روز يکشنبه، مراسمی با حضور محمود احمدی نژاد برگزار خواهد شد که به تجليل از عملکرد دولت دهم در عرصه ورزش و اعطای پاداش به قهرمانان بازی های آسيايی ۲۰۱۰ گوانگجو اختصاص دارد.
علی سعيدلو رئيس سازمان تربيت بدنی ايران در گفتگوی زنده تلويزيونی از محل برگزاری بازی های آسيايی، عملکرد دولت آقای احمدی نژاد در عرصه ورزش را بی نظير خوانده و تاکيد کرده است که در دولت ايشان، به اندازه ۵۰ سال گذشته در ورزش کار شده است.
اين در حالی است که در بازی های آسيايی ۱۹۷۴ تهران، کاروان ورزش ايران با ۳۶ مدال طلا، ۲۸ نقره و ۱۷ برنز در رده دوم جدول رده بندی مدال ها قرار گرفت.
آمار و ارقام نشان می دهد که عملکرد اين دولت در بازی های آسيايی، نه تنها در قياس با دوران حکومت پادشاهی در ايران که حتی پس از انقلاب اسلامی نيز بی رقيب نبوده است.
وقتی ميرحسين موسوی نخستين دولت خود را تشکيل داد، ورزش ايران در بدترين برهه تاريخی خود به سر می برد. محمدعلی رجايی که پيش از نخست وزيری، سرپرست آموزش‌وپرورش بود، مسئوليت تربيت بدنی آموزش و پرورش را به مصطفی داودی سپرد. او پس از نخست وزيری نيز، حسين شاه حسينی از اعضای جبهه ملی که حکم از مهندس بازرگان گرفته بود را برکنار کرد و داودی را در سال ۱۳۵۹ رئيس ورزش ايران کرد.
داودی برای حذف ورزشکاران مشهور دوران حکومت محمدرضا شاه، بخشنامه ای صادر کرد که طبق آن ورزشکاران بالای ۲۷ سال، حق حضور در تيم های ملی را ندارند!
او همچنين با ارسال نامه به کنفدراسيون های قاره ای و فدراسيون های جهانی، کرسی هايی که در اختيار ايران بود را غير قانونی اعلام کرد. زيرا اين کرسی ها در دوران حکومت پهلوی به دست آمده بودند و به زعم او، جمهوری اسلامی ايران می تواند با نيروهای انقلابی، مجدداً آن کرسی ها را تصرف کند.
اما اين اتفاق نيز رخ نداد و نامه های داودی فقط باعث شد سمت هايی مثل رياست کنفدراسيون کشتی آسيا که سال ها در اختيار محمد توکل از ايران بود، نصيب اسماعيل حقی از عراق شود. آن هم در شرايطی که جنگ خونينی بين دو کشور در جريان بود.
حذف برخی رشته های ورزشی از کاروان اعزامی به بازی های آسيايی ۱۹۸۲ دهلی با بهانه هايی از قبيل طاغوتی بودن و مکتبی نبودن، از ديگر اتفاقاتی است که در دوران مديريت داودی رخ داد.
کار به جايی رسيد که به زعم خود داودی در گفتگو با مجله ورزشی تماشاگر، در ورزشگاه شيرودی و در حضور ابوالحسن بنی صدر، ۱۰ هزار نفر شعار مرگ بر داودی را سر دادند!
ميرحسين موسوی در دولت خود ضمن برکناری مصطفی داودی، اسماعيل داودی شمسی را از ابتدای سال ۱۳۶۲ به سمت رياست سازمان تربيت بدنی برگزيد.
در آن سال ها، ورزشگاه ها و سالن های ورزشی اغلب استان های کشور، در اختيار ارگان های نظامی و همچنين خانواده های جنگزده ای بود که به طور موقت، در فضاهای ورزشی اسکان پيدا کرده بودند.
ورزش نيمه تعطيل و نيمه جان ايران، المپيک ۱۹۸۴ لس آنجلس را تحريم کرده بود. مسابقات کشتی آزاد قهرمانی ۱۹۸۶ جهان در مجارستان هم در غياب ايران به انجام رسيد.
رقابت های مقدماتی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ در مکزيک نيز تحريم شده و ايران با بهت زدگی، نظاره گر صعود دشمن خود در جنگ، يعنی عراق به جام جهانی بود.
در اين بين، زمزمه ها و شايعاتی مبنی بر تحريم بازی های آسيايی ۱۹۸۶ سئول نيز وجود داشت. اما ميرحسين موسوی خواستار تجهيز کاروان ورزش ايران بر حسب امکانات موجود و حضور ورزشکاران ايرانی در سئول شد.
نتيجه کاروان کوچک ورزش ايران غير قابل باور بود. ايران با کسب ۲۲ مدال، در رده چهارم جدول رده بندی مدال ها قرار گرفت.
اين در حالی بود که ايران فقط در ۱۰ رشته حضور داشت. ورزشکاران دختر نيز مشارکتی در کاروان اعزامی نداشتند.
اما در بازی های آسيايی ۲۰۱۰ گوانگجو، ايران در ۳۱ رشته حضور داشت و ضمن همراهی دختران، پر تعداد ترين کاروان ورزش ايران پس از بازی های آسيايی ۱۹۷۴ تهران را به رقابت ها گسيل کرد.
