(rm) صدا |
علي سجادي(راديو فردا) : سردبير روزنامه آفتاب يزد در مقاله اي با عنوان انتخابات، حق يا تکليف به دو ديدگاه مسلط بر دو دو جناح حکومتي ايران پرداخته و با اشاره به سابقه تفکري که معتقد است راي دادن و شرکت در انتخابات نوعي تکليف شرعي است مي نويسد آنها چون شرکت مردم در انتخابات را وظيفه اي شرعي تلقي مي کنند نگران ايجاد انگيزه هاي اجتماعي و سياسي لازم براي حضور ملت در پاي صندوق هاي راي نيستند. حتي بعضا سخناني مي گويند و کارهايي مي کنند که در شرايط عادي، نامي جز انگيزه کشي نمي توان بر آن نهاد و البته اين ديدگاه مختص ماه ها و سال هاي اخير نيست و ريشه طولاني دارد.
آفتاب يزد ادامه مي دهد اينکه امروز در 3 حوزه انتخابيه براي گزينش يک عضو مجلس خبرگان يک کانديدا وجود دارد در سال 1369 نيز سابقه داشت. در آن زمان صاحب امتياز روزنامه رسالت گفته بود به عقيده من راي دادن و شرکت در انتخابات خبرگان واجب است و حتي راي مثبت هم بايد داده شود. انتخاب معني اش اين نيست که اگر مثلا کسي را مخير کردند براي انتخاب يک فرد از ميان افراد، اگر رفت و فقط ديد يک نفر خوب وجود دارد بگويد پس من از انتخاب خودداري مي کنم. البته شايد اين مثال که عرض مي کنم خوب نباشد لکن براي نزديک شدن ذهن عرض مي کنم. اگر کسي را فرستادند دنبال خريد يک کيلو گلابي از بازار و رفت و ديد فقط يک کيلو گلابي بيشتر در دکان ميوه فروشي وجود ندارد او نمي تواند دست خالي برگردد و بگويد چون نتوانستم انتخاب کنم پس آن يک کيلو را هم نخريدم.
صاحب امتياز روزنامه رسالت در آن زمان آقاي بيگدلي معروف به آذري قمي از روحانيان نزديک به آيت الله خميني بود که همان روزها از بنيانگذار جمهوري اسلامي نقل کرده بود که براي حفظ حکومت اسلامي مي توان وحدانيت خدا را هم موقتا تعطيل کرد.
محمد قوچاني در مقاله اي با عنوان مدرن ها متحد شويد با اشاره به پيوستن دانشگاهيان به تحصن کنندگان مجلس مي نويسد :
با پايان يافتن راه مصالحه سرانجام متحصنين شاهراه چاره را يافتند. طرح سه فوريتي را نه فقط براي شش ماه كه براي ابدالدهر مسكوت گذاشتند و از صحن مجلس بيرون آمدند و از دالان قدرت عبور كردند تا در جمع جامعه با صدايي رساتر فرياد تأسيس دموكراسي را سردهند. پس دانشگاه تهران انتخاب شد. اولين نهاد آموزشي مدرن كه در كنار پارلمان دو سنگر بي بديل دموكراسي است.
اگر مجلس آزمايشگاه دموكراسي است پيش از آن بايد بدين نكته اذعان كرد كه دانشگاه همان آموزشگاه دموكراسي است. دانشگاه به معناي مدرن خويش نهادي است كه عقل خودبنياد را در دماغ انسان جديد مي پروراند. عقلي اومانيستي كه مي كوشد جهان را براساس مصالح انسان بفهمد يا تغيير دهد. بر مبناي همين عقل خودبنياد است كه هيچ نهاد غيربشري حق دخالت در حوزه عمومي را ندارد. آيين و اخلاق و سنت و عادت از قلمرو سياست دامان برمي چينند و عقل و منطق و مصلحت و قدرت برپاي آن مي نشينند. انسان مدرن فرزندي يتيم است كه خود صلاحيت خويش را تعيين مي كند و صلاحيت او نه در آسمان كه بر زمين تعيين مي شود. همه انسان هاي مدرن برابرند نه در هوش كه در حقوق كه هر كسي حق دارد حق خويش را بستاند. صالح و اصلح، فاسد و افسد در جهان مدرن مفاهيمي نسبي اند. كسي از حقيقت آنها خبر ندارد اما مشروعيت انسان ها براي حكومت كردن را تنها خود آنها تعيين مي كنند.
نه صلب و پشت، نه زور و قهر، نه جادو و جنبل. ممكن است فريب و نيرنگ هم در كار باشد براي رهايي از اين دو پس از آگاهي اما چاره هست. كه هيچ مشروعيتي در صورت سياسي تجدد؛ دموكراسي ابدي و ازلي نيست. مشروعيت ها مي آيند و مي روند. آنچه براي انسان مدرن، اين خالق و فرزند علوم انساني جديد، مي ماند دموكراسي است و دموكراسي جز اعتماد و اعتقاد به عقل خودبنياد نيست.
نويسنده سپس دانشگاه را حامي اصلي اصلاحات و تجدد و حوزه هاي ديني را پشتوانه اصلي سنت گرايان شوراي نگهبان مي خواند و به توضيح و تشريح آنها مي پردازد. سردبير روزنامه آفتاب يزد در مقاله اي با عنوان انتخابات، حق يا تکليف به دو ديدگاه مسلط بر دو دو جناح حکومتي ايران پرداخته و با اشاره به سابقه تفکري که معتقد است راي دادن و شرکت در انتخابات نوعي تکليف شرعي است مي نويسد آنها چون شرکت مردم در انتخابات را وظيفه اي شرعي تلقي مي کنند نگران ايجاد انگيزه هاي اجتماعي و سياسي لازم براي حضور ملت در پاي صندوق هاي راي نيستند. حتي بعضا" سخناني مي گويند و کارهايي مي کنند که در شرايط عادي، نامي جز انگيزه کشي نمي توان بر آن نهاد.محمد قوچاني سردبير شرق اما مي نويسد با پايان يافتن راه مصالحه سرانجام متحصنين شاهراه چاره را يافتند. طرح سه فوريتي را نه فقط براي شش ماه كه براي ابدالدهر مسكوت گذاشتند و از صحن مجلس بيرون آمدند و از دالان قدرت عبور كردند تا در جمع جامعه با صدايي رساتر فرياد تأسيس دموكراسي را سردهند. پس دانشگاه تهران انتخاب شد. اولين نهاد آموزشي مدرن كه در كنار پارلمان دو سنگر بي بديل دموكراسي است. اگر مجلس آزمايشگاه دموكراسي است پيش از آن بايد بدين نكته اذعان كرد كه دانشگاه همان آموزشگاه دموكراسي است.
