مجله: ابراز نگراني همسر اكبر گنجي، صدور حكم حبس براي اكبر عطري، گزارش ماهانه فعالين ايراني دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمريكاي شمالي، نامه سرگشاده سازمان دفاع از حقوق بشر كردستان به سران سه قوه جمهوري اسلامي و بررسي كتاب «در جستجوي رهايي»

همسر اكبر گنجي بار ديگر با ارسال نمابري نسبت به وضعيت اين روزنامه نگار زنداني ابراز نگراني كرد. معصومه شفيعي در مصاحبه با راديو فردا مي گويد اكبر گنجي در بيمارستان ميلاد تهديد به مرگ شده است. شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران اكبر عطري عضو سابق شوراي مركزي دفتر تحكيم و حدت را به پنج سال حبس تعزيري و پنج سال محروميت از حقوق اجتماعي محكوم كرد. اكبر عطري مي گويد: اين رويداد در ادامه تلاش براي تبعيد اجباري فعالان سياسي است. فعالين ايراني دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمريكاي شمالي در گزارش ماهانه خود براي آبان ماه از بيش از صد مورد نقض حقوق بشر در ايران خبر داد. حسين ماهوتي ها از دست اندركاران تهيه اين گزارش مي گويد: در بخش روزنامه نگاران، بيشترين موارد را داريم كه از آن چيزي كه معمولا در هر ماه ما داشتيم بسيار بيشتر است. سازمان دفاع از حقوق بشر كردستان در نامه سرگشاده اي به سران سه قوه جمهوري اسلامي خواستار پايان دادن به وضعيت وخامتبار كردستان شد. «در جستجوي رهايي» كتاب مريم نوري است كه سالها در زندان جمهوري اسلامي به سر برده، مورد بررسی قرار می گیرد. اخبار حقوق بشر: معصومه شفيعي در نامه سرگشاده اي به محمود هاشمي شاهرودي رئيس دستگاه قضايي جمهوري اسلامي يادآور شد كه همسرش اكبر گنجي در ديداري كه با وي در زندان داشته گفته است: ماموران دادستاني تهران زيرمجموعه سعيد مرتضوي به آقاي گنجي گفته اند حتي اگر از زندان آزاد شود، دوستان آنها وي را خواهند كشت. بيش از 180 وكيل دادگستري و حقوقدان خواستار آزادي عبدالفتاح سلطاني شدند. وكلاي خانواده زهرا كاظمي به حكم دادگاه تجديدنظر اعتراض كردند. احكام سه فعال كرد به اتهام فعاليت عليه نظام در ديوان عالي كشور تاييد شد. جمعي از دانشجويان دانشگاه تهران در مراسم معارفه رئيس دانشگاه تهران در اعتراض به انتصاب وي تجمع كردند. اعتصاب دانشجويان دانشكده داروسازي اصفهان در اعتراض به تغيير قوانين كار داروسازي وارد هشتمين روز شد. حميدرضا جلايي پور مديرمسئول روزنامه توقيف شده نوسازي در دادگاه عمومي تهران تفهيم اتهام شد. ثريا عزيزپناه مديرمسئول نشريه راسان كردستان كه مدتي است منتشر نمي شود، به اتهام نشر اكاذيب و افترا در شعبه اول دادسراي عمومي و انقلاب مريوان حاضر شد. ياشار حكاك پور مراغي از اعضاي شوراي هماهنگي سازمان غيردولتي خانه فرزندان آذربايجان از سوي اداره اطلاعات سپاه مراغه احضار شد. مريم احمدي (راديو فردا): همسر اكبر گنجي بار ديگر با ارسال نمابري نسبت به وضعيت اين روزنامه نگار زنداني ابراز نگراني كرده است. خانم گنجي در مصاحبه با راديو فردا درباره علت نگراني خود و واكنش قوه قضاييه مي گويد: معصومه شفيعي: همان زماني كه ايشان را در بيمارستان ميلاد مورد ضرب و شتم قرار مي دادند، به ايشان گفتند كه فكر نكني تو را رها مي كنيم، حتي اگر آزاد هم بشوي يا خودمان تو را مي كشيم يا دوستاني كه بيرون داريم، همان كاري كه با سعيد حجاريان كرديم. وظيفه حكومت اين است كه امنيت شهروندان را تامين كند. حالا اگر نمي خواهد يا نمي تواند اين يك مساله ديگر است. تهديد