حکم اعدام متهم ردیف اول پرونده قتل «بنیتا»٬ کودک هشتماههای که بهدلیل رها شدن در داخل یک خودروی سرقتی جان باخت٬ پس از تأیید دیوان عالی ایران٬ سحرگاه روز دوشنبه ۲۸ خرداد، در زندان رجاییشهر کرج اجرا شد.
۲۹ تیرماه سال ۹۶ دو سارق٬ خودروی پدر بنیتا را که مشغول بازکردن در پارکینگ بود٬ در حالی که کودک هشت ماهه در صندلی عقب نشسته بود٬ به سرقت بردند.
آنها اندکی بعد٬ خودروی حامل کودک را در خیابانی واقع در شهرک مشیریه پاکدشت٬ رها کردند که بر اساس اعلام مقامهای قضایی٬ بهدلیل نرسیدن اکسیژن و گرمای زیاد٬ کودک هشتماهه جان میبازد.
سارقان پس از بازداشت اعلام کردند که خودرو را پس از باز کردن ضبط صوت آن، در حالی که کودک در آن بوده، به حال خود رها کردهاند.
متهم ردیف دوم این پرونده گفته بود چند ساعت پس از رها کردن خودرو، به کلانتری خاتونآباد پاکدشت مراجعه کرده و پلیس را در جریان حادثه قرار داده٬ «اما به این گزارشها توجهی نشده است».
با آنکه سخنگوی نیروی انتظامی اظهارات متهم ردیف دوم این پرونده را تکذیب کرده اما دادستان تهران تأیید کرده بود که محل پارک خودروی سرقت شده حامل «بنیتا»، دختر هشت ماهه، توسط فردی تلفنی به پلیس اطلاع داده شده بود و «انتظار میرفت» پلیس «زودتر» خودرو را کشف میکرد.
محمد وفایی٬ متهم اول این پرونده که سحرگاه دوشنبه اعدام شد٬ پس از بازداشت در مردادماه سال گذشته٬ علاوه بر اقرار به سرقت خودرو٬ اتهام خود نسبت به بنیتا را نیز پذیرفت.
شعبه ۹ دادگاه کیفری یک استان تهران٬ محمد وفایی را بهدلیل مرگ بنیتا با پرداخت تفاضل دیه زن و مرد٬ به «قصاص» محکوم کرد و بابت اتهام سرقت و رها کردن طفل، برای وی حبس و شلاق تعزیری مقرر کرد.
بر اساس ماده ۴۲۸ قانون مجازات اسلامی، چنانچه قتل فجیع باشد یا حساسیت عمومی را جریحهدار کند یا اولیای دم توانایی پرداخت تفاضل دیه را نداشته باشند، با تشخیص دادستان و با تأیید رئیس قوه قضائیه تفاضل دیه برای قصاص از بیتالمال پرداخت میشود.
آنطور که ایسنا نوشته٬ باتوجه به اینکه پرونده بنیتا نیز چنین شرایطی داشت تفاضل دیه از بیتالمال پرداخت شد.
۲۳ خرداد ماه سال جاری پدر متهم ردیف این پرونده در دادگاه٬ با ابراز تأسف از سرنوشت بنیتا٬ از پدر و مادر وی خواسته بود پسرش را عفو کنند و «هر مبلغی که به عنوان دیه می خواهند از وی طلب کنند».
این در حالی است که محمد وفایی در جلسه صلح و سازش برای جلب رضایت پدر و مادر بنیتا گفته بود که «من را اعدام کنید. من لایق بخشیدن نیستم».
او افزوده بود که «من عامل قتل یک کودک بیگناه بودم و نمیتوانم با عذاب وجدان کنار بیایم. از شما میخواهم که مرا اعدام کنید و از خانواده اولیای دم هم میخواهم که رضایت ندهند تا شاید از عذاب وجدان رها شوم».
او پیشتر مدعی شده بود که از وجود کودک در داخل خودرو «خبر نداشته» اما «وقتی متوجه حضور او شد، خودرو را کنار خیابان رها کرده و گریخته است».