شاعرمون سروده: نمی خوام نگات کنم تو هم منو نگا کنی من همش داد بزنم تو هم منو صدا کنی نمی خوام صبح که میشه بریم میون جنگلا قرص اعصاب بخورم تو هم همش دعا کنی هر چی بود دیگه گذشت آب از سر ما رد شده من می خوام غرق بشم تو هی خدا خدا کنی بسه مهربونی و خوشدلی و آدم بودن من می خوام دعوا کنم یه وقت نیای جدا کنی! چاره درد ماها تو این زمون غم زده اینه که کام بگیری هی دودشو هوا کنی استثنائا ضمن تایید همه جوره شعر شاعرمون به اطلاع میرساند که ما برو بچه های رادیو پس فردا بسی افسرده حال و دپ زده ایم پس بالاجبار پس از استفاده مفرط از قرص فلوکسیتین، این هفته راجع به افسردگی و روان پریشی سخن می پراکنیم... پس اگه افسرده هستین که هیچ، ولی اگه نیستین به اونایی که هستن و در جریان نیستن خبر بدین که اینجا این هفته هر شب ساعت ۹ دِپ پارتیه... بگین قرصهای زاناکسشونم هم بیارن دورهم بندازیم بالا بترکونیم...