آقاي گنجي از سوي افرادي صورت گرفته كه هويت مشخصي دارند و اگر مسئولان قضايي و مملكتي بخواهند به اين مساله رسيدگي كنند، خيلي راه مشخصي دارد و خيلي راحت مي توانند پيگيري كنند و آمران اصلي مساله را شناسايي كنند. آقاي شاهرودي رئيس قوه قضاييه جمهوري اسلامي ظرف شش سال گذشته به هيچ يك از نامه هاي من پاسخ ندادند. م . ا: تاكنون بسياري از شخصيت ها و نهادهاي جهاني و ايراني خواستار آزادي اكبر گنجي شده اند. در آخرين تلاش جمعي از شاعران و نويسندگان ايراني به ادونيس شاعر معروف عرب متوسل شده اند تا در سفري كه قرار است به تهران داشته باشد، گنجي را از ياد نبرد. شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران اكبر عطري عضو سابق شوراي مركزي دفتر تحكيم و حدت را به پنج سال حبس تعزيري و پنج سال محروميت از حقوق اجتماعي محكوم كرد. اتهام اكبر عطري اقدام عليه امنيت كشور، راه اندازي تجمعات غيرقانوني، سخنراني در دانشگاه و تبليغ عليه نظام، توهين به مقام رهبري، مقدسات و مسئولان كشور و نشر اكاذيب و تمرد از دستور پليس بوده است. اكبر عطري هم اكنون در آمريكا سرگرم ادامه تحصيل است. وي درباره حكم خود به راديو فردا مي گويد: اكبر عطري: اين حكم در اصل تلاشي است براي فعالين سياسي كه قانوني از كشور خارج شدند و آنها را به يك تبعيد اجباري وادار كنند. در هر حال حاضر من معتقدم چنين حركت هايي نمي تواند تاثير چنداني بر روحيه سياسي و دانشجويي داخل كشور داشته باشد. من بارها اعلام كردم براي ادامه تحصيل خارج شدم و خروجم كاملا قانوني بوده و هر زمان احساس نياز بكنيم به كشورمان مراجعت خواهيم كرد و چنين احكامي نمي تواند مانع بازگشت ما به كشور باشد. بعد از روي كار آمدن دولت احمدي نژاد كه بيشتر يك وجهه نظامي دارد و عملا باعث جدا شدن بخشي از بدنه نيروهاي مديريتي از كل سيستم شده، اينها بيشترين اتكايشان را گذاشتند براي استفاده از اهرم ها و نيروهاي امنيتشان و بخش عمده انتصاب هايي كه در حوزه هاي مختلف داشتند، از نيروهاي امنيتي استفاده كردند. كساني كه سوابق بسيار سياه و خشن در پرونده دارند. اين مساله رو تسري دادند به دانشگاه ها. ولي اين تجربيات شكست خورده اي است و خلاف تصور آنها يك فضاي جديدي خلق شده كه ناكارآمدي اين تفكر و سيستم و نظام مديريتي را به چالش مي طلبد. م . ا: فعالين ايراني دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمريكاي شمالي در گزارش ماهانه خود براي آبان ماه از بيش از صد مورد نقض حقوق بشر در ايران خبر داده و يادآور شده كه اين گزارش بخش بسيار كوچكي از موارد نقض حقوق بشر است كه توسط اين شبكه گردآوري شده است. گزارش شامل بخش هايي در رابطه با دانشجويان، مطبوعات، اقليت ها، فعالان سياسي اجتماعي و فرهنگي، زندانيان سياسي و غيره است. حسين ماهوتي ها از دست اندركاران اصلي تهيه اين گزارش در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: حسين ماهوتي ها: متاسفانه در بخش روزنامه نگاران، بيشترين موارد است كه حتي از آن چيزي كه معمولا در هر ماه ما داشتيم بسيار بيشتر است و اگر نشريات دانشجويي توقيف شده را اضافه كنيم به آن چيزي كه در اعداد و ارقام روزنامه نگاران هستند، چيزي حدود 61 مورد به دست مي آيد. در اين ماه با ده تن از روزنامه نگاران آنچنان برخوردي شده كه حاضر نيستند حتي اسمشان را بگويند و نه اين كه چگونه با آنها برخورد شده. اگر به گزارش سال 2004 كه به نهادهاي بين المللي حقوق بشر ارائه داديم، مراجعه