کنسرت هنرمند راک و پاپ تورانتوئی «فایست» در نیویورک

ترانه‌سرا و نوازنده کانادائی تبار که با تک نام فایست Feist موسیقی ضبط می‌کند و کنسرت می‌دهد، جمعه شب در برنامه‌‌ای در تالار بزرگ وبستر نیویورک، کنسرت پرشوری برای علاقمندان خود اجرا کرد که هنرمند مسلطی را نشان می‌داد که احساسات خود را به سادگی با حضار تقسیم می‌کند. خانم لسلی فایست که در 15 سالگی در مسابقه میان گروه های پانک برنده شد و اجرای برنامه دور کانادا و آمریکا را شروع کرد آن قدر جیغ کشید که جنجره خود را پاره کرد. اما بعد از ترمیم تارهای صوتی و مدتها گوشه گیری در تورانتو از سال 1999 مجددا کار خود را شروع کرد. او مدتی با گروه کانادائی Broken Social Scene کار می کرد که بعضی از اعضای آن در کنسرت نیویورک در Webster Hall او را یاری دادند. مطبوعات نیویورک گستردگی امکانات موسیقی فایست و گوناگونی منابع الهام او را ستایش کردند. بهنام ناطقی (رادیو فردا، نیویورک): خانم لسلی فایست برای علاقمندان خود در نیویورک ترانه‌هائی از آلبوم پرفروش بهار گذشته خود Let It Die اجرا کرد: ترانه Gatekeeper نخستین ترانه آن آلبوم و از نخستین ترانه‌های کنسرت جمعه شب خانم لسلی فایست در نیویورک بود. تورانتوی کانادا که خانم لسلی فایست از آنجا می‌آید، مرکز تجمعی شده است برای هنرمندان پیشرو موسیقی راک کانادا که به خاطر نزدیکی با نیویورک، در رابطه بده بستان دائمی با این شهر قرار دارند. خانم لسلی فایست، که با گروه دائم‌التغیر Broken Social Scene در تورانتو همکاری دارد، در کنسرت خود در Webster Hall که با بیش از یکهزار و 500 نفر کاملا پر بود، با صدای روان و نرم و گاه شکننده خود، با نوازندگی گیتار و حتی با داستان‌گوئی تماشاگران را در هرلحظه کنسرت با خود همراه کرد. خانم لسلی فایست، هنرمند سی ساله، دور دنیا گشته است و انواع موسیقی‌ها را با انواع هنرمندان موسیقیدانان پاپ نواخته است. او متولد نوسکوشا یا اسکاتلند نو در کانادا است، وقتی در Calgary کانادا دبیرستان می‌رفت، و گروه پانک او در مسابقه‌ای میان گروه‌های پانک جوان برنده شد که در کنسرتی با شرکت گروه معروف Ramones برنامه اجرا کند. لسلی فایست بعد از آن کنسرت پنج سال در یک وانت دور کانادا و آمریکا می‌گشت و همراه گروهش برنامه اجرا می‌کرد ولی آنقدر جیغ زد که جنجره‌اش پاره شد و دکترها گفتند صدایش را برای همیشه از دست داده است. بعد از آن فایست شش ماهی در تورانتو گوشه گیر بود ولی بیکار ننشست و با یک گیتار که جای حنجره را برایش گرفته بود و یک ضبط چهار تراکه، به تمرین مشغول شد و در کار ضبط لایه‌های متعدد صدا مهارت پیدا کرد. در کنسرت جمعه شب خود در نیویورک، خانم لسلی فایست این مهارت را با استفاده از لایه‌های صدای خود به صورت یک گروه همسرایان به صورت زنده به نمایش گذاشت. خانم فایست سرانجام در سال 1999 اولین البوم سولوی خود را به نام Monarch را ضبط کرد ولی آلبومی که برای او شهرت جهانی به ارمغان آورد Let It Die بود که در سال 2004 در پاریس ضبط کرد به قدری نقدهای خوب گرفت که کمپانی معظم Intescope آن را در سال 2005 تجدید چاپ کرد. ترانه Mushroom از آن آلبوم از جمله ترانه‌های موفق او در کنسرتش در نیویورک بود. خانم لسلی فایست روی صحنه معتمد به نفس و عشوه‌گر بود، و هم با صدایش بازی می‌کرد هم با گیتارش، و ابائی نداشت از اینکه این بازی را جلوی تماشاگران کش بدهد. از جمله ترانه‌هائی که در کنسرت جمعه شب خود در نیویورک اجرا کرد یکی از کار های مشترکش بود با گروه نروژی Kings of Convenience قبل از خانم فایست آقای جیسن کولت از گروه کانادائی Broken Social Scene برنامه اجرا کرد و خانم فایست هم برای او طبل زد، در کنسرت خانم فایست، اعضای گروه همراه جیسن کولت با لسلی فایست همراه شدند. آقای جان پارالس، نویسنده نیویورک تایمز در نقد ستایش‌آمیزی که در باره کنسرت جمعه شب خانم فایست نوشت، تنوع موسیقی و تاثیرپذیری‌ها در کار این هنرمند خلاق را ستایش کرد که از موسیقی رقص جزائر کارائیب، تا راک و کاونتری و والتز و موسیقی برزیلی باسانووا یا موج نو را شامل می‌شود و همچنین تکنیک او را در نواختن گیتار مورد توجه قرارداد که هر نت را با مکثی برای گرفتن بیشترین واکنش از تماشاگر همراه می‌کرد.