تلاش مخترعان و سرمایه‌گذاران آمریکائی برای دست یافتن به منابع غیرمتعارف انرژی و نیاز به همکاری دولت، از دید مفسر نیویورک تایمز

واکنش شرکت‌ها و موسسات بدعت‌گذار آمریکائی در قبال افزایش سرسام آور قیمت نفت، بازگشت به آزمایشگاه‌ها، کارخانجات و مزارع است برای تولید انرژی از راه‌های غیرمتعارف و ارزان، اما آقای تامس فریدمن، نویسنده نیویورک تایمز می‌گوید در باره انرژی بدون همکاری دولت نمی‌توان به هدف جایگزینی نفت با سوخت ارزان و پاکیزه امیدوار بود، و در قرن بیست و یکم، برنده نهائی رقابت کشوری است که زودتر بتواند به این هدف دست یابد. وی می نویسد علیرغم ناتوانی های واشنگتن در آمریکا برخلاف کشورهای دیگر بدعت و اختراع و تحول به دولت بستگی ندارد با این حال در زمینه انرژی که در نرخ آن دولتها مداخله می کنند، دولت آمریکا باید به عنوان خریدار عمده، با قراردادن استانداردهای جدید برای انرژی پاکیزه و تولید داخل، سرمایه گذاران را به تولید انبوه انرژی از طریق منابع غیرمتعارف تشویق کند. بهنام ناطقی (رادیو فردا): تامس فریدمن، ستون‌نویس برجسته نیویورک تایمز، در مقاله امروز خود می‌نویسد این روزها در سراسر دنیا تصور غالب این است که قرن نوزده قرن بریتانیا بود و قرن بیستم قرن آمریکا و قرن بیست و یکم هم قرن چین، پس زودتر باید به فرزندان خود زبان چینی یاد بدهیم. ولی او می‌افزاید علیرغم نگرانی او در باره ضعف‌های نظام آموزشی در آمریکا و آمادگی جوانان آمریکا برای رقابت با اقتصادهای درحال رشد چین و هند، ولی بعد از سفری دور آمریکا و مصاحبه با آموزش‌دهندگان و مخترعان و بدعت‌گذاران آمریکائی، برای اینکه شکست آمریکا در رقابت با چین و هند را قبول کند، آمادگی ندارد. وی می‌نویسد مادربزرگش در مینه‌سوتا ضرب‌المثلی دارد که می‌گوید کشوری که دولت آن گوگل را برای مردمش سانسور کند، نمی‌تواند در هیچ قرنی به برتری در دنیا دست یابد. آقای فریدمن می‌نویسد مادربزرگ من باور نداشت که آینده می‌تواند متعلق به کشوری باشد که حکومت آن قابلیت مردم آن برای دسترسی به دانش را محدود می‌سازد. وی می‌نویسد سانسور موتور جستجوی اینترنتی گوگل تنها یک نشانه از سانسور پرزور دولتی در چین است که حاصل آن، محدود کردن بدعت است. ستون نویس نیویورک تایمز می‌نویسد: اینکه در آمریکا دو حزب اصلی بازنده هستند و واشنگتن به مرگ مغزی دچار شده است، حقیقت دارد، ولی در آمریکا کسی برای اعلام بدعت‌های جدید در زمینه استقلال کشور از نظر وابستگی به منابع انرژی خارجی، منتظر دولت نمی‌شود. وی می‌نویسد دلیلش این است که ما در آمریکا دارای اقتصادی باز، قابل انعطاف و نامحدود و رقابتی هستیم، که در آن هیچ چیز سانسور نمی‌شود، در آمریکا، بدعت‌گزاران و مخترعین پروژه‌های خودشان را علم می‌کنند، بدون اینکه منتظر دولت بمانند. فریدمن می‌افزاید: روزی نیست که نامه‌ای نگیرد از یک شرکت آمریکائی که تلاش می‌کند از زباله، یا از