباف، شهردار بعدی تهران، مخالفت خود را با این طرح اعلام کرد تا پروژه ساخت مونوریل پایتخت از مرحله گودبرداری و نصب پایهها فراتر نرود، امری که خبرگزاری فارس در آن زمان هزینهاش را در ۱۲ میلیارد تومان برآورد کرد.
اکنون معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران گوشههایی از این اختلافات را بازگو میکند و میگوید که پیشنهاد این معاونت نیز احداث مونوریل در حد فاصل پارک پردیسان و برج میلاد تا نمایشگاه بینالمللی و البته با نگاه گردشگری و تفریحی بود.
وی سپس تاکید میکند که اما امروز دیگر «آن فشارها و اصرارها» بر ساخت مونوریل وجود ندارد و اساسا باید توان دولت و شورای شهر تهران مصروف ساخت مترو شود.
به گفته او، «مترو حدود پنج برابر مونوریل ظرفیت دارد... و اگر دولت منابع مالی لازم برای ساخت مترو را به سرعت محقق کند ساخت مترو، کاری شدنی و ماندگار برای شهر و کشور خواهد بود».
تهران پرترافیکترین شهر ایران است و شهروندان برای رفت و آمدهای روزانه خود گاهی ساعتها در ترافیک میمانند.
جعفر هاشمی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران روز سهشنبه، ۱۲ فروردین به خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، گفت: «امروز دیگر اصراری برای مونوریل وجود ندارد و ساخت مونوریل تفریحی تهران هم منتفی شده است.»
به گفته او، مونوریل بهطور عمده در چارچوب گردشگری معنا دارد و اساسا وسیلهای «کمظرفیت» است که برای ترددهای سبک ساخته میشود، نه برای جابهجایی انبوه شهروندان تهران.
وی اضافه کرد: «وقتی شهروندان برای ترددهای عادی خود مشکل دارند بهتر است اولویت، مسائل اساسی باشد، نه مسائل تفریحی و سمبلیک.»
ساخت مونوریل در تهران از طرحهایی است که محمود احمدینژاد در دوران مسئولیت خود در شهرداری پایتخت بر آن اصرار داشت؛ پروژه مونوریل در عین حال موضوع پایاننامه دانشگاهی محمود احمدینژاد نیز بود.
این طرح بعدها در دوران ریاست جمهوری او نیز به موضوع مناقشه میان دولت و شهرداری تبدیل شد.
طرح احداث مونوریل به اواخر سال ۱۳۸۲ بازمیگردد که محافظهکاران، شورای شهر تهران را در اختیار داشتند و به انجام آن رای دادند.
اما در حالی که محمود احمدینژاد تاکید داشت پروژه شش کیلومتری مونوریل تهران تا اواسط سال ۱۳۸۴ به پایان برسد، مسئولان وقت فرمانداری تهران که از اصلاحطلبان بودند، با آن مخالفت کردند.
پس از آن هم محمدباقر قالیباف، شهردار بعدی تهران، مخالفت خود را با این طرح اعلام کرد تا پروژه ساخت مونوریل پایتخت از مرحله گودبرداری و نصب پایهها فراتر نرود، امری که خبرگزاری فارس در آن زمان هزینهاش را در ۱۲ میلیارد تومان برآورد کرد.
اکنون معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران گوشههایی از این اختلافات را بازگو میکند و میگوید که پیشنهاد این معاونت نیز احداث مونوریل در حد فاصل پارک پردیسان و برج میلاد تا نمایشگاه بینالمللی و البته با نگاه گردشگری و تفریحی بود.
وی سپس تاکید میکند که اما امروز دیگر «آن فشارها و اصرارها» بر ساخت مونوریل وجود ندارد و اساسا باید توان دولت و شورای شهر تهران مصروف ساخت مترو شود.
به گفته او، «مترو حدود پنج برابر مونوریل ظرفیت دارد... و اگر دولت منابع مالی لازم برای ساخت مترو را به سرعت محقق کند ساخت مترو، کاری شدنی و ماندگار برای شهر و کشور خواهد بود».
تهران پرترافیکترین شهر ایران است و شهروندان برای رفت و آمدهای روزانه خود گاهی ساعتها در ترافیک میمانند.