(rm) صدا | [ 4:23 mins ]
بازماندگان قربانیان اعدامهای سالهای 60 که عمدتا در گورستان خاوران خفته اند، نه تنها حق خونخواهی به دست نیاورده اند، بلکه حتی حق عزاداری و نهادن سنگ بر مزار عزیزان خود را ندارند. خاوران یکی از نمونه های گورستانهايی است که سالها است مورد هجوم قرار می گیرد، مهاجمان هنوز کینه این قربانیان را در دل دارند و آنها را زیر خاک هم آرام نمی گذارند. هربار که می بینند سنگی، گلی گیاهی، علامی روی قبر قرار گرفته است، آن را خرد می کنند. بازماندگان سالها است راهی سازمانهای دولتی شده اند، به خصوص بعد از روی کار آمدن دولت آقای خاتمی دل قرص کرده و به ایشان پناه برده اند، برای به کرسی نشاندن ابتدایی حق خود یعنی عزاداری. آنها به ظاهر روی خوش ديدند و مدتی دل شاد شدند اما چيزی نگذشت که تهديدهای تلفنی و جانی شروع شد. گورستان خاوران، که در سالهای قتل و هدم آن را با نامهای توهين آميزی مانند «لعنت آباد» می ناميدند، هنوز پس از سالها نمادی است از نوعی بينش سياسی که در قاموس آن حتی حق عزاداری يا حق نهادن سنگی بر گوری يا علامتی، گلی و گياهی بر قبر قربانی از صاحبان خون و عزاداران سلب شده است.
