مذاکره با آمریکا فرصت لازم برای دستیابی بمب اتمی را به حکومت ایران می دهد: محقق موسسه «هووور» دانشگاه استنفورد

یک محقق تاریخ معاصر در موسسه تحقیقاتی هووور Hoover دانشگاه استنفورد Stanford کلیفورنیا، به نام ویکتور دیویس هنسن Victor Davis Hanson در مقاله‌ای در روزنامه شیکاگو تریبیون، معتقد است که تجربه‌های تاریخ معاصر به حکومت ایران این درس را داده است تنها بمب اتمی است که می‌تواند رژیم‌های شکست‌خورده و کشتارگر را بر سر قدرت نگه دارد. نویسنده می‌نویسد مذاکره‌ای که آمریکا اعلام کرد حاضر است به آن تن بدهد و حکومت ایران در پی آن است، تنها می‌تواند فرصتی بیشتر برای رسیدن به مقصود به جمهوری اسلامی بدهد. بهنام ناطقی (رادیو فردا، نیویورک): عقربی را مجسم کنید کوبیده کنار میزی که بر سر آن آمریکا با حکومت ایران دارد مچ می‌اندازد. حریفی که مچش به میز نزدیک شود، نیش می‌خورد. این عقرب، بمب اتمی ایران است و مچ اندازی، مذاکره‌ای وقت گیر بر سر برنامه اتمی حکومت ایران که آمریکا زیر فشار همدستان اروپائی، سازمان ملل و رقبای رند بین‌المللی مثل چین و روسیه به آن تن می‌دهد و جمهوری اسلامی برای خرید وقت تا رسیدن به بمب اتمی در پی آن است. تصویر مچ‌اندازی در برابر نیش عقرب، از یک فیلم قدیمی ولی نه چندان مشهور وسترن به نام Appaloosa با شرکت مارلون برندو برگرفته شده، برای ترسیم چشم‌انداز مذاکره اتمی میان آمریکا با حکومت ایران -- در مقاله‌ای که نظر خوشی به نتیجه چنین مذاکره‌ای ندارد. آقای ویکتور دیویس هنسن Victor Davis Hanson کارشناس ارشد موسسه تحقیقاتی هووور Hoover Institute در دانشگاه استنورد، در مقاله‌ای تحت عنوان «عقرب اتمی حکومت ایران» که امروز دوشنبه در روزنامه شیکاگو تریبیون منتشر شد، ابتدا به دلایلی پرداخته است که دولت آمریکا را واداشت برای شرکت در مذاکرات اتمی اروپائی‌ها با ایران آمادگی اعلام کند، از جمله این دلایل، اصرار سه‌کشور اروپائی است که حالا شرمزده از شکست در مذاکرات اتمی خود با جمهوری اسلامی، می‌خواهند آمریکا موضع آنها را تقویت کند. دلیل دیگر، موضع چین و روسیه است که به خاطر دلایل اقتصادی و همچنین از سر بدجنسی، هشدار داده‌اند که اگر آمریکا به چانه زدن با حکومت ایران نپردازد، قطعنامه شورای امنیت علیه برنامه اتمی ایران را وتو خواهند کرد. اما اینکه مذاکره اتمی میان آمریکا با حکومت ایران صورت گیرد، خودش یک اگر بزرگ است، با توجه به اینکه شرط آمریکا یعنی تعلیق غنی‌سازی از سوی مقامات جمهوری اسلامی غیرقابل پذیرش اعلام شده است. حالا اگر از این اگر بگذریم، از چنین مذاکره‌ای چه انتظار می‌توان داشت؟ اگر اسرائیل در سال 1991 تاسیسات اتمی صدام حسین را در عراق نابود نکرده بود، شاید کویت تا حالا به بخشی از خاک عراق تبدیل شده بود. رژیم کشتارگر و ورشکسته کره شمالی، با توسل به بمب اتمی است که توانسته است میلیاردها دلار از آمریکا، چین و ژاپن باج بگیرد و مردمی را که به خاطر سیاست‌های دولت تا مرز قحطی و گرسنگی رفتند، سیر نگه دارد. پاکستان، که به اصطلاح متحد آمریکا در منطقه است، با توسل به بمب اتمی است که توانسته است در برابر فشار آمریکا برای سرکوب اسامه بن لادن و معاون او که در خاک پاکستان پناه گرفته‌اند، مقاومت کند. به نظر نویسنده، حکومت ایران، که با شکست‌های اقتصادی و مشکلات عظیم اجتماعی و سیاسی دست‌به‌گریبان است، تنها راه ماندگاری خود را دسترسی به بمب اتمی می‌داند. حکومت ایران نیز خواهد توانست بعد از دسترسی به بمب اتمی، به سرکوب مخالفان داخلی دائما ادامه دهد و موضع خود در اختلافات ارضی را به شیخ‌نشین‌های خلیج فارس تحمیل کند و میزان تولید نفت را به آنها دیکته کند و در منازعه خاورمیانه خود را در خط اول جبهه اسلامگرایان علیه اسرائیل مستقر کند. به این دلایل و دلایل دیگر، به نظر این محقق ارشد موسسه هووور دانشگاه استنفورد، دستیابی حکومت ایران به بمب اتمی برای غرب کابوس است و حمایت از کشورهائی که در خطر حمله اتمی حکومت ایران قرار خواهند گرفت، از عربستان سعودی گرفته تا آلمان، برای آمریکا سخت خواهد شد. در این شرایط، آمریکا و حکومت ایران هر دو فکر می‌کنند نشستن بر سر میز مذاکره می‌تواند برای آنها وقت بخرد. حکومت ایران مذاکره با آمریکا را راهی برای جلوگیری از حمله نظامی، یا دست کم جلوگیری از آغاز تحریم‌های اقتصادی می‌داند که به رژیم ایران فرصت می‌دهد به تلاش خود برای دستیابی به بمب اتمی ادامه دهد. آمریکا هم تصور می‌کند که برای متقاعد کردن کشورهای جهان در باره منظور اصلی برنامه اتمی حکومت ایران به وقت احتیاج دارد که مذاکره آن را تامین خواهد کرد. چنین وقتی را نویسنده به پنج سال مذاکره با ویتنام شمالی بین سالهای 1968 تا 1973 تشبیه می‌کند که حمایت آمریکا از کره جنوبی را به تدریج تضعیف کرد، و سرانجام به حکومت کمونیستی ویتنام شمالی امکان داد خود را برای حمله نهائی و الحاق ویتنام جنوبی، آماده کند. در سال 1975 کمونیست‌ها در جنگی که در سال 1968 امکان برنده شدن در آن را نداشتند، پیروز شدند. آقای ویکتور دیویس هنسن، محقق مرکز هووور در مقاله خود در شیکاگو تریبیون می‌نویسد آقای احمدی‌نژاد این را هنوز به یاد دارد و بیخود نیست که می‌خواهد با آمریکا سرمیزی که عقرب اتمی حکومت ایران بر آن آویخته است، مچ بیاندازد.