انتشارات پنگوئن رندوم هاوس به نقل از جان مک‌کارتی، فرزند کورمک مک‌کارتی گزارش داده، این نابغه ادبیات که به‌عنوان بزرگ‌ترین نویسنده آمریکایی پس از ارنست همینگوی و ویلیام فاکنر شناخته می‌شد و بارها با آنها مقایسه شده بود، روز سه‌شنبه ۲۳ خرداد در سن ۸۹ سالگی در خانه‌اش در شهر سانتافه نیومکزیکو به مرگ طبیعی درگذشته است.
مک‌کارتی با داستان‌های نیهلیستی و خشونت‌بارش درباره جهان‌های تاریک و آخرالزمانی آمریکایی شناخته می‌شد که خواب را از خوانندگان مسحور و ترس‌زده‌اش می‌ربود و برایش جوایز پرشماری را به ارمغان آورده و فیلم‌های سینمایی مختلفی نیز با اقتباس از آنها ساخته شده بود.
این نویسنده در شش دهه نخست زندگی‌اش چندان شناخته شده نبود اما تحلیل‌هایی که در بررسی داستانی از او با عنوان «همه اسب‌های زیبا» (نخستین داستان از «تریلوژی مرز»)، در سال ۱۹۹۲ نوشته شد، به‌کل سرنوشت آثار او را تغییر داد، چنان‌که بر اساس همین کتاب او فیلمی سینمایی ساخته شد و بعدها کتاب‌های «جایی برای پیرمردها نیست» و «جاده» او نیز همین سرنوشت را پیدا کردند.
«جاده» در عین حال، جایزه پولیتزری را نیز نصیب نویسنده‌اش کرده است.
با این حال، مک‌کارتی هرگز روی هیچ فرش قرمزی ظاهر نشد چرا که آدمی شدیدا گوشه‌گیر بود و تقریبا هیچ‌گاه حاضر به مصاحبه با رسانه‌ها نیز نمی‌شد.
حضور استثنایی او در برنامه تلویزیونی اپرا وینفری در سال ۲۰۰۷ نیز با این سخن او خطاب به خانم وینفری به خاطر می‌آید که: «فکر نمی‌کنم مصاحبه کردن چیز خوبی برای ذهن ما باشد. این‌که ساعات زیادی را صرف فکر کردن به این کنیم که چگونه می‌شود یک کتاب نوشت، شاید بهتر باشد اصلا فکرش را نکنیم، بلکه خود کار را انجام دهیم.»