شاعرمون سروده: دندان قروچه رفتم دیشب تو خواب خیلی حالم بسی گرفته، از وقتی رفته لیلی داروی حال زارش قرص و عرق نباشد این شاعری که دافی بر او نداره میلی پر خشم و با خشونت، یک بمب بی تحمل یک رهگذر به من گفت شاعر! شبیه سیلی! با سوزش و تحمل، دردت دوا نمیشه پاشو بزن لهش کن! با قالپاق تریلی ضمن آرزوی پیدا شدن داروی اعصاب مناسب برای شاعر برنامه باید اعتراف کنیم که موضوع برنامه این هفته هم اتفاقا درباره بی اعصابی و خشمه... البته می دونیم که شما پس فردایی عزیز یک انسان بسیار مهربان و نایس و خوشحال و ضد خشونت هستید اما خب دیگه یه حرفایی هست که باید زده بشه دیگه... پس با همین اخلاق ماهتون هر شب ساعت 9 بیاین بشینین پای رادیو پس فردا با هم ببینیم این خشونت کنندگان و خشونت دوستان چجورآدمایی هستن...