کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران روز جمعه در بیانیه ای نسبت به وضعیت سلامتی شماری از زندانیان زن در زندان های جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی کرد.
هادی قائمی، سخنگوی این کمپین در نیویورک، در این مورد به رادیو فردا می گوید: در روزهای گذشته روی‌هم‌رفته اطلاعاتی از بسیاری از زندانیان و بازداشت شدگان به ما می رسد که تحت فشارهای زیادی هستند برای اعتراف در مقابل دوربین های تلویزیون و بعضی از این برنامه ها هم تولید شده است. از قرار معلوم وزارت اطلاعات برنامه دارد که در آستانه سالگرد انتخابات سال پیش، این اعترافات را برای نشان دادن اینکه حمایت از اعتراض های مردمی وجود ندارد و کسانی که فعال بودند، پشیمان هستند، از تلویزیون پخش کند. آخرین نمونه آن از یک زندانی زن کرد است که به اعدام محکوم شده (شیرین علم هولی) و تحت فشارهای بسیاری است. تحت این فشارها می خواهند از او اعتراف بگیرند. نکته جالب این است که کسی که حکمش صادر شده و دادگاه رفته، دیگر شامل بازجویی نمی شود و همین که وزارت اطلاعات بازجویانش را سراغ او فرستاده و بازجویی های جدید، خودش یک کار غیرقانونی است.
آقای هادی قائمی، گفته شده که خانم علم هولی دو نامه در داخل زندان در مورد وضعیتشان نوشته اند. شما این نامه ها را رویت کرده اید؟
بله. این نامه ها بسیار خواننده را تحت تاثیر قرار می دهند. چرا که نشان می دهند که این شخص چگونه با کمال بیگناهی به اعدام محکوم شده است. یک دختر کرد که در روستاهای کردستان زندگی می کرد و هیچگونه جرمی که شامل محاربه شود، انجام نداده، همچنین از شکنجه های بسیار شدیدی در این نامه ها صحبت می کند و گله می کند که عدالت به کجا رفته در ایران که شخصی مثل او با این بی گناهی به اعدام محکوم شده است.
خانم علم هولی مقابل دوربین تلویزیون می روند؟
نه. منظور از آن اطلاع رسانی و نامه ای که فرستاده این است که این فشارها دارد به او وارد می شود ولی او مقاومت کرده و هیچ اعترافی در مقابل دوربین انجام نداده است.
در بیانیه خود از دو نفر دیگر نام بردید: خانم ها زینب جلالیان و محبوبه کرمی. می شود در مورد این دو نفر بیشتر توضیح دهید؟
زینب جلالیان هم یکی دیگر از زندانیان زن کرد است که به اعدام محکوم شده است و وزارت اطلاعات به سراغ خانواده اش رفته و گفته اند که اگر قول بدهید که با او ملاقات می کنید و او را به اعتراف در مقابل تلویزیون تشویق کنید، ما اجازه ملاقات به شما می دهیم. ملاقات دو ساعته ای انجام شده و خانواده هم تلاش کرده اند که برای تخفیف مجازاتش در مقابل تلویزیون، اعتراف کند ولی او هم گفته که من هیچ جرمی انجام نداده ام که بخواهم در مقابل تلویزیون اعتراف کنم و حکمی هم که برای من صادر شده به هیچ وجه شامل هیچ جرمی نیست و متناسب نیست با هیچ گونه اعمالی که من انجام داده ام و مقاومت کرده و حاضر به اعتراف نشده است.
و خانم محبوبه کرمی؟
بله. او هم یکی از فعالان زن در تهران است که در حوزه های مختلفی فعالیت داشته و در اسفندماه دستگیر شد و به گفته نزدیکانش مخصوصاً شرایط جسمی و روحی بسیار نامناسبی دارد و از قرار معلوم او و چند نفر دیگر را تاکنون در مقابل دوربین های تلویزیون چنین اعترافاتی را از آنها گرفته اند و زیر فشارهای روحی قرار دارد. برای مثال ایشان سال قبل بازداشت بود و مادرش فوت کرد و با این وجود به او اجازه ندادند که برای مراسم ختم مادرش آزاد شود و تمامی این ها فشارهای روحی زیادی را بر او وارد کرده است. اعتراف گیری جدید یک نمونه دیگر از سوءاستفاده وزارت اطلاعات از کسانی است که در کمال بی گناهی و شرایط سخت در زندان ها به سر می برند.
به نظر شما هدف این گونه اعتراف گیری چیست؟
سیاستی در وزارت اطلاعات است که ما مدام آن را دیدیم و به نظر می رسد که جامعه ایران کاملاً از منشاء تبلیغاتی بودن آن آگاه است و هیچ گونه اثری در روند جامعه نمی گذارد. ولی متاسفانه افیونی شده در دست وزارت اطلاعات برای توجیه کارهای غیرقانونی این وزارت که فکر می کنند با اعتراف های تلویزیونی بازداشت های گسترده و زندان های غیرعادلانه را می توانند توجیه کنند.
