(rm) صدا | [ 6:05 mins ]
از آقاي ناصر جونز، يا Nas ناس، سراينده و مجري برجسته موسيقي هيپ‌هاپ، هفته گذشته آلبوم جديدي بيرون آمد شامل دو CD که نشان دهنده تغيير روش اين ترانه‌سراست که حالا به جاي دم از زدن مهارت‌هاي گنگستري، از پدر شدن و عشق به همسر سخن مي‌گويد. ناس در ترانه های مختلف این آلبوم، از موضوع های سیاسی و شعارهای رادیکال، به خانواده و زندگی و زناشوئی می پرد و در قطعه ای بر اساس موسیقی بلوز، با پدر موسیقیدان خود هم آواز می شود. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): آقاي ناس Nas که اسم اصلي‌اش ناصر جونز Nasser Jones است و در کوئينز، ناحيه پهناور و مهاجرنشين غربي نيويورک بزرگ شده است، ده سال پيش با آلبوم Ilmatic و پس از آن با هفت آلبوم ديگر خود را به عنوان يکي از قريحه‌دارترين سرايندگان ترانه‌هاي rap تثبيت کرد، که هرچند به اندازه هنرمندان رقيبش در صدر جدول سرايندگان و مجريان موسيقي rap نظير Jay Z محبوبيت نيافت، ولي با فروش ميليون‌ها آلبوم، احترام صنعت صفحه‌پرکني، منتقدهاي رپ و شنوندگان را به يک اندازه برانگيخت. وي از جمله معدود rapper هائي است که در کار خود توانست تهاجم و خشونت قلدرهاي خياباني را در اشعاري مدافع آرمان‌هاي سياسي راديکال ادغام کند.
ناس، در آلبوم جديد Street Disciple يا حواري خيابان، که مجموعه دو CD است همان تسلط به واژه‌ها را بارديگر به نمايش مي‌گذارد، حالا که در 31 سالگي پدر شده، موضوع ترانه‌هاي او عوض شده‌اند، و اگر در ترانه‌اي از گنگستربازي و تيراندازي در کوچه‌ها سخن مي‌گويد، گوئي دارد از گذشته ياد مي‌کند، مثل ترانه Disciple يا حواري، که در آن بارديگر توانائي خود را در شليک‌کردن سريع و پي‌درپي قافيه‌هاي آهنگين با مضامين ابتکاري نشان مي‌دهد.
در ساختار ترانه‌هاي ناس به جاي سمپل‌ها و ترجيع‌بندهاي آوازي، به خود رپ اهميت بيشتر داده مي‌شود که اغلب بر زمينه يک loop يا حلقه موسيقي تکرار شونده ساده، قرار مي‌گيرند تا حواس شنونده از واژه‌ها و آهنگ و ضرب دروني آنها منحرف نشود.
ناس در دو ترانه از آلبوم Street Disciple با پدر موسيقيدان خود آقاي Olu Dara همراه مي‌شود. در يکي از آنها به نام «پل زدن به روي شکاف» Bridging the Gap پدر ناس مي‌خواند از مي‌سي‌سي‌پي که ريشه‌اش در آنجاست به نيويورک آمد.
و جالب اينجاست که سهم پدر ناس در اين قطعه، موسيقي بلوز است که ناس آن را با با جسارت با هيپ‌هاپ خود در مي‌آ‌ميزد. با جسارت از از اين نظر سرايندگان و مجريان مبارزه‌جوي موسيقي هيپ‌هاپ، به خاطر موفقيت موسيقي بلوز در ميان شنوندگان سفيدپوست، استفاده از آن را نوعي باج دادن به سفيدها و دنباله‌روي از ذائقه آنها مي‌دانستند و از آن پرهيز مي‌کردند. اما ناس مي‌گويد مي‌خواهد پلي بزند از بلوز به جاز و از آنجا به هيپ‌هاپ، زيرا ريشه‌ها را فراموش نبايد کرد.
به جاي شاخه و شانه کشيدن در کوچه و از توانائي در بزهکاري و دودکردن رقيب دم زدن، که ناس در ترانه‌هاي قبلي خود آن را با مضامين اجتماعي در باره محروميت تاريخي و جبري سياهان در مي‌آميخت، در آلبوم جديد Nas خوشبينانه به عنوان يک پدر، از امکان پيشرفت در جامعه براي فرزند خود صحبت مي‌کند و در ترانه‌اي به دختر خردسال خود مي‌گويد چنان تحصيل کند که بتواند به بهترين دانشگاه‌ها راه يابد.
ترانه‌هاي آلبوم Street’s Disciple يا حواري خيابان، از نظر موضوع و از نظر ايده‌هاي صوتي متقاوت‌اند وابتکاري. ناس در ترانه‌اي که انتشار آن يک ماه بعد از انتخابات بي‌مورد به نظر مي‌رسد، به انتقاد از احزاب جمهوري‌خواه و دمکرات مي‌پردازد , و در ترانه ديگري به اف بي آي حمله مي‌کند، و در ترانه ديگري ستاره‌هاي سياهپوست سينما و ورزش را سرزنش مي‌کند و آنها را سازشکار و خود فروش مي‌خواند. اما در اين آلبوم به زندگي خصوصي هم مي‌پردازد. علاوه بر ترانه‌اي خطاب به دختر خردسالش دستيني، ناس در ترانه ديگري به نام ازدواج کردن Getting Married عشق خود را به نامزدش، خواننده موسيقي ريتم اند بلوز خانم Kelis اعلام مي‌کند و از مزاياي وفاداري به همسر سخن مي‌گويد.
منتقدان اين آلبوم را به خاطر ترانه‌هاي برجسته بهترين کار ناس مي‌دانند، هرچند بيشتر آنها نوشته‌اند بهتر بود ناس به جاي انتشار دو CD همزمان، با حذف نصفي از ترانه‌ها، بهترين‌هاي آنها را در يک CD بيرون مي‌داد، ترانه‌هائي مثل Nazareth Savage که در آن ناس با زباني آتشين طيف گسترده‌اي از آدمهاي سرشناس و غيرسرشناس را به باد انتقاد مي‌گيرد.
