شاعرمون اين هفته ظاهرا يه چيزى گم كرده بوده: كفشهايم كو؟ كفشهايم اصل بود كفش من مارك نداشت ولى از دور اگر، نگهش مي كردى سخن از اصل و اصالت مى گفت. پى كفشم هر جا رفتم و پرسيدم: كفشهايم كو؟ كسى از منزلتِ كفش من آگاه نبود. كسى از وسعتِ پايم در كفش كسي از وسعتِ كفشم در پا روحش آگاه نبود. ناگه از دور سوارى آمد و ندايى سر داد: كه بدان اى شاعر تو ز كفش افتادى ولى از اصل نيافت توى اين آبادى كپى و اصل برابر باشد. هى ندا داد سوار ولى من پرسيدم: كفشهايم كو؟ كفشهايم اصل بود... به اميد پيدا شدن كفش شاعرمون اين هفته مي خوايم درباره چيزاى اصل و كپى و كپى كارى و جنس تقلبى و كُپ زدن و اينجور چيزا براتون حرف بزنيم. پس با توجه به اينكه شما خودتون اصل جنس هستيد مى دونيد كه ساعت ٩ هر شب ميايم بهتون سر ميزنيم. كپى نداريد به خدا.