شاعرمون این هفته و به مناسبت ۶۰۰ تایی شدنمون سروده: ششصد دفعه اومديم سراغت اون اولامون مونده به يادت؟ برنامه اى با نويز فراوان آيتماش همه قند فريمان القصه همين شعراى بنده حرفاى دل هر شنونده برنامه با نمك همين بود خوش خندهء بى كلك همين بود اين نشونه بود كه ما نرفتيم با رفيق بد هر جا نرفتيم پس فردا شده سمبل موندن خنده ها روی لبها نشوندن شيشصد تا ميشه هزار و شيشصد لاف آخر و شاعر ما زد با تشكر از لافها ببخشيد شعراى شاعرمون اين هفته ميخوايم براتون نشانه شناسى بريم اصلا يه وضعى... يعنى هيچكس تا حالا درباره سمبلها و نشانه هاى زندگى اين روزهاى ما اينجورى برنامه نساخته. اصلا هم خود شيفته نيستيم و فقط چون تو برنامه شنبه وارد باشگاه ششصد تايى ها ميشيم اعتماد به نفسمون رفته بالا... پس دركمون كنيد و اينها رو نشونه چيز بدى ندونيد. ساعت ٩ مثل هميشه منتظر ما ششصد تايى ها باشيد.