علی سعيدلو رئيس سازمان تربيت بدنی ايران در گفتگوی زنده تلويزيونی از محل برگزاری بازی های آسيايی، عملکرد دولت آقای احمدی نژاد در عرصه ورزش را بی نظير خوانده و تاکيد کرده است که در دولت ايشان، به اندازه ۵۰ سال گذشته در ورزش کار شده است.
اين در حالی است که در بازی های آسيايی ۱۹۷۴ تهران، کاروان ورزش ايران با ۳۶ مدال طلا، ۲۸ نقره و ۱۷ برنز در رده دوم جدول رده بندی مدال ها قرار گرفت.
آمار و ارقام نشان می دهد که عملکرد اين دولت در بازی های آسيايی، نه تنها در قياس با دوران حکومت پادشاهی در ايران که حتی پس از انقلاب اسلامی نيز بی رقيب نبوده است.
وقتی ميرحسين موسوی نخستين دولت خود را تشکيل داد، ورزش ايران در بدترين برهه تاريخی خود به سر می برد. محمدعلی رجايی که پيش از نخست وزيری، سرپرست آموزش‌وپرورش بود، مسئوليت تربيت بدنی آموزش و پرورش را به مصطفی داودی سپرد. او پس از نخست وزيری نيز، حسين شاه حسينی از اعضای جبهه ملی که حکم از مهندس بازرگان گرفته بود را برکنار کرد و داودی را در سال ۱۳۵۹ رئيس ورزش ايران کرد.
داودی برای حذف ورزشکاران مشهور دوران حکومت محمدرضا شاه، بخشنامه ای صادر کرد که طبق آن ورزشکاران بالای ۲۷ سال، حق حضور در تيم های ملی را ندارند!
او همچنين با ارسال نامه به کنفدراسيون های قاره ای و فدراسيون های جهانی، کرسی هايی که در اختيار ايران بود را غير قانونی اعلام کرد. زيرا اين کرسی ها در دوران حکومت پهلوی به دست آمده بودند و به زعم او، جمهوری اسلامی ايران می تواند با نيروهای انقلابی، مجدداً آن کرسی ها را تصرف کند.
اما اين اتفاق نيز رخ نداد و نامه های داودی فقط باعث شد سمت هايی مثل رياست کنفدراسيون کشتی آسيا که سال ها در اختيار محمد توکل از ايران بود، نصيب اسماعيل حقی از عراق شود. آن هم در شرايطی که جنگ خونينی بين دو کشور در جريان بود.
حذف برخی رشته های ورزشی از کاروان اعزامی به بازی های آسيايی ۱۹۸۲ دهلی با بهانه هايی از قبيل طاغوتی بودن و مکتبی نبودن، از ديگر اتفاقاتی است که در دوران مديريت داودی رخ داد.
کار به جايی رسيد که به زعم خود داودی در گفتگو با مجله ورزشی تماشاگر، در ورزشگاه شيرودی و در حضور ابوالحسن بنی صدر، ۱۰ هزار نفر شعار مرگ بر داودی را سر دادند!
ميرحسين موسوی در دولت خود ضمن برکناری مصطفی داودی، اسماعيل داودی شمسی را از ابتدای سال ۱۳۶۲ به سمت رياست سازمان تربيت بدنی برگزيد.
در آن سال ها، ورزشگاه ها و سالن های ورزشی اغلب استان های کشور، در اختيار ارگان های نظامی و همچنين خانواده های جنگزده ای بود که به طور موقت، در فضاهای ورزشی اسکان پيدا کرده بودند.
ورزش نيمه تعطيل و نيمه جان ايران، المپيک ۱۹۸۴ لس آنجلس را تحريم کرده بود. مسابقات کشتی آزاد قهرمانی ۱۹۸۶ جهان در مجارستان هم در غياب ايران به انجام رسيد.
رقابت های مقدماتی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ در مکزيک نيز تحريم شده و ايران با بهت زدگی، نظاره گر صعود دشمن خود در جنگ، يعنی عراق به جام جهانی بود.
در اين بين، زمزمه ها و شايعاتی مبنی بر تحريم بازی های آسيايی ۱۹۸۶ سئول نيز وجود داشت. اما ميرحسين موسوی خواستار تجهيز کاروان ورزش ايران بر حسب امکانات موجود و حضور ورزشکاران ايرانی در سئول شد.
نتيجه کاروان کوچک ورزش ايران غير قابل باور بود. ايران با کسب ۲۲ مدال، در رده چهارم جدول رده بندی مدال ها قرار گرفت.
اين در حالی بود که ايران فقط در ۱۰ رشته حضور داشت. ورزشکاران دختر نيز مشارکتی در کاروان اعزامی نداشتند.
اما در بازی های آسيايی ۲۰۱۰ گوانگجو، ايران در ۳۱ رشته حضور داشت و ضمن همراهی دختران، پر تعداد ترين کاروان ورزش ايران پس از بازی های آسيايی ۱۹۷۴ تهران را به رقابت ها گسيل کرد.