هادی قائمی، سخنگوی این کمپین در نیویورک، در این مورد به رادیو فردا می گوید: در روزهای گذشته روی‌هم‌رفته اطلاعاتی از بسیاری از زندانیان و بازداشت شدگان به ما می رسد که تحت فشارهای زیادی هستند برای اعتراف در مقابل دوربین های تلویزیون و بعضی از این برنامه ها هم تولید شده است. از قرار معلوم وزارت اطلاعات برنامه دارد که در آستانه سالگرد انتخابات سال پیش، این اعترافات را برای نشان دادن اینکه حمایت از اعتراض های مردمی وجود ندارد و کسانی که فعال بودند، پشیمان هستند، از تلویزیون پخش کند. آخرین نمونه آن از یک زندانی زن کرد است که به اعدام محکوم شده (شیرین علم هولی) و تحت فشارهای بسیاری است. تحت این فشارها می خواهند از او اعتراف بگیرند. نکته جالب این است که کسی که حکمش صادر شده و دادگاه رفته، دیگر شامل بازجویی نمی شود و همین که وزارت اطلاعات بازجویانش را سراغ او فرستاده و بازجویی های جدید، خودش یک کار غیرقانونی است.
آقای هادی قائمی، گفته شده که خانم علم هولی دو نامه در داخل زندان در مورد وضعیتشان نوشته اند. شما این نامه ها را رویت کرده اید؟
بله. این نامه ها بسیار خواننده را تحت تاثیر قرار می دهند. چرا که نشان می دهند که این شخص چگونه با کمال بیگناهی به اعدام محکوم شده است. یک دختر کرد که در روستاهای کردستان زندگی می کرد و هیچگونه جرمی که شامل محاربه شود، انجام نداده، همچنین از شکنجه های بسیار شدیدی در این نامه ها صحبت می کند و گله می کند که عدالت به کجا رفته در ایران که شخصی مثل او با این بی گناهی به اعدام محکوم شده است.
خانم علم هولی مقابل دوربین تلویزیون می روند؟
نه. منظور از آن اطلاع رسانی و نامه ای که فرستاده این است که این فشارها دارد به او وارد می شود ولی او مقاومت کرده و هیچ اعترافی در مقابل دوربین انجام نداده است.
در بیانیه خود از دو نفر دیگر نام بردید: خانم ها زینب جلالیان و محبوبه کرمی. می شود در مورد این دو نفر بیشتر توضیح دهید؟
زینب جلالیان هم یکی دیگر از زندانیان زن کرد است که به اعدام محکوم شده است و وزارت اطلاعات به سراغ خانواده اش رفته و گفته اند که اگر قول بدهید که با او ملاقات می کنید و او را به اعتراف در مقابل تلویزیون تشویق کنید، ما اجازه ملاقات به شما می دهیم. ملاقات دو ساعته ای انجام شده و خانواده هم تلاش کرده اند که برای تخفیف مجازاتش در مقابل تلویزیون، اعتراف کند ولی او هم گفته که من هیچ جرمی انجام نداده ام که بخواهم در مقابل تلویزیون اعتراف کنم و حکمی هم که برای من صادر شده به هیچ وجه شامل هیچ جرمی نیست و متناسب نیست با هیچ گونه اعمالی که من انجام داده ام و مقاومت کرده و حاضر به اعتراف نشده است.
و خانم محبوبه کرمی؟
بله. او هم یکی از فعالان زن در تهران است که در حوزه های مختلفی فعالیت داشته و در اسفندماه دستگیر شد و به گفته نزدیکانش مخصوصاً شرایط جسمی و روحی بسیار نامناسبی دارد و از قرار معلوم او و چند نفر دیگر را تاکنون در مقابل دوربین های تلویزیون چنین اعترافاتی را از آنها گرفته اند و زیر فشارهای روحی قرار دارد. برای مثال ایشان سال قبل بازداشت بود و مادرش فوت کرد و با این وجود به او اجازه ندادند که برای مراسم ختم مادرش آزاد شود و تمامی این ها فشارهای روحی زیادی را بر او وارد کرده است. اعتراف گیری جدید یک نمونه دیگر از سوءاستفاده وزارت اطلاعات از کسانی است که در کمال بی گناهی و شرایط سخت در زندان ها به سر می برند.
به نظر شما هدف این گونه اعتراف گیری چیست؟
سیاستی در وزارت اطلاعات است که ما مدام آن را دیدیم و به نظر می رسد که جامعه ایران کاملاً از منشاء تبلیغاتی بودن آن آگاه است و هیچ گونه اثری در روند جامعه نمی گذارد. ولی متاسفانه افیونی شده در دست وزارت اطلاعات برای توجیه کارهای غیرقانونی این وزارت که فکر می کنند با اعتراف های تلویزیونی بازداشت های گسترده و زندان های غیرعادلانه را می توانند توجیه کنند.
