با گذشت چند روز از امضای قرارداد همکاری‌های جامع و بلندمدت ایران و چین، واکنش‌های داخلی و بین‌المللی به آن، همچنان ادامه دارد. به دنبال افزایش اعتراضات و مخالفت‌ها با این پیمان، سخنگوی دولت ایران، با انداختن توپ به زمین چین، مدعی شد که پکن مخالف و مانع انتشار جزئیات این قرارداد است و نه تهران! علی ربیعی در عین حال، مخالفان این قرارداد را به «وادادگی در مقابل بیگانگان و دروغ پردازی» متهم کرد! اشاره آقای ربیعی به نظر، عمدتاً به گروهی از فعالان سیاسی و مدنی مقیم داخل یا خارج از کشور است که در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس‌جمهور چین، خواستار لغو قرارداد و عدم همکاری پکن با جمهوری اسلامی شده بودند. اما مخالفان عقد این قرارداد، به فعالان اجتماعی و سیاسی محدود نیستند و بخش‌هایی از مردم عادی هم، آن را، در تضاد با منافع ملی می‌دانند. طی روزهای اخیر، تجمعات محدودی هم در چند شهر شکل گرفته و از برنامه‌هایی برای تجمع اعتراضی در مقابل مجلس هم، سخن به میان آمده. اما در حالی که جزئیاتی از این پیمان منتشر نشده، چه چیزی باعث نگرانی مردم از مفاد احتمالی آن شده؟ نازآفرین میرزاخلیلی در گزارشی اختصاصی، نگاهی کرده به بخشی از این مخالفت‌های مردمی.