(rm) صدا |
اروان نيكنام (راديو فردا): سازمان دفاع از قربانيان خشونت با انتشار بيانيه اي به رشد كودك آزادي و تعرض به آنان در جامعه هشدار گفته است. وضعيت كودكاني چون اميد نه ساله كه براثر ضربات شلاق مادرش در حال مرگ است، به عقيده اين سازمان زنگ خطري است براي مسئولان جمهوري اسلامي.
شيرين فاميلي (راديو فردا): به گزارش سازمان دفاع از قربانيان خشونت در ايران، كودك آزاري از جمله تلخ ترين وقايعي است كه اين روزها بارها و بارها شاهد گزارش متعدد آن در جرايد هستيم.
اين سازمان مي پرسد آيا واقعا مي توان مادر اين كودك را به تنهايي عامل اين جنايت دانست؟ مادري كه خود قرباني انواع خشونتهاي قانوني، اجتماعي، آزارهاي عاطفي و جسماني از سوي ديگر افراد جامعه بوده است. اميد نه ساله كه ضربات شلاق مادر، پيكر بي جان او را به تخت بيمارستان كشانده و تپش قلب او روز به روز ضعيفتر مي شود، به گفته پزشكان دچار مرگ مغزي شده است. مادر اميد، شهناز، 37 سال دارد و داراي سه فرزند دوازده، ده و اميد نه ساله است. زني تنها و بي سرپرست در رباط كريم كه همسرش در زندان به سر مي برد و هفته پيش فرزند دوازده ساله عقب افتاده او از خانه گريخت. حال او در پشت ميله هاي زندان است و فرزند او اميد نه ساله در حقيقت مرده است. واكنش مردم در برابر اين واقعه چيست؟ از آرش قويدل، روزنامه نگار در تهران مي پرسم.
آرش قويدل : اين خبر در سه روز گذشته در رسانه هاي كشور بازتاب گسترده اي داشت، به شدت مردم را تحت تاثير قرار داده، به طوري كه همه مردم از اين مساله متاثر هستند و خواستار برخورد جدي با مسبب اين حادثه شدند.
ش . ف : آقاي قويدل، آيا مردم تنها مادر اميد را مقصر مي دانند؟
آرش قويدل : من با خيلي از شهروندان كه در اين مورد صحبت داشتم، عمده مردم تصورشان اين بوده كه اين فشار رواني بوده كه بر آن مادر حاكم بوده كه منجر به يك چنين عملي شده و در غير اين صورت شايد هيچ مادري حاضر نباشد كه فرزند خودش را به آن شدت مورد ضرب و شتم قرار بدهد.
ش . ف : زمينه هاي اين فشارهاي رواني را مردم در كجا جستجو مي كنند؟
آرش قويدل: مهمترين دليلي كه اين فشارهاي رواني مي تواند داشته باشد، وضعيت اقتصادي بسيار بد مردم است، با توجه به اينكه بيشتر از 50% مردم شهر تهران زير خط فقر هستند و با سخت ترين مشكلات مالي دارند دست و پنجه نرم مي كنند، بزرگترين فشار عصبي و رواني است كه بر روي مردم حاكم است. حتي علاوه بر كودك آزاري كه الان اخبارش منتشر شده، همسرآزاري هم بسيار رواج دارد در بين مردم و همچنين شما مي دانيد در كوچكترين برخوردي كه بين مردم و يا يك تخلف رانندگي صورت مي گيرد، شما يك عكس العمل بسياري شديدي را از مردم مي بينيد كه تعجب مي كنيد كه چرا عكس العمل بايد اينقدر شديد باشد براي كوچكترين مساله.
ش . ف : آقاي قويدل تا چه حد مردم به نقش نهادهاي حمايتي و قانوني در اينطور موارد اهميت مي دهند و آن را در اين مساله مورد نظر مي گيرند؟
آرش قويدل : در وهله اول آنها نگاه مي كنند كه خلا قانوني را مد نظر قرار مي دهند و نگاه مي كنند ببينند كه قانون اساسي كشور آيا هرگونه برخوردي و مجازاتي را براي كودك آزاري و همسر آزاري در نظر گرفته يا خير. به طبع با توجه به اينكه قوانين ايران و قوانين قضايي كشور در اين دو مورد شديدا تحت تاثير قوانين اسلامي است، ما كمترين برخوردي را در اين زمينه داريم و متاسفانه سيستم قضايي هم آنقدر تا به حال روي اين قضيه عمل نكرده و ما موارد زيادي كه داشتيم در مورد كودك آزاري، خيلي با آن سرد برخورد شده و مشكل دقيقا اينجا است كه نبودن حمايت از ارگانهاي مختلف و حتي ارگانهاي مردمي، اين مشكل را حتي بيشترش كرده.
ش . ف : سازمان دفاع از قربانيان خشونت، در هشدار اخير خود نسبت به رشد موارد كودك آزاري، بر حمايت و مساعدت نهادهاي مسئول دولتي و غيري دولتي، از آسيب ديده هاي اجتماعي تاكيد كرده و نوشته است اگر سياستهاي همه جانبه اي در خصوص رفتار با كودك و چگونگي مواجهه با مشكلات به كار گرفته نشود، در آينده باز هم شاهد اين نوع اعمال خشونت آميز خواهيم بود. به گزارش سازمان دفاع از قربانيان خشونت در ايران، كودك آزاري از جمله تلخ ترين وقايعي است كه اين روزها بارها و بارها شاهد گزارش متعدد آن در جرايد هستيم. اين سازمان مي پرسد آيا واقعا مي توان مادر اين كودك را به تنهايي عامل اين جنايت دانست؟ مادري كه خود قرباني انواع خشونتهاي قانوني، اجتماعي، آزارهاي عاطفي و جسماني از سوي ديگر افراد جامعه بوده است. اميد نه ساله در اثر ضربات شلاق مادر دچار مرگ مغزي شده است. آرش قويدل روزنامه نگار در تهران در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: عمده مردم تصورشان ايناست كه اين فشار رواني بوده كه بر آن مادر حاكم بوده كه منجر به يك چنين عملي شده. مهمترين دليلي كه اين فشارهاي رواني مي تواند داشته باشد، وضعيت اقتصادي بسيار بد مردم است، با توجه به اينكه بيشتر از 50% مردم شهر تهران زير خط فقر هستند و با سخت ترين مشكلات مالي دارند دست و پنجه نرم مي كنند، بزرگترين فشار عصبي و رواني است كه بر روي مردم حاكم است.