كنيد، ما حدود 250 نمونه جمع آوري كرده بوديم در سال 2004 و حالا مي بينيد كه فقط در همين يك ماه 60 مورد بوده و اين از عمق رويداد به ما اطلاع مي دهد. م . ا: سازمان دفاع از حقوق بشر كردستان در نامه سرگشاده اي به سران سه قوه جمهوري اسلامي خواستار پايان دادن به وضعيت وخامتبار حقوق بشر در كردستان شده و به نقض حقوق بنيادين انساني بخصوص در رابطه با فعالين مطبوعاتي و حقوق بشري اعتراض كرده است. با توجه به اين نامه و رويدادهاي اخير در مهاباد، اعتراض مردم به كشته شدن شيركو اميني و ناآرامي هايي كه تابستان گذشته در پي كشته شدن شوانه قادري روي داد، درباره نتيجه كار كميسيون تحقيقي كه آن زمان براي رسيدگي به مساله تشكيل شد، احمد اسكندري صاحبنظر در مسائل كرد در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: احمد اسكندري: كار كميسيون تحقيق خيلي زود تمام شد، به نتيجه رسيدند و گزارشي هم تهيه كردند و قرار بود اين گزارش را كه به مجلس ارائه داده بودند و به دولت، به افكار عمومي ارائه شود. منتها از آنجايي كه نتيجه اين تحقيقات با برخي تمايلات در درون حاكميت ايران سازگاري نداشت، از ابراز علني اين نتيجه خودداري كردند. اين اتفاقاتي كه الان افتاده و مجددا منجر به شهادت يكي از جوانان كردستان شده، در حقيقت ادامه همان خطر سركوبي است كه در تابستان گذشته ما اوجش را ديديم. از مراكز بسيار بالاتري در ايران اين سياست ها پيريزي مي شود و با توجه به اتفاقاتي كه بعد از بخصوص انتخابات رياست جمهوري اخير پيش آمده، به نظر مي رسد نه تنها در سياست هاي پيشينشان تغييري ندادند، بلكه اي بسا اين تغييرات شديدتر هم مي شود. م . ا: هر تولد نقطه آغازين يك زندگي است، با همه تلخي ها و شيريني ها؛ اما اين آغاز نيز خود داستاني دارد. 20 سال پيش در چنين روزي در ساعت چهار بعد از ظهر ششم آذرماه در بيمارستان تجريش كودكي زاده شد كه حتي انتقال مادرش به بيمارستان خود داستاني است تلخ براي مادري كه دور از همسر و خانواده و با فحش و كتك راهي اتاق زايمان مي شود. شرح چگونگي تولد آيدين فقط بخش كوچكي از كتاب خاطرات مريم نوري است. مريم نوري در كتاب خاطرات خود با عنوان «در جستجوي رهايي» كه توسط نشر باران اخيرا به چاپ رسيده در مقدمه كتاب نوشت: « بيش از 12 سال است از زندان جمهوري اسلامي آزاد شدم. با شروع هر نوشتني در آغاز راه آنقدر متاثر مي شدم كه ساعت ها مي گريستم. نمي توانستم حوادثي را كه در عرض پنج سال بر من و ما گذشته بود باور كنم. در نتيجه در احساسي پر از كينه نسبت به خودم، هم هويتي هاي سابقم و نيز جامعه اي كه در آن زندگي مي كردم دست و پا مي زدم. سعي مي كردم گذشته را فراموش كنم، ولي مگر ممكن بود.» م . ا: درباره اين كتاب خانم عفت ماهباز كه خود زندان را تجربه كرده در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: عفت ماهباز: زماني كه من شروع به خواندن اين كتاب كردم، ابتدا خوشم نيامد چون با اين تصور دست گرفتم كه خاطرات است و از زندان مي گويد و با توجه به اين كه خودم زندان بودم، در جستجوي آن خاطرات بودم. اما هرچه بيشتر جلو رفتم بيشتر مشتاق خواندنش شدم، چرا كه اين كتاب يك وجه تمايزي با ديگر كتاب ها دارد و آن اين كه اين كتاب درواقع خاطرات يك زنداني رها شده از زندان است كه در جستجوي رهايي خويش است و اين كه چه اثراتي زندان، فشارهاي روحي و شكنجه هاي جسمي كه بر زندانيان است، روي زنداني مي گذارد. اين كتاب فرياد يك زنداني سياسي آزادشده است.