ذرت، یا از شکر، یا از ذغال، یا از پشگل، یا از هیدروژن یا امواج دریا یا براده چوب، یا باد یا خورشید یا علف انرژی تولید کند، و اخیرا در موسسه تحقیقاتی SRI International در نزدیکی استنفورد از پروژه‌ای دیدن کرد که در آن دانشمندان می‌کوشند برق بیشتری از باتری‌های مرده بیرون بکشند. هفته در پاسادینای کالیفرنیا از Idealab یا لابراتوار اندیشه بزدید کرد که بنیادگزار آن آقای بیل گراس Bill Gross روی سقف سیستم تازه‌ای انرژی آفتابی تحت عنوان گل آفتابگردان نصب کرده است که برق تمام موسسه را از طریق آینه‌های کوچکی که به سوی خورشید می‌چرخند، تامین می‌کند. یا در سیلیکان ولی نزدیک سن حوزه، شمال کالیفرنیا، سرمایه‌گذار مبتکر آقای گری مورگنتالر شر کتی برای ساخت ورق‌های نازک جدیدی برای دریافت انرژی از آفتاب راه انداخته و به روی شرکت دیگری مطالعه می‌کند که از علف دریا انرژی تولید می‌کند. در شبکه اختراعات گرین تک در سنفرانسیسکو، یکی از سرمایه‌گذاران اولیه شرکت گوگل، گروهی دانشمند را برای تبادل فکر در باره تولید انرژی پاکیزه گرد هم آورده است. آقای بیل گراس از شرکت ایدیا لب می‌گوید وقتی قیمت نفت به اندازه کافی بالا برود، بدون هرگونه مداخله دولت، مخترعین و استعدادهای موجود در شرکتهای بدعت‌گذار بر شیوه‌های غیرمتعارف تولید برق متمرکز می‌شوند، و اهمیت این شیوه در کثرت و پراکندگی و خودجوشی آن است. با این حال، آقای ک. ر. سریدار K. R. Sridhar که شرکتش IonAmerica به روی تولید سلول‌های سوخت از اکسیدهای جامد تلاش می‌کند یادآور شد که تا وقتی مکانیسم قیمت سوخت درست نشود، این شرکتهای کوچک نمی‌توانند به سرمایه‌های عظیم برای تجاری کردن اختراعات خود دست پیدا کنند. وی معتقد است که دولت آمریکا باید مالیاتی بر نفت و بنزین ببندد که قیمت آن در سطح فعلی در بازار آمریکا تثبیت شود که تکنولژی‌های جدید بتوانند رقابتی شوند. پیشنهاد دیگر او این است که دولت فرآوری بنزین در وسائل نقلیه خود و فرآوری سوخت در ساختمان‌های خود را بالا ببرد و قول بدهد که نخستین مشتری شرکتی باشد که سوخت تولیدی آن با استانداردهای فراوری و پاکیزگی جدید تطبیق می‌کند. آقای سریدار می‌گوید دولت آمریکا بزرگترین مصرف کننده انرژی در این کشور است و وقتی آن رسیده است که هنگام خرید انرژی از قدرت خرید قابل ملاحظه خود استفاده کند. فریدمن می‌نویسد مشکل در مورد نفت این است که قیمت آن در اختیار بازار آزاد نیست و از یک طرف تولیدکنندگان نفت کارتلی مثل اوپک دارند و از طرف دیگر دولتها برای نفت سوبسید می‌پردازند و این است که هیچوقت کسی پول نفت را به قیمت واقعی آن نمی‌پردازد. به این ترتیب، بدون کمک دولت نمی‌توان به هدف تبدیل منابع انرژِی از نفت به منابع ارزان‌تر و پاکیزه‌تر دست یافت. وی می‌نویسد قرن بیست ویکم متعلق به کشوری خواهد بود که سریعتر و کارآمدتر از کشورهای دیگر بتواند به سوخت ارزان و پاکیزه دست پیدا کند.