(rm) صدا |
پروانه ميلاني، خواهر يك فعال سياسي اعدام شده در دهه 1360 در مصاحبه با راديوفردا مي گويد تلاش هاي او براي تماس با بازرسان حقوق بشر سازمان ملل در تهران به نتيجه نرسيد. وي مي افزايد وقتي به هتل لاله مراجعه كرد يك دبوار گوشتي از نيروهاي انتظامي در آنجا مستقر بودند كه كسي را راه نمي دادند. وي مي گويد آنها ممانعت مي كردند و مي گفتند اينها براي كار ديگري به ايران آمده اند. وي مي افزايد به دفتر سازمان ملل نيز مراجعه كردو در آن كاملا بسته بود و حتي نگهباني هم آنجا نبود. وي ميگويد وصيت نامه برادر خود را با خود برده بود كه نشان مي داد زندانيان زيادي ظرف يك ماه در سالهاي دهه شصت در زندان هاي جمهوري اسلامي به قتل رسيدند. وي مي گويد به زنداني كه توبه كرده بود هم رحم نكردند. وي مي گويد ما دلمان مي خواهد كه بازرسان با ما تماس بگيرند تا آنها را به آرامگاه قربانيان كشتار دسته جمعي زندانيان ببرند تا نشان دهندكه حتي بعد از مرگ هم آنها را راحت نمي گذارند و سنگ قبر و گل بستگان را از آنجا بر مي دارند.
