صمد نيکخواه بهرامی کاپيتان تيم ملی بسکتبال ايران، جمعه شب در برنامه زنده تلويزيونی ورزش از نگاه دو از عملکرد صداوسيما در قبال رقابت های جام جهانی ۲۰۱۰ بسکتبال انتقاد کرد. نيکخواه بهرامی گفت پخش زنده مسابقات، حقی بود که از علاقمندان اين رشته ورزشی در ايران سلب شد.
محمود مشحون رييس فدراسيون بسکتبال ايران هم به خبرگزاری ايسنا گفته است: « چطور می شود توقع نداشت که بازی ايران از تلويزيون پخش شود؟ مگر ما از ورزش چه می خواهيم؟ ما نه قصر خواستيم، نه خانه! تنها می خواهيم آن چيزی که حق بسکتبال است داده شود.»
اين اعتراضات، گوشه ای از واکنش های خانواده بسکتبال ايران به عدم پخش زنده تلويزيونی جام جهانی بسکتبال در ايران است. آن هم در شرايطی که تيم ملی ايران برای نخستين بار موفق به حضور در جام جهانی شده بود.
حسين آقازمانی، مدير گروه ورزش شبکه سوم سيما در توجيه عدم پخش زنده تلويزيونی اين رقابت ها گفته است تقارن اين مسابقات با مراسم شب‌های قدر، فشردگی جدول برنامه‌های سيما و تعدد برنامه‌های مناسبتی باعث شد رقابت ها به صورت ضبط شده از تلويزيون پخش شود.
اما پخش زنده بازی دوستانه فوتبال بين ايران و چين نشان داد که «مراسم شب های قدر و فشردگی جدول صداوسيما» نمی تواند دليل اصلی عدم پخش زنده اين مسابقات باشد.
صداوسيمای ايران همواره در پخش زنده مسابقات برون مرزی بسکتبال با مشکل مواجه بوده است. در بازی های آسيايی دوحه، از بازيکنان تيم ملی که روی بازو هايشان خالکوبی کرده اند، خواسته شد برای پخش زنده تلويزيونی در ايران، روی بازوهای خود را با بازوبندهای بزرگ بپوشانند.
در المپيک ۲۰۰۸ پکن هم با توجه به ساعت بازی های تيم ملی بسکتبال به وقت ايران که نيمه های شب و عمدتاً در ساعت های سه يا چهار بامداد بود، حساسيتی روی پخش زنده رقابت ها به وجود نيامد.
چنين مشکلی در پخش زنده بازی های داخلی وجود ندارد. زيرا تصوير برداری مسابقات به گونه ای انجام می شود که گاهی حتی چهره بازيکنان نيز به سختی ديده می شود، چه رسد به نقش هايی که روی بازوهايشان حک کرده اند!
محمد علی آبادی رئيس پيشين سازمان تربيت بدنی و رئيس کنونی کميته ملی المپيک، اعلام کرد بود ورزشکارانی که خالکوبی کنند حق همراهی تيم های ملی ندارند اما تهديد علی آبادی با گسترش روزافزون خالکوبی روی بازوی بسکتباليست ها و ساق فوتباليست های ايرانی به فراموشی سپرده شد.
مشکل ديگری که صداوسيمای ايران برای پخش بازی های برون مرزی بسکتبال با آن مواجه است، رقصنده های کم لباسی است که بين دو نيمه و گاهی حتی هنگام تايم اوت ها، ناگهان به وسط زمين می آيند. محل استقرار آن ها نيز اغلب روبروی دوربين اصلی است که به اين ترتيب، حتی از امکانات پيشرفته ايجاد تاخير هفت ثانيه ای که در تمام استوديوهای پخش صداوسيمای ايران موجود است نيز کاری ساخته نخواهد بود.
محمود مشحون رييس فدراسيون بسکتبال ايران هم به خبرگزاری ايسنا گفته است: « چطور می شود توقع نداشت که بازی ايران از تلويزيون پخش شود؟ مگر ما از ورزش چه می خواهيم؟ ما نه قصر خواستيم، نه خانه! تنها می خواهيم آن چيزی که حق بسکتبال است داده شود.»
اين اعتراضات، گوشه ای از واکنش های خانواده بسکتبال ايران به عدم پخش زنده تلويزيونی جام جهانی بسکتبال در ايران است. آن هم در شرايطی که تيم ملی ايران برای نخستين بار موفق به حضور در جام جهانی شده بود.
حسين آقازمانی، مدير گروه ورزش شبکه سوم سيما در توجيه عدم پخش زنده تلويزيونی اين رقابت ها گفته است تقارن اين مسابقات با مراسم شب‌های قدر، فشردگی جدول برنامه‌های سيما و تعدد برنامه‌های مناسبتی باعث شد رقابت ها به صورت ضبط شده از تلويزيون پخش شود.
اما پخش زنده بازی دوستانه فوتبال بين ايران و چين نشان داد که «مراسم شب های قدر و فشردگی جدول صداوسيما» نمی تواند دليل اصلی عدم پخش زنده اين مسابقات باشد.
صداوسيمای ايران همواره در پخش زنده مسابقات برون مرزی بسکتبال با مشکل مواجه بوده است. در بازی های آسيايی دوحه، از بازيکنان تيم ملی که روی بازو هايشان خالکوبی کرده اند، خواسته شد برای پخش زنده تلويزيونی در ايران، روی بازوهای خود را با بازوبندهای بزرگ بپوشانند.
در المپيک ۲۰۰۸ پکن هم با توجه به ساعت بازی های تيم ملی بسکتبال به وقت ايران که نيمه های شب و عمدتاً در ساعت های سه يا چهار بامداد بود، حساسيتی روی پخش زنده رقابت ها به وجود نيامد.
چنين مشکلی در پخش زنده بازی های داخلی وجود ندارد. زيرا تصوير برداری مسابقات به گونه ای انجام می شود که گاهی حتی چهره بازيکنان نيز به سختی ديده می شود، چه رسد به نقش هايی که روی بازوهايشان حک کرده اند!
محمد علی آبادی رئيس پيشين سازمان تربيت بدنی و رئيس کنونی کميته ملی المپيک، اعلام کرد بود ورزشکارانی که خالکوبی کنند حق همراهی تيم های ملی ندارند اما تهديد علی آبادی با گسترش روزافزون خالکوبی روی بازوی بسکتباليست ها و ساق فوتباليست های ايرانی به فراموشی سپرده شد.
مشکل ديگری که صداوسيمای ايران برای پخش بازی های برون مرزی بسکتبال با آن مواجه است، رقصنده های کم لباسی است که بين دو نيمه و گاهی حتی هنگام تايم اوت ها، ناگهان به وسط زمين می آيند. محل استقرار آن ها نيز اغلب روبروی دوربين اصلی است که به اين ترتيب، حتی از امکانات پيشرفته ايجاد تاخير هفت ثانيه ای که در تمام استوديوهای پخش صداوسيمای ايران موجود است نيز کاری ساخته نخواهد بود.
