شکوفائی صنعت صفحه پرکنی موسیقی کلاسیک، علیرغم ادغام و کاهش بودجه دو شرکت عمده بین المللی

بسياري از ناظران با اشاره به مشکلات مالي کمپاني‌هاي معظم، و ادغام واحدهاي کلاسيک دو شرکت عمده صفحه‌پرکني جهان، عاقبت ناخوشايندي را براي انتشار سي‌دي‌هاي شنيدني موسيقي کلاسيک پيش‌بيني کرده بودند اما چنانکه يک منتقد در نيويورک نوشته است، شرکتهاي کوچکتر با بينش‌هاي غيرمتعارف قدم به ميدان گذاشته‌اند و نمونه‌هاي درخشاني از موسيقي معاصر و اجراهاي جديد از آثار شناخته شده موسيقي کلاسيک را در سال 2004 بيرون داده‌اند که سابقه نداشته است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): از نظر آقاي انتوني توماسيني Anthony Tommasini منتقد موسيقي کلاسيک روزنامه نيويورک تايمز، عليرغم عقب کشيدن دو غول عمده صفحه‌پرکني از کار گران‌قيمت و پردردسر ضبط و توليد سي‌دي‌هاي جديد از موسيقي کلاسيک، حضور کمپاني‌هاي کوچکتر در اين بازار سبب شده است که آثار و اجراهاي مهم با ارزشي در سال 2004 در رشته موسيقي کلاسيک و موسيقي معاصر در جهان غرب انتشار يابند، به طوري که پيش‌بيني مرگ کار و کسب توليد و توزيع موسيقي کلاسيک ضبط شده نادرست از آب درآمد. از جمله سياست‌هاي جديد شرکتهاي صفحه‌پرکني، انتخاب هوشمندانه در ميان هنرمنداني است که هر شرکت براي ضبط وانتشار آثار با آنها قراردادهاي ساليانه دارد. مثلا شرکت EMI که عدم تجديد قرارداد آن با خواننده برجسته تنور Roberto Alagna سروصدا برانگيخت، نشان داد که پشت هنرمندي مثل Leif Ove Andsnes پيانيست و رهبر ارکستر نروژي مي‌ايستد که حرف تازه‌اي براي گفتن دارد: از لي‌ف اوو آندسنز EMI ماه گذشته دو اجراي سرخوش و درخشان از دو کنسرتوي موتزارت منتشر کرد و اجرائي ظريف از کنسرتو پيانوهاي راخمانينف از وي را هم چندماه پيش بيرون داده بود. سال گذشته دو تا از معتبرترين موسسات صفحه‌پرکني، واحدهاي موسيقي کلاسيک خود را در هم ادغام کردند. شرکتهاي BMG و Sony وارث غني‌ترين کاتالوگ‌هاي موسيقي کلاسيک تاريخ هستند، تمام آنچه کمپاني‌هاي معظم صفحه‌‌پرکني Columbia و RCA و چندين موسسه ديگر در طول عمر خود ار کار برجسته‌ترين رهبران موسيقي کلاسيک با بهترين ارکسترهاي جهان ضبط کرده‌اند، در اختيار سوني و BMG قرار دارد. منتقد برجسته بريتانيائي Norman Lebrecht پيش‌بيني کرده بود که سال 2004 سال مرگ صنعت صفحه‌پرکني موسيقي کلاسيک باشد، زيرا اين کمپاني‌ها، که در طول سالهاي اخير بودجه و شمار کارکنان واحدهاي کلاسيک خود را کم کرده بودند، بعد از ادغام واحدهاي کلاسيک خود هم 25 درصد از کارکنان دفاتر موسيقي کلاسيک خود در آلمان را هم بيرون کردند. آقاي توماسيني منتقد موسيقي کلاسيک نيويورک تايمز در مقاله‌اي در ستايش شکوفائي صنعت صفحه‌پرکني موسيقي کلاسيک در اروپا و آمريکا در سال گذشته، مي‌نويسد عليرغم اين کاستي‌ها که از واحدهاي عظيم و پرقدرت گذشته شبح‌هاي فروتني باقي گذاشته است، کمپاني‌هاي صفحه‌پرکني کوچکتر، به توليد تعبيرهاي باارزشي از کار اساتيد موسيقي روي آورده‌اند، نظير سي‌دي‌اي که از آرياهاي اپراهاي هندل Handel با صداي خانم Lorraine Hunt Lieberson يا اجرائي از دوئت‌هاي اپراهاي هندل توسط خانم ها Patrizia Ciofiو Joyce Di Donat. منتقد نيويورک تايمز مي‌نويسد کمپاني‌هاي صفحه‌پرکني بزرگ مثل EMI به موسيقي معاصر توجه بيشتري نشان مي‌دهند. مثل اجراي ارکسترناسيونال دو ليون از کارهاي ارکستري استيو رايک آهنگساز مينيماليست آمريکائي. وي همچنين قطعه ارکستري عظيم از آهنگساز فرانسوي اوليويه مسيان با اجراي ارکستر فيلارمونيک برلين به رهبري سايمون رتل Simon Rattle را اجرائي نشاط آور مي‌داند. قطعه Éclairs sur l'Au-Delà آخرين اثر ارکستري بزرگي است که از مسيان برجاي مانده است که EMI Classics آن را بيرون داد. کمپاني Koch International Classics با انتشار قطعات پيانو از آهنگساز اپرتا Rudolf Friml با اجراي خانم Sara Davis Buechner موفقيت را در روي آوردن به پروژه‌هاي غيرمتعارف و کم خرج مي‌جويد. شاهکار موسيقي غيرمتعارف سال گذشته از نظر اين نويسنده، انتشار دو ساعت موسيقي از آهنگساز آمريکائي William Bolcom است براساس 46 شعر ويليام بليک با اجراي ارکستر و همسرايان دانشگاه ميشيگان تحت عنوان Songs of Innocence توسط کمپاني صفحه‌پرکني نسبتا کوچک Naxos. نظاير اينگونه تجربه‌ها را در ليست‌هاي مننتشر شده توسط کمپاني‌هاي ديگر نيز مي‌توان يافت که از نظر نويسنده نيويورک تايمز نوعي گرايش به فلسفه کوچکتر بهتر است. به جاي پرداخت هزينه‌هاي سنگين براي ضبط استوديوئي اپراهاي مشهور، که در آمريکا به علت هزينه گران ارکستر‌هائي که اعضاي آن بايد همگي عضو سنديکا باشند، تقريبا منسوخ شده و در اروپا هم از شمار آن هر سال کمتر مي‌شود، کمپاني‌ها به انتشار پروژه‌هاي کم‌خرج‌تر، اما جسورانه‌‌تر، از نظر هنري روي آورده‌اند و تکنيک‌هاي جديد edit الکترونيک به آنها امکان مي‌دهد که سي‌دي از ترکيب قسمت‌هاي قابل استفاده ضبط اجراهاي زنده اپرا توليد کنند، که اجراي نفسگير رهبر ارکستر کريستيان تي‌يلمان Christian Thieleman از اپراي Tristan und Islode واگنر در اپراي دولتي وي‌ين، از آن دسته است. بعضي از ارکسترها هم دردسر کار با کمپاني‌هاي صفحه‌پرکني را رها کرده‌اند و آثار برجسته‌اي از اجراهاي خود را راسا منتشر مي‌کنند، نمونه آن سي‌دي جديدي است از موسيقي کريسمس که واحد Boston Pops پول‌ساز ترين واحد ارکستر سمفوني باستن هفته گذشته بيرون داد.